verlatingsangst???
 

Ik heb weleens gehoord over mensen met verlatings angst...

wat houd het eigenlijk precies in???Ik wil dit graag weten omdat ik zelf eerder veel gepest werd. Door het gepest was ik altijd bang om vrienden te maken, vooral voor de angst dat vrienden me ook zouden gaan pesten.

Nu heb ik wel vrienden, maar ik doe dingen die ik niet wil om de ander happy te houden. Anders ben ik bang dat ze me weer in de steek laten. Ik kan moeilijk nee zeggen. Tegen alles. Zelfs tegen mn beste vriendin kan ik geen nee zeggen omdat zij haar psychise problemen heeft, en dan ben ik bang dat ze door mij een mes over haar arm haalt (doet ze altijd al, maar dan ben ik de reden dat ze het doet)

In mn topic hij houdt niet meer van mij heb ik jullie verteld dat ik mn ex echt niet kwijt wil en dat ik nogsteeds van hem hou. Hoort dit ook bij verlatingsangst???

Even voor de duidelijkheid, met je andere topic bedoel je deze: http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=356645

Dan kunnen mensen dat ook nog even teruglezen.


Verder heb jij denk ik inderdaad last van verlatingsangst. Ik herken wel heel erg wat je schrijft, maar door ervaring heb ik ook gemerkt dat dit gedrag juist averechts werkt. Je voelt je ten eerste zelf neit gelukkig binnen de vriendschappen en met je eigen gedrag. Ten tweede heb je kans op 'neppe' vriendschappen. Bij mij leidde dit gedrag zelfs tot een geestelijke vorm van pesten door de andere kant. Het duurde een hele tijd voor ik dit toe durfde te geven, dit heeft me veel pijn gekost.

Tegenwoordig ben ik duidelijk, en zeg ik wat ik wil. Mn vriendschappen zijn nu veel hechter en echter. Mensen gaan met me om omdat ze me aardig vinden, en niet omdat ik dingen voor ze doe.

Nou is dit wel makkelijk gezegd door mij, maar zo makkelijk is het natuurlijk niet. Ik denk dat je allereerst moet werken aan je zelfvertrouwen. Je zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met positieve punten van jezelf opschrijven. Waarom zouden mensen jou aardig kunnen vinden en met je om willen gaan? Probeer je vervolgens op die punten te richten.

Je hebt kans in het hele proces wat vrienden kwijt te raken, maar deze mensen waren dan ook geen échte vrienden. Het zou toch veel lekkerder zijn als je gewoon zeker bent over je vriendschappen, in plaats van telkens zo op je hoede te zijn?

sterkte iig!

Volgens de meesten in mn vriendenkring ben ik een goede praatpaal. Mensen met psychische problemen komen allemaal naar mij toe. Soms vind ik het niet erg, maar als ik zelf problemen heb, wordt alles me teveel.

Bij somigen uit mn kring hoef kan ik wel nee zeggen, maar daar mee is mn band dan iets minder als met degenen bij wie ik het niet nee kan zeggen.

Het is allemaal zo ingewikkeld, met iedereen is de vriendschap wel echt maar het ook niet om slavenwerkjes ofzo maar kijk.
Volgende week is de vader van mn beste vriendin jarig (die opgenomen is lees andere topic). Zij wilde er graag heen, maar ik moet mee. Daar heb ik geen zin in heb ik haar verteld, maar daar werd ze kwaad om. Bij zulk soort dingen kan ik niet normaal door laten komen dat ik niet mee wil.

Waarom wil je dan precies niet mee? Wat zijn jouw argumenten, wat zijn haar argumenten?

Je hebt ook eerder kans dat mensen boos worden juist omdát je nooit nee zegt, dan vatten ze het veel zwaarder op. Dat is iets wat wel weer over gaat denk ik zo. Maar daarbij, jij bent toch ook wel eens boos op iemand? Boos worden is heel normaal, en gebeurt ieder mens, dat betekent niet dat die boosheid ook voor altijd blijft. Nu is ze boos, maar dat gaat ook echt wel weer over hoor :)

Vriendschappen worden soms juist een stuk sterker van dat soort dingen.

Ik wil niet mee omdat het voor mij allemaal vreemden zijn. Ik heb die vader van haar maar 1X gezien. Haar oudste broer die bij dr vader woont zie ik wel vaker, maar daar houd het dan ook mee op. Meer mensen ken ik niet.

Bij vreemden voel ik me niet prettig. Dan wordt ik heel erg onzeker.

Heb je dit op deze manier rustig aan haar uitgelegd?

Ja maar daar was ze het niet mee eens en gaf het zelfde voorbeeld andersom.

Mijn moeder is volgende week jarig. Mn vriendin heeft 5week bij ons gewoont dus dan ben je geen vreemden meer, want ze was wel vaker een weekendje geweest. In die tijd leerde ze de buren/kennisen en iedereen kennen. Dat zijn dus geen vreemden meer.

Om het weekend moet mn vriendin uit de psychiatrie daar van za.ochtend 9.00 tot zo.avond 20.00 uur. volgend weekend is ze dus hier weer, op za.dag is mn moeder jarig en op zondag haar vader.

zij zegt het zelfde andersom, maar het klopt niet want ze kent iedereen die op verjaardag komt

je leert die famili eniet kennen als je er nooit heen gaat he.... zo kun je je hele leven wel zeggen "die mensen ken ik niet"