Loonmatiging
 

De politiek pleit collectief voor loonmatiging. Wat is de reden hiervoor? Door loonmatiging moet er een gunstiger ondernemersklimaat komen. Is dit niet de verkeerde manier om dit te bereiken. Is het voor de economie niet beter dat de bedrijven niet lui worden gemaakt door als het tegen zit aan de lonen te gaan tornen. Mijn stelling is dan ook:

Loonmatiging maakt de bedrijven lui waardoor ze de noodzaak niet meer zien om veel geld te steken in R&D.

Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden.

Zowel loonmatiging als meer investeren in R&D kan leiden tot een lagere kostprijs van het produkt, en dus tot een betere (internationale) concurrentiepositie. Dat staat buiten kijf.

De doorslaggevende reden om voor één van de twee te kiezen, zal zijn de terugverdientijd van zo'n investering. Een verbeterde R&D-afdeling zal eerst veel geld kosten, waardoor de prijs van het produkt tijdelijk zal stijgen. In economisch moeilijke tijden kan dat onwenselijk zijn omdat veel bedrijven het dan toch al niet breed hebben.

Loonmatiging heeft vrijwel direct effect: dit kan meteen verwerkt worden in de kostprijs van het produkt. In tijden waarin bedrijven toch al relatief veel vreemd vermogen hebben, en misschien zelfs problemen met hun solvabiliteit, kan een keuze voor een korte-termijnoplossing verstandiger zijn dan de lange-termijnoplossing van het verbeteren van de R&D.

Ik denk dus dat het bedrijven niet per definitie 'lui' maakt.

Verliezen de bedrijven dan niet de prikkel om in de diepte te investeren wanneer je ze in slechte tijden altijd tegemoetkomt door de lonen te matigen. Om beleid te maken moet je denken op de lange termijn en is het daarom niet verstandig om de vanzelfsprekendheid van loonmatiging weg te nemen?

Dat zou kunnen, maar ik denk dat je daarin voorbijgaat aan het feit dat een bedrijf toch uiteindelijk een verzameling mensen is, net als de overheid en het volk. Het klinkt logisch, maar het heeft meer impact dat de vanzelfsprekendheid ervan doet geloven.

Als je immers altijd, tegen het gevoel van mensen ingaand, beleid op de lange termijn maakt, waarmee je de toch al slechte situatie (weliswaar tijdelijk) nóg dieper laat afzakken, dan wek je daarmee ontzettend veel weerstand op. Mensen willen immers liever niet op de lange termijn denken: zij willen meteen een oplossing voor hun problemen, niet pas over dertig jaar voor hun kinderen.

Ik zal echt de eerste zijn die toegeeft dat je een beetje 'over mensen heen' moet denken, minder rekening moet houden met de optelsom van alle individuele willetjes en meer rekening met het grote geheel waar het op de lange termijn over gaat. Maar ik denk dat dat praktisch onuitvoerbaar is vanwege de grote weerstand die je ermee zult ondervinden.

Maar het minste wat je kunt doen is toch de vanzelfsprekendheid van loonmatiging weg nemen.

Dat kan ik alleen maar beamen en daarmee de discussie hierover in de politiek aanmoedigen.

Als je het hier mee eens bent, is het volgens jou dan de oplossing om het arbeidskartel op te heffen door als overheid je terug te trekken uit de CAO onderhandelingen.

Het vreemde is ook dat veel economen twijfelen of loonmatiging inderdaad goed uitpakt... de politici weten echter zeker dat ze de lonen moeten matigen

loonmatiging ?? dan ook belastigingsmatiging !