Afgewezen om geloof?
 

Klinkt beetje lullig, maar is er wel eens iemand afgewezen om zijn of haar geloof?

Ik niet, gewoon intresse.

Niet om mijn geloof. Wel omdat zij gelovig was.

Ik niet, maar ik kan me wel voorstellen dat geloof een reden kan zijn om iemand af te wijzen.

Dat kan ik me dus niet voorstellen. Iemand afwijzen om zijn/haar geloof is zo extreem kortzichtig!!

Als jij veel waarde hecht aan je geloof, kan ik me voorstellen dat je het belangrijk vind dat je partner ook gelovig is. Het hangt er van af wat voor rol het geloof in je leven speelt.

Ik ben niet gelovig en het zou mij helemaal niets uitmaken of met eventuele partner het zou zijn. Even voor de duidelijkheid.

Ik zeg alleen dat ik het kan begrijpen als andere mensen dit wel erg belangrijk vinden.

Dat valt wel mee. Geloof is zodanig ingrijpend dat ik er iemand wel om zou afwijzen. Als iemand echt christen of moslim is, werkt dat door in alle doen en laten van die persoon. Dus ook in zijn of haar gedragingen binnen de relatie. Ik zou daar niet mee overweg kunnen.

tuurlijk niet, als iemand op zo'n extreme manier naar zijn geloof leeft. Dat hij daar zo zijn gedrag op aanpast, dan is dat toch storend...
Dat gaat dan niet om het geloof, maar komt daar wel uit voort

Ik kan het me wel voorstelllen. Het klinkt misschien lullig ofzo (is het ook) maar ik zou echt nooit wat beginnen met iemand die streng gelovig is

Nee.

Geloof op zich zou de reden tot afwijzing door mij niet zijn.

Maar gelovigen neigen vaak minder rationeel e.d. te zijn... gelovigen zijn over het algemeen niet mijn type mens - ze denken te anders. Over het algemeen hebben atheïsten een grotere kans op een compatibele denkwijze.

In eerste instantie niet, maar als je bijvoorbeeld een jaar verkering hebt, en je komt niet verder dan base one, dan geeft dat stremmingen denk ik...

Ook als ze elke zondag naar de kerk moet en haar ouders streng gelovig zijn... Dan zien ze jou wel als een judas... Lijkt me ook niet zo tof... :rolleyes:

Kun je je wel voorstellen dat iemand iemand afwijst omdat diegene bijvoorbeeld rascistisch is?

Dat is namelijk gewoon hetzelfde, je bent het niet eens met de levensopvattingen van iemand. Als je daarin ontzettend sterk verschilt, pas je denk ik ook gewoon niet bij elkaar.

Het kan best goed gaan bij sommige mensen, maar je moet dan beiden bereid zijn om bepaalde dingen in je leven aan te passen voor de ander, en dat is neit iedereen.

Ik ben er nooit om afgewezen, ik heb er nooit om afgewezen, maar ik ben dan ook nog nooit verliefd geworden op iemand die gelovig dus ja.. Ik zou me er ms wel overheen kunnen zetten, maar dat hangt dus af van bovengenoemde dingen.

Ik zou het niet erg vinden als hij gelovig is, maar dan moet ie dat mij niet gaan praten. Waarschijnlijk zijn zijn ouders dan ook gelovig, dat kan de relatie met hen wel wat bemoeilijken.

Ach ja, dat hoeft uiteraard niet. Ik heb zelf ook regelmatig mijn zondagmorgen in de kerk doorgebracht terwijl ik nog half zat te slapen. Ook als ik daar bleef eten las men uit de bijbel, en voor het eten wordt er nog ff bedankt. Maar echt een groot effect had het niet. Hoewel ik het respecteer, maar zelf nooit zal aanhangen.

Een vriendin van mij is ultiem christelijk, echt a la "Ik wil in mijn algehele leven sex met maar een persoon en dat wordt ook gelijk degene met wie ik trouw" en is om die reden een keer afgewezen, ja.

hey dat slaat gewoon werkelijk nergens op mijn vriend is gelovig en ik ben ook gelovig maar niet zo door me ouders opgevoed als hij hij gaat naar de kerk en ik ga af en toe mee maar ik hou zoveel van hem dat ik hem niet laat gaan voor zijn geloof dat slaat nergens op natuurlijk suc6

Liever geen fanatiek gelover... maar als hij het voor zich zelf houdt en mij niet gaat lopen overtuigen van zijn geloof zou ik er niet veel moeite mee hebben.
Ookal al geloof ik niet zou ik mijn kinderen (ALS die er OOIT komen) wel Christelijk opvoeden.

Waarom?

