Niemand, nooit meer.
 

Niemand

Ik zal het niet vergeten
Het staat in mijn hart gegrift
Het staat in mijn hersens gebeiteld
Ik zal je nooit vergeten

Ik zal altijd aan je blijven denken
‘k zal je nooit vergeten
Waarom?
Jij was zo speciaal

Zo speciaal, zo onvergetelijk
Jij was zo goed, zo vriendelijk
Jij was zo, zo menselijk
Jij liet me kijken

Jij leerde me kijken en luisteren
Jij leerde me troosten en helpen
Maar wat jij vergat
Is hoe ik mijzelf moet troosten

Dat was moeilijk
Mijzelf troosten, als jij er niet was.
Ook nooit meer zou komen
Dat moest ik mijzelf leren

Toen jij weg was
Toen ik jou kwijt was
Jij was zo lief
Jij was zo tijdloos

Bij jou was er geen tijd
De tijd stond stil
Toen verdween jij
Er was veel tijd verloren



Ze zeiden dat ik jou moest vergeten
Dat er meer mensen waren
Meer lieve en goede mensen
Net als jij was

Maar ik kan jou niet vergeten
Er is niemand zoals jij
Op deze aarde
Niemand, nooit meer

'k vind het niet echt een goed gedicht, er zit te veel van hetzelfde in, aan de andere kant klinkt het dan weer iets beter, maar niet overal. :confused: