Een nieuwe kans ontstaat
 

Aan het water stond de man
Huilend om verlies van de zon
Op zijn knieën gezakt
Omdat het nieuwe lied begon

Het ritme van de wind neemt haar weg
uit de sterke kracht die haar omarmt
De vogels vliegen hun vlucht ten einde
De laaste keer dat hij haar hart heeft verwarmd

Hun vleugels leiden haar in omweg
En de zon verdwijnt onder water
Een midzomernacht in het nest van de broeder
De hoop geschonken aan later

Het lot breidt uit en verlaat het nest
Getroffen door het hart, blijven branden
Terugkomend naar een warme aanraking
En geluk dat in een lied kon stranden

Dit is nu zo'n typisch gedicht waarbij ik de rijm erg jammer vind omdat het wat te geforceerd overkomt. Je ritme vind ik overigens ook neit echt geweldig, steekt hier en daar wat uit, maar het is een hele duidelijke beeldspraak waarbij je je ook meteen alles kunt voorstellen en het verhaal als ware "ziet" gebeuren.

Ik heb er inderdaad wel eben mee geknutseld omdat ik het graag wilde verwoorden, maar ik ben niet zo meteen een bron van inspiratie ofzo :o

ik vind hem mooi, vooral de eerste strofe, de andere zijn iets minder, maar de eerste is echt geweldig!!