Hebben wij nog wel iets om naar te streven?
 

Ik vraag het me af. Vroeger, in die ongetwijfeld goede oude tijd, waren jongeren bezig met het vechten voor hun idealen. Noem de provo's, de dolle mina's, niet meer te vinden vandaag de dag.

Zijn wij zo door en door verwend? Of zijn we gewoon te lui om op te komen voor ons zelf of voor anderen?

erg om te zeggen, maar veel mensen zijn gewoon te lui en te egoïstisch.

en jij?

ik eet bv. geen vlees, heb op school enzo altijd opgekomen voor gepeste kindertjes ;) en ik zit in het anti-oorlogsfront waar we geregeld mee samenkomen en acties organiseren,...

Maar ik geef toe: het is gewoon moeilijk om voor een sociale samenleving op te komen, omdat de meesten er geen voordeel voor zichzelf in zien en je naïef en te idealistisch vinden als je er wél voor strijdt...Ik vind het dood en doodjammer.

en jij?
:p

Ik doe gewoon wat ik voel te moeten doen en probeer mij zo min mogelijk te laten leiden door iets wat wij de maatschappij schijnen te noemen. Dus niet enerzijds, dat ik erin meega, maar ook niet anderzijds, dat ik me er tegen afzet.
Ik ben bijvoorbeeld veganist, heb geen vrienden, ga niet uit, wil de wereld verbeteren, vind mijn eigen geluk minderwaardig aan het geluk van meerdere anderen, luister geen populaire muziek, drink niet, rook niet, doe niet aan drugs en overmatige seks. Gewoon omdat ik dat zo wil.

Jongeren hebben echt nog wel idealen, maar die zijn gewoon naar een andere aard dan die van vroeger.

Vroeger waren de idealen van de meeste jongeren gericht op het collectief: de maatschappij als geheel moest veranderen, zelfs de hele wereld moest veranderen. Dat was in de tijd van de Viëtnam-oorlog en dergelijke. Zo gek was het niet dat de jongerenbewegingen daar tegen in actie kwamen, de tijd was er rijp voor.

Tegenwoordig is de maatschappij veel individualistischer geworden, maar dat wil niet zeggen dat jongeren geen idealen meer hebben. Ze zijn alleen niet meer gericht op het collectief, maar op de eigen persoon.

:D

Ik kom wel dingen op, probeer een betere maatschappij te creeeren maar ik heb mn twijfels of het werkt eigenlijk :S

ik denk dat idealen tegenwoordig ook minder worden uitgedragen dan vroeger, maar dat ze er nog wel zijn...

vroeger had men ook iets collectiefs om zich tegenaf te zetten: 'foute' ouders bijvoorbeeld, die passief de oorlog om zich heen hadden gadegeslagen (volgens de visie van hun kinderen that is ;) )

ik denk dat het te bestrijden onrecht tegenwoordig wellicht abstracter is geworden....

Twijfel is het grootste struikelblok. Je moet erin geloven. Alleen omdat iedereen er niet in gelooft, komen we niet vooruit. Iedereen wil een andere maatschappij. Maar is het niet diezelfde iedereen die de maatschappij gecreeerd is? De enige optie is individu voor individu achter het vechten voor de goede/betere maatschappij te blijven staan, en erin te geloven, zodat er meer mensen volgen!

En waarom zijn we individualistischer?

omdat we egoistisch zijn, omdat we enkel en alleen maar het beste voor ons zelf willen, en ach boeit het nou dat de buurman nauwelijks aan eten kan komen. De rest is niet van belang zolang we zelf maar een mooie auto voor de deur hebben, een goed salaris hebben, 2 keer per jaar op vakantie kunnen, iedere maand een middag uitgebreid winkelen. Ow walgelijk.

Ik twijfel ook constant, maar ik zou me een lafaard voelen als ik er niet mee bezig zou zijn. En ik vind dat je beter naïef kan zijn dan onverschillig...

