Mijn meer...
 

Als de nacht
het licht steelt van de dag
Als die kracht
het licht steelt van mijn lach

Gaan de dromen
op pad met de maan
En worden de zilveren tranen
het meer van de gouden zwanen

Dan zal ik lopen
met mijn koperen traan
en hopen dat mijn zon
in jouw ogen weer op mag gaan

Dan zal ik wensen om je hand
dwalend op ons hemels strand
Dat moment eeuwig herdenken
toen ik je de sleutel van mijn hart kon schenken


Uit de periode dat ik nog gevoel en gedachten op papier kon krijgen...

meestal heb ik iets tegen rijm, maar het zit in dit gedicht zo mooi dat het gewoon een absolute toevoeging is aan het "gevoel" dat de tekst oproept. Je moet hem wel langzaam lezen om hem goed door te laten dringen. Maar ja, t zijt ook een een gedicht he?!

hmm, ik vind de tekst heel mooi, maar de rijm spreekt me niet echt aan, ik weet niet, lijkt een beetje verkeerd verdeeld ofzo. >denk nog wel even verder na over wat ik nou precies bedoel :)<

Hier ben ik het wel mee eens.. en weet ook wel hoe het komt. Ze heeft de rijm namelijk in elke strofe anders gedaan. Zo 'verwacht' je in de tweede strofe op het laatst eigenlijk 'zwaan' ipv zwanen. Het zou wel kunnen als je er toch een vast schema van maakt, want nu is ie zo:
abab
abcc
abcb
aabb
En dat leest nogal verwarrend weg. Verder doet 'schenken', op het eind, mij altijd denken aan een sinterklaasgedicht (sint en piet zaten te denken, wat hij jou dit jaar zou schenken :D) Op het verwoorden van gedachten en gevoel heb ik nix aan te merken, dat ik gewoon heel mooi!

Rijmschema is niet vast, maar het is wel heel bijzonder, vooral lopen en koperen vind ik heel mooi. De laatste strofe vind ik te gerijmd, jammer.
Af en toe loopt het niet echt qua ritme, zoals de laatste 2 regels van de 2e strofe.
Verder is het een goed gedicht, met een zeer duidelijke boodschap. Mooi hoor. :)

Dit vind ik echt een mooi gedicht. Er is goed over nagedacht.
Ik vind de speling met de woorden heel goed, en toch komt de boodschap heel duidelijk naar voren.
Knap werk hoor!