Jezelf niet kunnen aanvaarden
 

Hallow.
Een jaar of twee geleden raakte ik in een diepe depressie, waar ik al ongeveer een maand uit ben. Die kwam er omdat ik mezelf echt haatte. Kvond dat ik lelijk was, dom, egoïstisch,... Dit had ook enkele zelfmoordpogingen tot gevolg. Sinds een maand denk ik niet meer dat ik depressief ben, in de zin dat ik niet meer dood wil gaan en weer nuchterder en helderder over dingen kan denken. Ik heb via inet nu ook een heel lief persoon leren kennen (sinds een half jaar) en voor een groot stuk door haar ben ik niet meer depressief. Binnen een paar weekjes gaan we elkaar ontmoeten en ik denk dat er misschien een kans in zit dat ik wel verliefd op haar wordt (maar dat terzijde). Het probleem is dat ik mezelf nog steeds niet leuk vind. Ik wil nog steeds niet in spiegels kijken, en vind mezelf nog steeds een grote hufter, wat mijn omgeving ook zegt. Het is niet meer zo dat ik dood wil, maar in het bijzijn van haar voel ik me soms zo onzeker en kan ik achteraf zo kwaad op mezelf zijn omdat ik spijt heb van het gelul dat ik heb uitgekraamd. Ik bedoel, ik voel me, in het bijzijn van haar en mn andere vrienden vaak zo minderwaardig, dom en een zeur... Ik ben bang om te meeten, gewoon omdat ik zo lelijk en stom ben dat ik denk dat ze me meteen zal haten.
Mijn ouders zijn nogal prestatiegericht (lees: elke overhoring onder de 6 betekent 2 weken geen zakgeld en pc) en ik kan bij hen echt niets goed doen, misschien heeft dat er iets mee te maken.
Het spijt me dat mijn geschrijf nogal zeurderig en onsamenhangend is, maar ik weet echt niet wat ik moet doen. :(

Over dat prestatiegerichte; je doet wat je kunt doen. Als je niet hoger kunt halen dan is dat nou eenmaal zo, dat moeten mensen leren te accepteren. Kun je er niet eens over praten met je ouders?

ik herken veel in je verhaal...
zware depressie met aantal zelfmoord pogingen...
toen kreeg ik een vriend en ging alles een stuk beter...
maar nou heb mijn vriend het uitgemaakt (na 1.3jr) en dat heeft mij echt geraakt...
ben bang dat ik weer trugzak...

:( rot voor je *knuf*
maar ik ben er bijna zeker van dat ik nooit een vriendin zal hebben, omdat ik (denk dat ik) zo'n rotzak ben...

wel duizend keer geprobeerd, ze geloven me sowieso niet...

Ik herken dat heel sterk.
Kan niet echt functioneren in grote groepen, want dan zou ik het liefst een papieren zak over mn kop trekken, of beter nog : door de grond zakken. Voel me gewoon altijd minderwaardig.
Maar de laatste tijd is het een beetje aan het omslaan in mn omgeving de schuld geven. Niet zo leuk, maar ik kan er niets tegen doen. En ik merk nu ook dat mn vrienden steeds afstandelijker worden..

Succes iig.. *hugg*

thnx *knuff*

en dat zal wel mee vallen... ik geloof dat er voor iedereen iemand is... een soort andere helft... en die zal jij ook een vinden...

Ik herken wat je vertel, ik zat heel diep in de put, maar toch kreeg ik op de een of andere manier een vriend.
Ik ben niet zo mager, maar ik ben nu eenmaal zo.

Maar mijn vriend heeft het alsmaar over andere meiden die hij mooi vindt, ik kan daar niet tegen!! Ik word er gek van, het maakt me echt gewoon ziek. Hij zegt steeds dat ik niet zo negatief over mezelf moet denken, maar hij heeft het wel alsmaar over andere meiden.

Ik vind het dom, hij wil me steeds optillen, maar ik wil dat niet omdat ik een 'beetje' aan de zware kant ben.