En wiens schuld is dat? Juist, de VVD :D

Ik vind dat je moét doorgaan met het vechten voor een betere maatschappij,
als je opgeeft, geef je niet alleen de mensen op die niet meer kunnen vechten, maar daarmee ook jezelf.

Yups ging ik net zeggen..

Eens, maarrr... er zijn wel heel veel mensen waarvan ik denk dat die het zo allemaal best vinden, en zie mn post hierboven, die reactie op nare man, zolang ze het zelf prima hebben wat boeit de rest dan.

Heb er vertrouwen in, dat de sociale kant, de meevoelende kant, de liefdevolle kant van de maatschappij uiteindelijk wint. Al is het maar omdat de mensen die niet voor zichzelf denken, de mensen die naar winstbejag streven, de mensen die deze maatschappij beheersen, uiteindelijk uit maatschappelijke overwegingen mee zullen gaan.

Ik vind het voor mijzelf ook het beste me daarvoor in te zetten. Al wist ik bij voorbaat dat het niet ging helpen.

Ja maar tot op welke hoogte blijf je door vechten?

ja, maaaaaaaaaaaar

die mensen hebben nog nooit gehoord van verelendung en zijn dus nie bang voor revolutie houdende arbeiders :D ;)

Tot je dood bent.
(Was je mij of men? Anders tot ik dood ben. :))

Ik ben dagelijks met mijn ideaal bezig.

een Vrij Molukken.

de laatste keer echt actief naar buiten toe was een demonstratie door Amsterdam met daarna een manifestatie en dodenherdenking op de Dam, dit was op 18 januari jl.
Maar voorderest ben ik vele andere manieren hiermee bezig.

Daarnaast heb ik niet echt andere idealen.

Echt jammer..

Ik denk dat veel mensen zoiets hebben van: ik kan er toch niets aan veranderen, wat maakt 1 persoon nou uit.

Kutmaatschappij. :/

Idealen heb ik wel . . . maar er actief mee bezig zijn ?? Ja ik loop in demonstraties mee tegen de oorlog in Irak, ben lid van Amnesty, Unicef en Greenpeace, ben vegetarisch . . . maar verder :confused:

Met andere woorden . . . je leeft alleen voor je zelf

(en vraagje, kun je ook nog normale woordengebruiken of is dat onmogelijk ?? )

Ik trip niet . . . dat doe ik pas na een liter cola . . . ik trek alleen een conclusie . . . mag dat ?

ik ben niet actief bezig met de wereld te verbeteren.
ik zou niet weten waar ik me bij aan zou moeten sluiten. bovendien is er niet meer zoiets waar we echt allemaal voor of tegen zijn. niet eens een hele grote groep (lijkt mij). de meningen zijn zo ontzettend verdeeld.

Waar moeten we met zn allen tegen strijden dan?
een meerderheid "voor" is lastig te vinden hoor

Ik heb genoeg om naar te streven, om de wereld te veranderen. Daar ben ik dan ook veel mee bezig.
Het lijkt me heerlijk om full-time activist te zijn, maar op dit moment gaat dat niet (school).
Ik ben tegen de consumptie van dieren, dus eet ik veganistisch. Ik ben tegen zinloze leegstand van huizen dus kraak ik. Ik ben tegen de oorlog tegen Irak dus ga ik de 15de naar de dam om te demonstreren. Maar ook doe ik aan kleinere initatieven mee, zoals koken in een kraakcafeetje, 3 Eur. voor een complete vega maaltijd waar dus bijna iedereen kan komen eten.
En om de week op zondag koken we en delen we op straat dat eten uit, wat weggegooid wordt bij markten en winkels maar wat gewoon nog goed is.
En verder consumeer ik zo weinig mogelijk van grote winkels en multinationals, probeer zo natuurvriendelijk met de wereld om te gaan (voor zover dat gaat in een land als Nederland)...

Het ergste vind ik mensen die, als ik bijvoorbeeld vertel over dingen waar ik mee bezig ben, het er best mee eens zijn. "Wat goed dat je dat doet". Maar verder passief op de bank zitten, niks doen en lopen zeiken over hoe slecht het wel niet gaat met de wereld, hoe stom Amerika wel niet is. DOE dan wat....

