toch wel...
 

Ik heb vandaag eenz opgeschreven wat ik d8, heb er bes wel lang over naged8 of ik dat wel hier zou plaatsen, toch doe ik het..kweet niet wat ik er mee wil bereiken http://forum.scholieren.com/confused.gif

zondag 23 december 2001

Het is moeilijk om te begrijpen dat ik misschien vanaf nu wel alleen leef,
wie dit leest zal het niet begrijpen maar ik voel het zo sterk. Ik heb vrienden ja.
Maar als ze te weten komen wat ik doe, wat ik denk en wat ik voel, dan heb ik ze niet meer... geloof me, ik weet het zelf het best.
Ja, dat dacht ik altijd tot voor kort. Dat ik zelf alles het best wist.
Het is nu overduidelijk, ik weet zelf niets..helemaal niks.
Alles moet mij nog geleerd worden, alsof ik zelf eigenlijk wel iets WIL leren. Het lijkt van niet, maar dat lijkt. Is het ook zo? Of overdrijf ik nu? Doe ik nu aan
zelfmedelijden?? Ik weet niet eens meer waar dit allemaal over gaat, wat nou ZELFMEDELIJDEN?? Wat heeft dat er nou weer mee te maken?? Altijd gaan zulke
'gesprekken' door mijn hoofd, van het ene op het andere onderwerp en het heeft allemaal niets met elkaar te maken. Noemen ze dat gestoord?
Waar ik nu aan denk.. dat weet ik niet, ik denk te veel. Weet niet eens meer waar ik nu eigenlijk aan denk. Het is allemaal geijl, dat is het gewoon.
Misschien is het wel goed dat ik nu gewoon even opschrijf wat ik denk, als ik dit later dan doorlees begrijp ik misschien wat er zo mis met mij is. Misschien...
Wat ik nu wil doen, is gewoon een mes pakken en heel mijn gezicht opensnijden, mijn masker wegsnijden zodat mensen zien hoe ik ben.. verminkt..
Wat ben ik eigenlijk? Een mens. Maar wat voor een mens? Dat is niet duidelijk,maar misschien wil ik dat wel niet meer weten, misschien is het al te laat. Waarom
te laat? Waarvoor te laat? Ben ik bang voor het antwoord? Misschien is het wel positief, maar ben ik bang voor het antwoord als het negatief is? Ik hoop dat ik
het antwoord nooit hoor, nooit hoef te weten, ik heb het niet nodig, ik hoef niet te weten wat voor mens ik ben, ik ben mezelf en daar zou ik tevreden mee moeten
zijn. Ja, dat zou moeten, maar of ik dat doe, dat weet ik niet. Dat is niet helemaal duidelijk. Want als ik tevreden met mezelf zou zijn, zou ik dan zo vol haat zitten?
En dan niet vol haat voor andere mensen, maar ook voor mezelf? Walg ik daarom van mezelf? Omdat ik tevreden ben met mezelf? Daarom? Is dat een reden??
Ik geloof niet, ik geloof niet dat er iemand op deze wereld is die volmaakt gelukkig is en helemaal tevreden is met zichzelf. Er zijn vast mensen die dat denken, maar
of ze dat echt zijn, dat betwijfel ik.
Nu ben ik er toch wel achter dat ik heel egoistisch ben, dat is duidelijk. Ik weet niet of ik dit ooit aan iemand laat lezen, misschien wel zodat zij misschien kunnen
ontdekken wat er zo fout zit. Zelf kan ik dat denk ik niet, maar toch hoor je steeds van mensen dat je alles zelf moet ontdekken.. ja dat is vast wel waar.
Zal ik er nu maar mee kappen? Mee kappen om mijn gedachten op te schrijven?
Of zal ik er gewoon mee kappen voor dit moment? Ik vind het best wel lang genoeg geweest, ik doe het vast nog wel een keer..ooit..
Misschien doet het me wel goed, misschien niet, dat ontdek ik wel weer. Net zoals ik de rest van de wereld nog moet ontdekken..maar goed...

hoi
ik heb ook allemaal van dit soort onduidelijke verhalen in een boekjes staan

en werkelijk als ik ze lees begrijp ik nog minder van mezelf.

Tip lees het niet zelf maar geef het aan een hulpverlener. een psycholoog of zo of ga naar je huisarts.

Het is een moeilijke stap ik heb er ook 5 jaar over gedaan maar hou eerder hoe beter.

En het is alles behalve raar!!!!!!

-XXX- Jasmijntje

Ik heb het nu weer un paar keer overgelezen en idd ik snap er geen *&#$%* van..
Ik wil niet naar un psycholoog of hulpverlener, ik laat het denkik gwoon un keer aan mu vriendin lezen.. misschien.. ik weet nog niet
Maar bedankt http://forum.scholieren.com/smile.gif

Hallo,

Jammer genoeg ken ik jou situatie. IK heb en aardig moelijke tijd achter de rug en ook heel veel dingen opgeschreven in een boekje waar ik achteraf weining van begreep waarom ik zo was en waarom ik het opschreef. In die tijd ging ik met één persoon heel goed om en waren de beste vrienden. Althans we vertelde elkaar heel veel. Aan die persoon heb ik toen het boekje gegeven. Voor mijn was dat eigelijk het einde van die moeilijke tijd, maar de persoon aan wie ik het had gegeven wist zich geen raad en uiteindelijk [ zoals de situatie er nu voor staat] zijn we amper vrienden meer. Tja....ik vind het heel jammer.

Wat ik wil zeggen is het feit dat andere mensen [ vrienden etc.] het misschien niet aan kunnen en je dus beter met een ouder of wat dan ook er over kan praten. Of iets speciaals doen met het boekje zodat je echt afstand van al je onzekerheden kan doen. Want je moet gewoon tevreden met je zelf zijn. Je bent, denk ik, nu opzoek naar jezelf. Opzoek naar wie je echt bent en wat je plaats is. Dat kan lang duren, maar ook kort. Maar er zal altijd een eind komen aan een periode

Hoop dat je er iets mee kan.

Ja heel erg bedankt, ik weet niet wat ik met deze zooj ga doen, maar ik blijf het maar een tijdje opschrijven ofsow..denkik.. dan merk ik wel weer wat ik er meej ga en wil doen.

is altijd goed om je gevoelens op te schrijven.. ik doe het ook met sommige dingen. dan uit je het toch een bepaalde manier. en dat van dat niemand weer hoe je nu precies bent is helemaal niet vreemd hoor.. maar ik zou zelf niet eens willen dat mijn vrienden weten wat ik allemaal doe want dan zou ik ze volgens mij al lang niet meer als vriend hebben.

Ja.. dat heb ik duz oowk...
Ik weet nog niet goed wat ik met het aan moet, wat ik opschrijf.. ik schrijf dan ook wel gedichten maar das dan tog weer iets anders vind ik (oowkal zijn dat oowk mijn gevoelens)