zomaar een gedichtje over hem
 

Dag zeggen, tegen een jongen die ik al zo lang ken
Hem vergeten, terwijl ik eigenlijk verliefd ben
Wetend dat het niets zal worden, loop ik weg
Hele andere dingen voelen dan wat ik hem zeg

Het had zo mooi kunnen zijn,
voor het eerst echt bij elkaar
Maar het doet me teveel pijn
Want ik weet, je denkt aan haar

Uiteindelijk zal je me breken
Want ik ben als was in jouw handen
Straks zal je me smeken
Wanneer je alles achter ons ziet verbranden

Te laat
Het is al zo lang stuk
Je gaat
En ik wens je veel geluk.

als gedicht niets...

als gevoel...vrij kut...maar alsnog springt het er niet echt uit vind ik...