ik ben ik blijf
 

ik ben, ik blijf
gevangen in mijn lijf..
alhoewel wel men dat niet als straf beschouwd
voelt het..
te vertrouwt...

als ik wil breken met het verleden
voor de volledige focus op het heden..
ik ben, ik blijf

gevangen in mijn eigen gedachtengang,
freak, er zit een mus op het behang..
ik ben, ik blijf..

ik draai,
of draait de wereld om mij heen..
soms ben je..
emotioneel en tegelijkertijd een steen..
ik ben, ik blijf..

soms komt een baksteen,
net wat zachter aan...
als de gedachte achter mijn bestaan..
ik ben, ik blijf

ik vind m goed...

spreekt me persoonlijk aan... maar daar heb je natuurlijk niet veel aan...

de herhaling van het ik ben, ik blijf, bij de eerste strofe aan het begin en bij de anderen op het einde, is mooi, ook juist doordat het niet bij elke strofe op dezelfde plaats is...
het is een beetje vaag, maar niet onduidelijk, het vage zorgt meer voor sfeer dan voor onbegrip... dus dat is ook goed...

'ik draai, of draait de wereld om mij heen.. ' vind ik een mooi stukje, net zoals 'voelt het.. / te vertrouwt...'

enige minpuntje is je werkwoordspelling...
men beschouwt
het voelt vertrouwd
zo moet-ie :)

wauw! megagoed... :)