Ik ben een van die mensen die je als laatst noemt, en je hebt helemaal gelijk.

*Nu voel ik me dus weer een dag ongelukkig*

Ik ben veel te laks in dat soort dingen. Iedereen zou bijvoorbeeld de Mc Donalds en Burger King moeten boycotten, (denk aan de tonnen afval dat zo'n bedrijf wereldwijd per dag produceert)
Maar als ik erge honger heb en ik loop langs zo'n ding, dat is de kans groot dat ik een kwartier later zit te genieten van een welverdiende whopper.

En om even antwoord te geven op de topicstarter:
Die individualisering zal er wel wat mee te maken hebben, maar we zijn ook verwend. We hoeven ons nauwelijks meer in te spannen als we iets willen.
Ik denk dat we met z'n allen heel erg lui aan het worden zijn. En onverschillig en ongeinteresseerd.

Maar waarom doe je dan niks? Omdat je geen zin hebt, of omdat je denkt dat het toch geen zin heeft?
Want ik denk dat het wel zin heeft. Er zijn namelijk ontzettend veel mensen die het niet eens zijn met de gang van zaken, de ongelijkheid. Als juist die mensen opstaan om mee te helpen....
En het hoeft helemaal niet radicaal te zijn wat je doet...Dat simpele voorbeeld van weggegegooid voedsel koken en uitdelen, is heel makkelijk, je bereikt er mensen mee. Je laat mensen er op een actieve manier over na denken...Ik vind dat je dan met iets heel goeds bezig, ook al is het nog zo klein..
http://www.foodnotbombs.nl

Precies, ik heb het ook veel te druk met studeren om andere dingen te kunnen doen. Maar door mijn studie af te maken ga ik wel proberen wat te doen aan het onrecht in de wereld, ik studeer rechten en wil me met name in gaan zetten voor de mensenrechten. God geeft me die mogelijkheid, en daarmee wil ik me inzetten voor de zwakkeren.
Maar daardoor kan ik NU nog niet zo veel veranderen. Ik heb zeker idealen, maar die kan ik NU nog niet verwezenlijken. Als ik tijd had, zou ik wel dagelijks bezig zijn voor Amnesty, Vluchtelingenwerk of het WNF, maar die tijd heb ik nu gewoon niet.
Bovendien moet je bij idealen niet alleen denken aan demonstraties tegen oorlog of iets dergelijks, het begint al bij kleine dingen, zoals anderen respecteren. Daarmee stel je tegenwoordig ook al een daad.

Om heel heel eerlijk te zijn, doe ik niks, ik ben voor de consumptie van dieren, van mij mogen ze Irak plat bombaderen, en mijn greenpeace-lidmaatschap is ook allang opgezegd. Ik streef naar een Nederlands Nederland, van mij mogen ze de asielzoekers teruggooien en dat is mijn streven... maar nee..ik doe niks


:rolleyes:

*voelt zich ook uitermate slecht*

Ik ben het ook helemaal zat. En dan vooral de mentaliteit die de meeste mensen hebben.
Ik ben er van overtuigd (net als Karl Marx), dat 'het goede' in de mens ooit zal overwinnen. Maar de meeste mensen denken gewoon helemaal niet na. Wat ze doen is om zich heen kijken, maar niet verder dan hun neus lang is, en constateren: Kijk! Ik heb het goed, dus het gaat goed.
Hetzelfde zag ik bij de verkiezingen. Ik heb veel gepraat met mensen die CDA, VVD, LPF e.d. wouden gaan stemmen. Als je daar dan een tijdje mee gaat zitten praten, en ze redelijk laat nadenken dan kwam ik meestal tot de conclusie: hun ideeën liggen best in de buurt van GroenLinks en SP, als ze zich maar over dat egoïsme heen konden zetten.
Ik zou mezelf niet meer recht aan kunnen kijken als ik > 1 miljoen euro op de bank heb staan terwijl er in Nederland (voor mijn part in de wereld) nog steeds mensen zijn die het velen malen minder hebben als ik.

