voor wat het waard is, ondanks alles
 

aan de mensen die naar me staren, twijfelen en proberen te verklaren waarom ik soms hun wereld slechts in een modderplas gespiegeld zie



en soms voelt het als een vinger
dwalend over je warme rug
ogen gesloten, ademend in rust
maar dan anders, rottend
stukken van mezelf vergaan
zwijgend val ik uiteen

een vage schim slechts vandaag
zo traag en onbehaagelijk
mijn gevoel is, geloof ik
maar bij jou, achtergebleven
pas weer die ene blik spiegelend
door openende ogen gegeven

dan pas ben ik weer compleet
'k schrijf slechts om te zeggen
dat ik je mis, mijn liefste u
papier te laten lijden, zo
dat als adem me weer raakt
deze treurnis niet geweest is

de treurnis die, "ik mis je", heet

herken er wel wat in....

gevoel komt goed nr boven, nice :) (y)