gedichten over dingen die je zelf hebt meegemaakt (dit is geen gedicht)
 

Wat ik me wel eens afvraag. Op zich kan ik redelijk dichten, maar vooral over dingen die ik zelf heb meegemaakt of wat iemand in mijn omgeving heeft meegemaakt. Als je mij een onderwerp geeft waarover ik moet schrijven duurt het heel lang voordat ik eindelijk iets op papier heb.

Wie heeft dit zelfde probleem? En wat zou je hier misschien aan kunnen doen?

misschien moet je proberen wat dingen die met dat onderwerp te maken hebben op papier te zetten en er zo een gedicht van brouwen. althans, op deze manier doe ik t altijd (heb tzelfde probleem, vooral sinterklaas gedichten haat ik :p ). misschien dat je er iets aan hebt? :)

ja bedankt, ik zal het is proberen. Ben net bezig geweest met een 'volgens mij' redelijk humorachtig gedicht. Wou eerst heel wat anders, maar daar kwam ik niet uit

Ik schrijf ook altijd alleen maar over "mezelf"
(klink behoorlijk egoistisch :p )
en dat lukt ook wel vrij aardig, maar zo gauw ik dus "in opdracht" moet gaan werken lukt het niet, ik moet echt mn gevoel erin kunnen leggen.
Ik denk dat je (ik?) gewoon nog wat beter moet worden in dichten, ik ken niet echt veel van je dus kan daar niet goed over oordelen, maar alsik naar mezelf kijk dan zijn het toch een beetje flutgedichtjes.

ik heb hetzelfde maar zie het niet als een probleem...Wanneer je een opstel moet schrijven neem je ook iets waar je verstand van hebt en niet iets waar je niets over weet, want dan word het toch een en al slap geouwehoer...

Mijn ideetjes komen ook voornamelijk uit dingen die ik heb meegemaakt, maar ik maak ze altijd wat vager en onduidelijker zodat ze wat mysterieuzer zijn zeg maar.. Vind ik fijner, soort van 'van me af schrijven'.
Daarnaast duurt het bij mij ook lang voor ik iets af heb, ik heb meestal wel een gevoel en een idee, kan het dan op papier zetten en moet en later nog flink aan sleutelen. Ik denk dat zoiets alleen maar goed is.
We merk ik dat ik niet zo dicht als jij, jij gaat echt voor het rijmen. Zelf ga ik meer voor een ritme, een loopje dus zeg maar.. Als ik een gedicht leest waarin je zelf al een woord hoort, dus dat het zeg maar... tja.. gewoon zo hoort te zijn, vind ik dat echt fijn. Dat probeer ik ook een beetje te bereiken, een gevoel overbrengen met behulp van een ritme.

Misschien kan je proberen je eigen stijl duidelijk te ontwikkelen, door veel te schrijven en te experimenteren. Probeer gewoon eens iets uit, zo ontwikkel je je schrijfstijl wat beter denk ik en zo kan je later steeds makkelijker iets bedenken..

Succes iig!

ja dat klopt dat ik vooral voor de rijm ga. maar dat komt omdat ik nog niet zoveel dicht ervaring heb. En ik ben nu ook bezig om een gedicht te schrijven waar het ritme een grote rol inspeelt, maar dat gevoel heb ik nog niet. Misschien komt het nog, misschien niet, maar ik ga het wel proberen :)

Welcome back, dat is een tijd geleden :)
Hoe gaat 't met je? Mail je weer een keertje?

Als je mij een onderwerp geeft, heb ik vrij snel een gedicht in elkaar gezet. Het is altijd dat vervloekte onderwerp en de "nadere bepaling van wat dat onderwerp inhoudt" dat het gedichtenschrijven bij mij zo langdurig maakt. O en natuurlijk dat ik geen greintje fantasie of inbeeldingskracht heb. O en dat ik slaperig ben als ik in bed lig, en ik in bed het beste kan schrijven. En dat als ik wil schrijven ik iets anders moet doen. En dat als ik niets anders te doen heb, ik niet wil schrijven. En dat ik op zich niet redelijk kan dichten. En dat ik een perfectionistische luilak ben. En dat ik niets meegemaakt heb. (lees maar eens: 'Handen op de rug' en stel je dan voor dat het ging over twee zusjes die hun nichtje verloren door ziekte).

Waar over kan je nog schrijven, zodat het leuk is om te doen? ik blijf mijn thematiek veelal houden bij liefde, mislukte liefde en de dood. Maar hoe ik daar op kom weet ik niet. Heeft u eigenlijk een stroming??

Ik zal er een andere prikker over openen!

Zeg ik vind je heel aardig doen hoor, maar heb er absoluut geen idee van wie je bent eigenlijk...

Zie PM :p