Maar ondanks dat: ik doe niets.
Voornaamste reden: school. Ik heb er best vaak over nagedacht om er gewoon mee te kappen, en dan 'goede' dingen te gaan doen. Mensen die hulp nodig hebben, die hulp gewoon te bieden.
Maar ik ben daar denk ik nog te jong voor, en ik denk dat ik later, met een goede opleiding, veel meer kan betekenen voor die mensen.

Nu klinkt dit vast allemaal behoorlijk hypocriet maar behalve de kleine dingen (Amnesty steunen, Greenpeace lid zijn, WNF lid zijn, donaties geven en de daklozen krant kopen) kan ik voor mijn gevoel NOG weinig doen...

Dat dacht Che Guevara ook. Ironisch genoeg werd hij doodgeschoten.
Ik ga zelf vrijwel altijd uit van de goede bedoelingen van mensen. Maar ik merk dat niet iedereen dat doet en vaak word ik ook teleurgesteld, maar dat is het risico dan maar.

Ja nare man, je hebt helemaal gelijk alle grillen van de menselijke psyche en het falen van de hedendaagse maatschappij zijn volledig te wijten aan de vvd. Het zal 'ns niet he.

:rolleyes:

Vertrouwen op de goedheid van de mens daar heb ik 1 woord voor: naief.


Ik ben tegen een massaconsumptie maatschappij maar zo links als de meesten hier zijn ben ik lang niet. Verder ben ik van mening dat vegetarisch worden en zulk soort dingen weinig verbeteren aan de maatschappij. Wil je de wereld echt verbeteren? Pleeg dan zelfmoord.

Ik denk dat er nog wel degelijk jongeren zijn die opkomen voor hun idealen, alleen niet zo in grotere mate, zoals je vroeger grote groepen provo's enzo had. Maar inderdaad: heel veel jongeren maken zich (lijkt het) niet meer zo druk om de maatschappij. Ze hebben zoiets van: als wij het maar goed hebben. :rolleyes: Maar ik ken ook zat mensen die wél lid zijn van Amnesty of Greenpeace ofzo. Dat is in zekere zin toch ook een vorm van actievoeren?

Zelf ben ik lid van de SP en zit in mijn woonplaats in de kerngroep (sinds kort) en dat betekent dat we acties gaan voeren in en rond mijn dorp. :D (da's toch ook actievoeren haha) Ik ben ook lid van Amnesty, en verder niks, want dat laat mijn portemonnee niet toe :) . Ik heb ook een tijd lang vegetarisch gegeten, maar dat werkte gewoon niet. Mijn moeder had geen zin om elke keer apart voor mij te koken en ik kreeg er bloedarmoede van :D . Oja, en ik ga natuurlijk 15 februari naar Amsterdam!

Hoezo ben jij die mening toebedeeld dan? Ik dan dat elk initiatief helpt, hoe klein ook...

Ben ik het helemaal mee eens. Als iedereen zou denken dat kleine dingen doen niet helpt, komen we nooit ergens. Aangezien de meeste mensen namelijk niet in staat zijn 'grootse' dingen te doen om de wereld te verbeteren.

Tuurlijk alle beetjes helpen. Maar ik vraag me af als je met, laat ik zeggen zo'n 5000 man tegen een mogelijke oorlog in Irak gaat staan demonstreren in Den Haag, Amsterdam, voor mijn part in mn achtertuin of dat nut heeft. Als of er nog geluisterd wordt. Zoveel dingen zijn gewoon al vast gelegd of er nou een groepje kaaskoppen gaat staan demonstreren of niet..

of bekijk ik het nou weer te negatief..

Nee, ik ben heel erg bang dat je gelijk hebt... *huilt* :(

:) huilen heeft geen zin, 't gebeurt toch en als is het niet deze maand dan is het die maand daar op wel..

Licht, gas, water, telefoon, kabel-TV & ADSL in m'n woonplaats. (y)



*zucht*