Gelukkig heb ik goede vrienden die me helpen en steunen.
Een hand op mn schouder betekent dan echt veel voor me!
Je kan altijd bij me terecht als je iets wil vragen, want ik ga vechten, vechten om me eigen goed te voelen!

xxx

heej ik ken vrij veel van je verhaal!
ik heb ook een beetje een minderwaardigheidscomplex tenminse..
kweet dat het heel moeilijk is maar je bent nou eenmaal hoe je bent en iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten...
probeer de goede kant van jezelf te zien en richt je daar op
en schrijf je minder goede kanten op zoals waarom je vindt dat je je zelf een rotzak vindt en ga dan met de lijstje naar iemand die jou goed kent en laat die gene dan zeggen waarom ze niet vind dat je geen rotzak bent etc...
probeer er naar te luisteren en probeer niet hun woorden om te buigen... je komt vaak anders over dan dat jezelf denk dus dat kan toch ook in de positieve zin...
heel veel sterkte

heel herkenbaar :( maar bedoel je dat ik mn omgeving de schuld moet geven?

maar hoe doe je dat dan? Door jezelf positiever te bekijken, ja, maar hoe?

Daar heb ik wel even over nagedacht ja... En over dat goede dingen zoeken: iedereen rond me zegt wel dat ik lief en grappig enzo ben, maar ikzelf geloof dat gewoon niet. Het klinkt slachtofferachtig, maar ik kan er gewoon niets aan doen. Ik denk vaak dat ze het gewoon doen om me op te beuren, dat ze het helemaal niet menen...

Iig bedankt voor je reactie, ook aan alle anderen. Tis leuk om te lezen dat er mensen zijn die +- hetzelfde doormaken.

Ik heb ook altijd t gevoel dat ik toch nooit iemand krijg... ik ben veelste onstabiel, gedraag me elke keer weer anders, soms ben ik redelijk spontaan enzo, maar meestal niet. En als ik es alleen ben met een jongen, kan ik nooit een normaal gesprek met m krijgen. Verder ben ik ook lang niet knap genoeg dat jongens op me vallen, ja okee ze vallen wel op innerlijk, maar t probleem is gewoon dat mn innerlijk ook niet goed is :(

Dit komt me zo ontzettend bekend voor.. behalve het prestatie-verhaal dan. Ik zou ook niet weten wat je eraan kunt doen. Eens met iemand gaan praten, dat klinkt makkelijker dan het is, dat weet ik zelf ook wel.

Ik ben nu 17 en heb datzelfde gevoel al zo lang ik me kan herinneren. Als mensen iets positiefs over me zeggen, lijkt het wel alsof ik het niet hoor. De negatieve dingen hoor ik wel, die blijven me superlang dwarszitten. Vooral dingen over m'n gewicht, ik voel me gewoon zo ontzettend lelijk en dik.. En opmerkingen (geroddel) over mij blijft ook maanden hangen, niemand accepteert me.

Ik ben vorig jaar naar de huisarts gegaan, nadat ik erachter kwam dat ik depressief ben. Op de een of andere manier heb ik dat nooit gezien, maar toen ik op de site van de depressiestichting las over 'depressie is geen teken van zwakte maar een ziekte', toen opende dat mijn ogen ontzettend.

Vanavond heb ik ook weer een ontzettende depressieve bui (gehad), ik heb besloten om hulp te gaan zoeken. Nu moet ik je er wel bij vertellen dat ik dat elke keer zeg, als ik depressief ben.. misschien dat jij dat ook eens moet doen? Eens met iemand praten over je gevoelens, men zegt dat dat helpt..

bij mij helpt het niet echt, maar ik snap me gevoelens nou wel beter...
maar voel me nog net zo klote gvd

Hoi, Ik herken veel in je verhaal :( Ik denk dat dat wat je allemaal zei... momenteel een beschrijving van mij zou kunnen zijn. Heb et ook heel moeilijk.. maar ik heb morgen een afspraak met een praatpersoon.. hoop dat ik m'n ei kwijt kan.. en dat diegene me kan helpen... anders weet ik het helemáál niet meer...
Je verhaal is niet zeurderig of onsamenhangend! Ik begrijp het juist heel goed. *knuf*

Het spijt me dat mijn geschrijf nogal zeurderig en onsamenhangend is, maar ik weet echt niet wat ik moet doen. :( [/B][/QUOTE]

daar is het hier toch voor?! om je verhaal kwijt te kunnen!!
wens je heel veel sterkte ermeej!!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Ik snap precies wat je bedoeld

Ik vind mijzelf ook achterlijk lelijk en stom, ik kan beter dood zijn zeg ik altijd. Ik heb ook moeite om mensen te vertrouwen. Ikd enk altijd dat mensen uit zijn om mij te gebruiken/belazeren of pijn te doen. Zelf mijn ouders vertrouw in niet.

