[geen titel]
 

voorzichtig duw ik het op mezelf
voel geen druk, geen pijn.
een rode traan rolt over m’n gezicht
m’n lippen proeven de zoetheid van de pijn
ik slik…

de traan verdwijnt naar m’n keel
stapje voor stapje
wordt ik binnenin verscheurd

m’n hart bonst in m’n hoofd
ik verlies de controle
ik val…

m’n lichaam draait rond
ik zie niets meer
ik hoor niets meer
ik sterf…

gut...... ;)

zwak einde voor iets wat een sterk begin lijkt te zijn...je eerste strofe is erg mooi.

klopt idd wel, maar het geeft ook een beetje de evolutie weer van het leven naar de dood (voor mij dan...)