wat ik hier ooit heb geschreven
 

Ik heb besloten mijn verhaal hier te schrijven om alles op een rij te zetten.
De naam van de pestkop heb ik veranderd ik wil niet dat zei ooit weet dat ik dit geschreven heb.En de schoolnaam is ook verandert
Ik ging voor het 3e jaar naar het duikplankje (een lom school)
1e jaar dat ik gepest werd
De eerste dag na de vakantie kwam ik in de klas bij een meisje dat kim hete.
Gelijk de eerste dag mocht ze me niet ze was blijven zitten en was daar best boos over.Ze begon gelijk de eerste dag met schelden en de hele klas tegen me op te stoken.
De eerste dagen ging het nog wel maar ze begon dag bij dag vervelender te doen.
Ik ging in het begin gelijk naar de lerares die zei dat ze zou opletten maar dat was altijd maar 2 tellen en dan ging kim gewoon weer verder.De eerste tijd ging het dus nog maar het begon steeds harder te gaan ze begon me zomaar te schoppen en te slaan.Dit deed ze eerst zelf maar steeds vaker gaf ze andere opdracht om dat te doen.In de tijd dat het pesten begon zei ik nooit wat over het pesten tegen mijn ouders .Ik gaf mezelf de schuld en sloot me af voor mensen Kim haalde op een gegeven moment hogere en lagere klassen erbij en maakte het mij steeds moeilijker.Me na schooltijd opwachten gebeurde 2 maal in de week schoppen en slaan was een dagelijks gebeuren.Het eerste jaar werd ik altijd boos en begon dan met de mensen die mij schopte en sloegen te vechten.Het eerste jaar dat ik gepest was zal ik dan ook nooit vergeten.
2e jaar dat ik gepest werd
Ik begon positief en dacht wie weet gaat het nu wel goed.Die gedachte werd gelijk de eerste dag weer de grond in geduwd.Ze begonnen gelijk te schelden en te doen.Dit ging de hele dag door .Ik weet niet precies de eerste keer maar op een gegeven moment liep ik de klas uit als ik boos werd en sloot me op.Daar bleef ik zitten tot ik was afgekoeld en ging dan weer terug naar de klas.In de pauzes was ik buiten ook niet echt veilig en begon ik een ritueel van in de pauze in de kleedkamer zitten eten.Dat vond ik zelf ook niet leuk maar ik kon niet anders.
Maar ook daar zat ik niet veilig de kinderen verkte altijd waar ik zat en dan moest ik alsnog naar buitenDaar duwde ze me altijd in een hoek en begonnen ze te schelden en te slaan.Halverwege dat school jaar werd er opeens gebeld weer opgehangen dit gebeurde dagelijks.Mijn ouders wiste nog steeds niks .Dit jaar was voor mij ook heel zwaar en ik begon steeds meer met mijn hoofd naar beneden te lopen.Ik hoopte dan dat ze me niet zouden zien maar zoals hun altijd zeiden om jou kunnen we niet heen.En zo liep ook dat jaar langzaam p z’n eind.Eindelijk rust was er voor mij,
3e jaar dat ik gepest werd.
Weer begon ik positief dat school jaar maar ook deze keer werd dat heel snel weer de grond in gedrukt.Dat jaar was gewoon als de vorige 2 dacht ik.Tot ik er achter kwam dat ik me nog minder waard voelde dan in het begin.Ik wou dood voor mij was dit een heel zwaar punt juist omdat ik altijd positief was.Ik begon mezelf steeds meer te haten .Op dat moment heb ik gelukkig veel steun uit paarden gehaald maar bijna niet genoeg.Dat jaar was mijn laatste .
En moest ik net als iedereen een cito toets maken. Ik heb vragen lijsten in gevult en zo zijn ze er achter gekomen dat het niet goed met mij ging.Dus toen zijn mijn ouders op de hoogte gesteld.Toe werd er hulp gezocht die hulp had ik alleen aan het einde van dat school jaar alweer stop gezet.
Dit zijn de jaren waar ik het ergste ben gepest en waar ik mee zal moeten leren leven
Ik heb nu weer hulp en probeer verder te gaan met een normaal leven.
Wat aardig lukt mijn vertrouwen in andere is verbeterd en ik zal het nu wel overleven
Ik ben blij dat ik het heb overleefd want ik ben er achter en bestaan ook nog leuke dingen

het is me gelukt het erop te zetten het heeft er al eerder op getstaan ik wil weten of meer mensen dit ongeveer hebben mee gemaakt