Tja..life's a bitch.. gotta deal with it zeg ik altijd

precies! ik heb net hetzelfde :(

En dan denk ik altijd dat ze het sarcastisch bedoelen, of achter mn rug zitten te giechelen :(

gelukkig kan ik dat (vooral met dat Ene Meisje dan), anders zou ik nog steeds zelfmoordgedachten hebben :( met haar kan ik praten over dingen die ik verder aan niemand zeg, omdat ik weet dat ze me op een of andere manier begrijpt en me niet uitlacht, zoals steeds gebeurt bij andere mensen :(

zou je dan kunnen vertellen wat die praatpersoon zegt dat helpt? *knuftrug*

Yep, het lijkt wel of iedereen afhaakt als ie me een beetje leert kennen, als diegene tenminste al de moeite doet om te leren kennen :(

Nou, nog nix, was pas eerste keer, maar kreeg erg het gevoel dak op m'n gemak was. Dat ze geinteresseerd was in hoe ik me voelde en dat ze me graag wou helpen. Dat doet echt heel goed (y) believe me. *knuf heen* ;)

Keb je een prive bericht gestuurd over dit onderwerp :)
*knuffelt*

makkelijk gezegd :( iig bedankt voor je reactie

dankjewel :) (y)
ga zo vlug mogelijk terugsturen, heb nu wel weer les (schoolpc)
*groteknuffeltrug* :)

Er kwam een soort van spreuk in me op die ik pas nog ergens had gelezen, ik weet niet waar. Misschien heb je daar wat aan?!??! Hier komt ie: Kijk in de spiegel en zeg: 'Ik hou van mezelf en aanvaard mezelf precies zoals ik ben'. Welke gedachten komen in je op? Kijk hoe je je voelt. Dit kan de kern van het probleem zijn. Ik had ook zoiets. Bij mij had het geholpen. Ik hoop bij jou ook. T is maar een tip...

Dit is idd een goeie.. (y)

ik heb er net even heeel goed over nagedacht, maar ik word er niet wijzer uit, enkel een bevestiging van wat ik allemaal al wist :(
toch bedankt, en ik denk wel dat het andere mensen wel kan helpen, die niet weten wat de oorzaak is van hun problemen ofzo...

Dat zal wel meevallen denk!! Anders reageer je hier ook niet... als je echt zo'n rotzak wasz dan had je niet zo lief gereageerd op het berichtje...
je vind vast wel iemand! * (y) *
xxxxxxxxxxxxxxxxx

Lijkt mij ook, tiz wel moeilijk maar blijven geloven.. in de goede dingen van jezelf :)

leuke avatar :)
nouw...kan je aan die paar zinnen die ik al zeg weten of ik een lief iemand ben of niet?
toch bedankt voor je steun (y) :)

Uit de dingen die je zegt(typt) kun je wel opmaken dat je géén rotzak bent. Kvind et heel knap van je dat je hier zo je verhaal neer kunt zetten, veel jongens die dat niet eens durven. Maja, Ik hoop echt dat je je snel beter gaat voelen, misschien is een ontmoeting met dat meisje(wat je via internet kent) wel een begin, you never know! (y)

dankjewel :)
Vandaag gaat het weer wat minder met me, na +- een weekje weer blij te zijn. Ik wou foto's van mezelf nemen om in het S.comfotoboek te zetten, zodat ik dan tenminste durf om mezelf te tonen, maar na 3 foto's begon ik al te janken omdat ik zo afgrijselijk lelijk ben :mad: :( :rolleyes: . Binnen twee weken zie ik haar al, en in deze toestand durf/wil ik het zeker niet, omdat ik sowieso weet dat ze me niet leuk/mooi/whatever zal vinden, wat ze ook zegt.
Gisteren heb ik haar het hele verhaal verteld over m'n donkere periode van een jaar of twee geleden, met automutilatie en zelfmoordpogingen, alles heb ik haar verteld. Hoewel ik weet dat ze me nu wel anders ziet (ook al zegt ze van niet) ben ik blij dat ik het heb kunnen vertellen, al is het maar zodat ze me zou snappen. Maar ik weet niet wat ik nu moet doen met m'n uiterlijk, want zoals ik er nu uitzie hoeft het eigenlijk niet :(

misschien moet je dr geloven als ze zegt dat ze je niet anders ziet sinds je verhaal. en als ze je niet mag vanwege je uiterlijk is het een domme hoer!

