liefdekronkels
 

nu ik heb wat ik wil nu
de vlinders in mijn buik
liggen zwaar op de maag

de zwartziener in mij
piekert en mijmert
ik schets scenario na scenario
nachten zijn vervuld van jou
dromen omvatten de manier
hoe ik je zie
al zie ik je bijna niet

jij doet me alles
en
ik voel me heel gelukkig
denk ik voel ik
wakker
en als ik je zie
voor even
dan wil ik het randje
van je oor
likken

het vervolg is
dood aan de twijfel!
onverschilligheid is het antwoord
maar hoor;
liefde doorbreekt mijn pad
neem mij, ik ben de
zogenaamde onafhankelijkheid zelve
en ik zou willen
voelen en merken dat jij in het diepst
van je zijn is bestaan
naar mij snakt en smacht
maar ik weet te goed
dat ik je dan
niet meer wil

dus er is alles
en er is niets
en het is vaag
en ik ben verliefd
en ik ben het niet

en samen
ja samen zijn we een grappig stelletje
als jij de energie uit mij wegslurpt
neem mijn warmte
ik wil dat je me opslokt.

mooi...
mooie zinnen, zoals 'de vlinders in mijn buik / liggen zwaar op de maag' en 'jij doet me alles'...
regelafbreking is meestal op goede plaatsen gedaan...

kan moeilijk zeggen waarom, maar het gedicht spreekt me erg aan

kicks ass!
nee echt mooi...een lekker empathissh doch apatisch (leuke paradox trouwens) gedicht...

ik volg je love-affair op de voet..:D:D:D

see ya around
reem

Hmm. Eigenlijk is je titel ontzettend goed gekozen. Het zijn werkelijk kronkels. Tegenstrijdigheden, gedachtepinsels..
Zoals al gezegd is de afbreking van je zinnen meestal goed. Soms moet je de zin nog eens lezen om het goed te laten doordringen, en een enkele keer vind ik de afbreking jammer. Nooit erg storend, omdat het zoals gezegd maar een enkele keer is.

Het is een lang gedicht, zonder een duidelijk rijmschema. Storend? Hmm, nee eigenlijk niet. De vrije manier van dichten vind ik eigenlijk wel leuk.

Eigenlijk is mijn eindconclusie over jouw gedicht best positief. Ik zal in ieder geval niet laten om nog eens wat vaker op jouw topic te klikken:p.