---------------------------------------------

Dit is een bericht die ik in juni heb geplaatst.Ik kijk nu de afgelopentijd er heel anders tegenaan.Eerst was ik blij niet dood te zijn maar nu best wel.Het verleden blijft knagen en soms wordt ik er helemaal gestoord van.De gevolgen zitten mij nu te hoog.Ik zit nu op m'n 5e school en het leren gaat goed.Ik heb er maar 1 vriendin en voel me nog niet thuis op school na ongeveer 4 1/2 maand.Ik moet nu nog eens in de zoveel tijd naar mijn oude school en heb een maatschappelijkwerkster en natuurlijk mijn ouders.Hun denken dat het heel goed ghaat met leren en met de klas enzo maar dat gaat dus niet.Ik leef nu op leugens tegen iedereeen dus duie me wil helpen dit komt omdat ik genoeg het van het vechen tegen het verleden.Hoe kan ik mezelf weer zover krijgen dat ik met iemand over mijn gevoel kan praten zonder dat ie gelijk flipt iedereen wil mij zo graag mijn laatse 2 jaar van mijn jeugd zo fijn mogelijk maken alleen kan het niet als ik eerlijk ben .
Hoe moet ik het praten aanpakken want ik weet het niet

sorry voor het lange bericht

groetjes diane

Hey, als ik zo lees wat je heb meegemaakt is het heel normaal dat je je niet zo snel ergens thuis voelt, als dat ooit weer mogelijk is.

Ik werd vroeger ook gepest en zelfs het feit dat het ergste nu al meer dan 5 a 6 jaar geleden is allemaal, voel ik me nog steeds onveilig op straat.

Het gaat niet zo maar. Ik denk dat je dat voor lief moet nemen; het feit dat je je niet 'thuis' voelt. Dat gevoel zal je lang bij blijven, ik loop er namelijk al een groot deel van mijn leven mee rond.

Het leven speelt zich trouwens nu af en niet in het verleden. Kijk naar de toekomst, niet naar het verleden.


[Dit bericht is aangepast door Marc S (12-12-2001).]

het verleden is je metgezel in de toekomst

Idd, en als je het verleden accepteert dan is dat niet erg. Misschien niet even fijn allemaal, maar je kunt er dan wel mee leven! Bovendien, het verleden heeft bij vrijwel ook genoeg positieve kanten! Vergelijk maar met arme kindjes in de derde wereld, die hebben naar alle waarschijnlijkheid relatief gezien een minder fijn leven gehad dan jij...

maybe, maar ik denk van niet
rijkdom is geen garantie voor een leuk leven, in armoede leven heeft toch wel zijn voordelen...

O ja? Ga jij dan maar een weekje met de arme kindjes in Ghana leven, dat is pas echte armoede.

In Nederland, heeft iedereen die hier legaal verblijft een bestaansrecht en iig eten en drinken. Kun je daar niet zeggen. Daar sterven kinderen, die vergeleken met ons nooit gelukkig zijn geweest, en nooit een kans hebben gehad.

Hm, dit vind ik nooit zo'n leuke opmerking, krijg ik gelijk zo'n gevoel van "Ik stel me aan, ik moet niet zeuren, ik heb het toch beter". Wat is er mis met een beetje zelfmedelijden?

ik kan je maar 1 tip geven praten verwerken en nogeens verwerken maar dat wil alleen als je er achter staat anders lukt het niet.

ps ik wens je veel sterkte

loves freya

ok kinderen sterven van de hongur en dorst, toch proberen zij elkaar zoveel te steunen als mogelijk is. Daar boeit het niet hoe je eruit ziet. Ik heb hier genoeg eten en drinken, maar heb geen steun gekregen. (zou je kunnnen zeggen dat ik die moet gaan zoeken, maar dat gaat weer helemaal off-topic duz ik stopt)

[Dit bericht is aangepast door BoRNLoZeR (13-12-2001).]

:)

Hou ns op :)

De mooiste verliezers dat zijn wij.