Heb je haar ook verteld hoe je over jezelf denkt? Je hoeft haar niet te vertellen dat je jezelf heel lelijk vindt, maar gewoon iets in de richting van dat je niet zo'n hoge dunk van jezelf hebt. Maar, wat ik er nu van begrijp, klikt het qua innerlijk al wel heel goed van beide kanten(anders hadden jullie geen afspraak lijkt me).. en believe me, dat is het állerbelangrijkst. Vandaar uit kun je ook zeggen of je van iemand houdt, daar heeft uiterlijk eigenlijk niks mee uit te staan, uiterlijk gaat vooral gepaard met verliefdheid, en verliefdheid gaat over, en dan moet er toch wat overblijven (liefde dus) en juist dát wat over moet blijven, IS er bij jullie nu al :) (als ik alles goed begrijp he.. sorry als ik het fout heb)Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer de goede & mooie dingen van jezelf in te zien... ik ben nu bij een vriendin maar je zou me best mogen mailen, of stuur me anders een privé berichtje ofzow.. je moet maar even zien.. Dikke knuff
p.s Geen dank he, als ik je kan helpen is dat al dank genoeg (y)

Ik herken de vroegere ik wel in jouw verhaal

Mn ouders waren op een gegeven moment helemaal radeloos en lieten familie alle positieve dingen die ze van mij vonden op kaartjes schrijven die ze dan op mijn prikbord hingen, maar als je niet in jezelf gelooft helpt dat allemaal niets.

Ik denk echter dat je al een grote stap vooruit bent door je bewust te zijn van je probleem, dat betekent dat er wel liefde voor jezelf zit in jou, want anders zou je er niet iets mee willen doen. Je gunt het jezelf dus wel om iets eraan proberen te doen, door bijvoorbeeld hier een topic te plaatsen.


Verder kan ik me niet voorstellen dat er helemaal níets is wat je leuk, mooi of positief vind aan jezelf, ookal is het maar een heeel erg klein dingetje, probeer je daar eens op te concentreren, in plaats van op je negatieve kanten. Schrijf aan het einde van elke dag in een schriftje wat voor positieve dingen je hebt gedaan die dag (goede cijfers halen, een complimentje gehad, iemand geholpen) en probeer die goede dingen ook uit te breiden.. Probeer op die manier je aandacht te verplaatsen van alles waar je ontevreden mee bent naar waar je wel tevreden mee bent, ookal lijkt dat nu heel erg weinig.

Ik weet zelf niet precies hoe ik mn zelfvertrouwen heb hersteld, ik denk door te merken dat er mensen waren die mij mochten, en door liefde die ik vanuit bepaalde kanten ontving.

Ik heb mezelf in ieder geval leren accepteren, en ik weet zeker dat jij dit ook kan!

Sterkte!

Hallo stef!
bedankt voor al die dingen die je hier zet en dat je je speciaal voor mij lid hebt gemaakt en zo van die dingen :) .
Tis alleen dit, wat dusjcrib beter kan verwoorden:

Ik vind het heel erg dat je al die moeite voor mij hebt gedaan en dat ik er niet veel aan heb, maar ik kan er nu eenmaal niets aan doen.


(lieve andere mensen, ik ga vrijdag antwoorden op jullie berichtjes, want mijn pap is nu thuis)

misschien moet je er minder vanuit gaan dat je verliefd op haar wordt. als je daar heen gaat met de gedachte dat je vrienden bent, is de sfeer denkik zowieso wat minder gespannen. dan ben je iig niet zo snel teleurgesteld en voel je je ook niet minderwaardig aan haar.
ik zeg het nog eens; het lijkt me sterk dat ze je haat, want als jullie al gaan meeten, moet dat toch ook van haar kant komen. :)