Oorlogsgedicht... oid
 

Persoonlijk vind ik dit stukje wat minder. (Sorry Maai als ik je hiermee ontzettend teleurstel ;) )

Ik weet dat de eerste zin misschien een beetje raar uit plaats lijkt, maar ik wil m eigenlijk niet veranderen.



Winter

Het is als maagdelijk witte sneeuw op gevallen soldaten.
God fluistert een zachte zegen over de gevallenen,
Alsof het hen nog helpen kan.

Het is de Duivel die smalend zijn uitgespeelde spel wil verstoppen
Een witte zuiverheid gebruikt hij als kleed.
Alsof het hen nog warmen kan.

Heeft het zin om gebroken harten toe te schrijven aan zij die onaantastbaar zijn?
Wat hebben dode witte soldaten aan warme hulp?

Ik mag hem wel nog, tot ergens aan de 3de strofe. Voorheen dacht ik: middelmatig gedicht, niet slecht, niet goed, maar aan de 3de strofe is echt wel serieus iets mis, :eek: wat maakt dat het geheel het best met flauwe kul te omschrijven valt. (Oké, ik ben hard, slechte dag gehad vandaag ;) )

Hmm... Je stelt me inderdaad een beetje teleur hier. Wat zal ik ervan zeggen, tsja, de derde strofe is niet echt je-van-het. Maar wees maar niet bang hoor, ik ben nog steeds je allertrouwste fan! ;)