Ik ben nl. wel christelijk opgevoedt, ik heb daar wel normen en waarden aan over gehouden. En iedereen moet voor zich zelf kunnen kiezen wat ze geloven. Als mijn kinderen 'besluiten' om christelijk te zijn dan gaan ze hun gang, als ze er voor kiezen om niet te geloven vind ik dat ook best. Ook zou ik er niet veel mee zitten als ze Moslim oid zouden worden!

Ik zou wel een moslim-jongen afwijzen, als er ooit zo'n jongen iets met mij zou willen hebben. Moslim-mannen slaan hun vrouwen/vriendinnen, ze willen dat je ook een hoofddoek gaat dragen en vanalles en nog wat. Ik ben niet van plan om mijzelf ''gevangen te laten zetten'' door zo'n man, want ze zijn echt denigrerend tegenover vrouwen. Dat is natuurlijk niet hun schuld, want wat kunnen ze er niets aan doen dat ze in een vrouw-onvriendelijke Oosterse cultuur/geloof zijn opgegroeid, maar toch... Ik begin absoluut niet iets met iemand die moslim is. Ik wil er zeker wel vrienden mee zijn, maar een relatie, nee. Het spijt me.

Zelf ben ik trouwens Rooms-Katholiek gedoopt, maar ik geloof niet in een God, dus ik zie mezelf liever als iemand zónder geloof.

Het gaat mij dus eerder om mijn zelfbehoud, en dat wordt aangetast als je iets met een moslim begint, want die begint je meteen te claimen en beperkt je in je vrijheden. Niet doen dus. Ik snap ook niet waarom sommige Nederlanders vrijwillig moslim worden. Ze moeten dan wel gek of gehersenspoeld zijn. (n)

Ripper

*kuch*

er zijn extreem veel die niet zo zijn, dit is een stom voorbeeld van het geblèr wat Hirsi Ali uitslaat, maar ja... :rolleyes:

Is helemaal niet kortzichtig. Als ik wat met iemand van de pinkstergemeente oid (of gelovigen in het algemeen :S) omdat ik daar juist ruzie over zou krijgen. Zolang het onderwerp niet ter sprake komt, kan het prima gaan, maar zodra het over geloof gaat...

Heeft mijn broertje dus gehad - hij had wat met iemand van de pinkstergemeente en hij is absoluut niet gelovig. Hij en zijn vrienden werden door haar ouders (vader voornamelijk) slecht genoemd, satanisten, en het werd haar verboden om met hem om te gaan... kijk, hoe triest ben je dan?

Dat vind ik onzin. Alsof je geen normen en waarden meekrijgt als je niet christelijk wordt opgevoed. Je kan iemand toch precies dezelfde normen en waarden meegeven zonder dat christelijke erbij?!

Eigenlijk,
ik word de hele dag afgewezen om mijn geloof. Door de maatschappij, indirect dus ook door vrouwen. Het gaat hier misschien niet om een conventioneel geloof, zoals het Christendom, maar ik heb wel mijn eigen geloof, waar men het vaak niet mee eens is.

Wat dan?

Ik weet eigenlijk niet of ik ooit afgewezen ben om geloof... ik denk dat het dan meer wederzijds is. Ik: "Ieuw bah streng-christelijken!" Hij: "Ga toch weg duivelskind!" :p

Mijn geloof is gecompliceerd. Het is een combinatie van het Christendom, Boeddhisme, Stoïcisme, Atheïsme en een verstokte levenskunst.

ik vind dat geloof een keuze is... Ik bedoel niet dat we naar de kerk gaan enzo, maar wel naar een chistelijke school enzo.

1 keer de bons gekregen,...maar waarschijnlijk niet omdat ik boeddhist was....zou zeeer onredelijk zijn trouwens . Zowiezo iemand voor zijn "geloof" of "overtuiging" afwijzen of niet verder met die gene willen om desbetreffende reden

ik heb ooit eens wat met een gelovige jongen wat gehad (maar 6 weekjes)... voordat we wat kregen waren er al problemen omdat hij streng christelijk is en ik niet ik word vaak satanist genoemd (wat ik niet ben)...
maar uiteindelijk is het wel aangeraakt maar het liep niet lekker onder andere omdat ik niet over alles eerlijk durfde te zijn vanwege zijn geloof (maar niet alleen dat) en toen hebben we het maar weer uitgemaakt...
na mij kreeg hij weer een ander waarmee hij 9 maanden wat heeft gehad ofzo maar das nu ook weer uit door zijn geloof (kwete het niet precies maar daar ging het in ieder geval om)
ik ben weer verliefd op hem en ik weet zeker dat als we weer wat zouden krijgen (wat niet gebeurd) of met iemand anders die gelovig is, ik het heel anders zou doen en hem niet afreken om zijn geloof...
ik vindt dat mensen het recht moeten hebben om er helemaal voor te gaan waar ze voor staan... als je echt verliefd ben neem je dat met je mee punt uit