te dik?
 

mja, ik heb best een beetje een probleem. En ik hoop dat jullie echt niet gaan beginne denke dat ik weer zo'n zielig meisje ben dat 'denkt' dat ze te dik is ofzo, maar ja, hier komt het:
ik WEET van me zelf dat ik NIET te dik ben (1.65m en 51-53kg, gewicht ligt meestal daar ergens rond) maar als ik dus in de spiegel kijk, dan ZIE ik mezelf WEL dik. snap je? ik WEET dat het niet zo is, maar ik zie mezelf echt TE dik. Ik voel mezelf dan ook altijd schuldig nadat ik iets gegeten heb, waardoor ik zo weinig mogelijk ga eten, omdat dat echt een k*tgevoel als gevolg heeft.
Een tijdje geleden, was het dan zo erg, dat ik bij de gedachte alleen al van ete, ziek werd. Ik had constant ohnger, maar kon gewoon niet eten.
Dit heb ik een hele tijd volgehouden tot m'n vriend erachter vroeg, waarom ik zo weinig at. Hem heb ik toen eerlijk gezegd dat ik gewoon niet kon eten, 'mss' omdat ik onbewust wel wilde vermageren. We hebben er toen een hele tijd over gepraat enzo en hij had dan toch liever dat ik wel terug goed begon te eten zoals iedereen. Hij zei dit niet alleen, maar telkes als hij bij mij was zag hij er ook ôp toe dat ik wel degelijk genoeg at. Dus, dat ging , met hulp en steun van hem, wel een tijdje goed.
Maar nu sinds zondag voel ik me terug verschrikkelijk! Ik ben toen terug minder beginne eten, maar omdat ik het men vriend ovrelaatst toch beloofd had, at ik dan toch nog 'voldoende' (volgens mijn normen)
Maar dan gisteren, zat ik op msn, en ineens zegt een ex van mij gewoon doodleuk: 'weet je? die ene broek daar die je toen droeg, gooi die maar weg, daar sta je zo hard niet mee, je kont is simpelweg te dik. (niet met die exacte woorden, maar dat was het. )
dus mijn probleem sinds gistere weiger ik nog 'goed' te ete, als ik iets eet (eender wat, zelfs fruit) voel ik me VERSCHRIKKELIJK en hebi k alleen maar zin om naar et toilet te hollen et ja.
ik WIL goed eten, maar ik kan et niet

lijntopic?

Verwachte al dat je dat zou posten.. ;) :o

Probeer er met je vriend over te praten,
misn kan hij je weer (of nog steeds?) helpen..?

ik vind dit een beetje op een eetstoornis lijken. vandaar gaat ie naar psychologie.

Je zou erover na kunnen denken om hulp te gaan zoeken
oke dat is niet zomaar iets, veel van de mensen die dit zouden moeten gaan doen, doen het niet omdat ze het niet willen
heel begrijpelijk, ik heb het zelf namelijk ook nooit gewilt

Maar ik denk wel dat het bij veel mensen beter is
zoals je het nu zelf beschrijft, lijkt het een beetje op een beginnende vorm van anorexia.. Nu heb ik zelf niet veel verstand van anorexia, maar zo komt het op mij over

En je zegt dat je wel WILT eten maar het gewoon niet KAN
dan moet je dus een manier zoeken waarmee het wel weer kan..
je vriend zou je daar bij kunnen helpen, of iemand anders,
maar je moet het zelf ook echt willen, anders kan het zijn dat je allemaal leugens gaat verzinnen om niet te hoeven toegeven dat je niet goed hebt gegeten

en een van die manieren om je weer gewoon te laten eten kan dus ook hulp zijn
je zal misschien denken "maar zoo erg is het nog niet"
maar als je niet op past kan het wel zo erg worden
en dan is het veel moeilijker om je normale eetpatroon weer op te pakken

je zegt wel dat je sinds gisteren (hoeveel dagen dat nu dan ook geleden moge zijn) niet meer goed eet
Dat is dus nog niet ontzettend lang, dus meteen hulp zoeken is misschien ook nog niet nodig
Maar je zou wel een lijn kunnen trekken, voor welke datum je vind dat je weer normaal moet eten
Doe je dat niet, dan blijf je het uitstellen

succes

Niet eerst sluiten en dan alsnog verplaatsen. ;) :p

Ik heb dat ook een tijd gehad, dat ik alleen al bij de gedachte aan eten misselijk werd, terwijl ik wel honger had. En soms had ik ook helemaal geen honger. Soms ging het goed en at ik 'gewoon' en soms helemaal niet. Je weet op een gegeven moment ook niet meer wat gewoon eten is. Wanneer je nou veel eet of wanneer weinig. Nu gaat het wel goed. Ik eet niet meer zo weinig. Het is vanzelf goed gekomen bij mij. Ik had op een gegeven moment gewoon honger en dacht er niet aan en toen at ik! Op het moment dat ik weinig at, voelde ik me over andere dingen ook niet fijn. Er was een hoop gebeurt. Nu ben ik ouder en denk ik anders over dingen, ik kan nu ook beter relativeren geloof ik.
Ik eet nog steeds niet erg gewoon, maar dat heb ik nooit gedaan. Ik lust een heleboel dingen niet (groentes en gekookte aardappels enzo) dus dat is al een beetje vreemd. Die eet ik dus ook niet. Maar ik kom steeds meer dingen te weten die ik lekker vind en zo eet ik dus ook steeds meer. Ik eet gewoon echt alleen dingen die ik lekker vind. Soms is dat lastig, bijvoorbeeld als je bij mensen gaat eten, maar ja, dat is jammer voor die mensen. De meeste begrijpen het wel als je zegt dat je veel dingen niet lekker vind.
Ik denk dat het vanzelf beter gaat. Niet bij iedereen gaat het zo ver tot een 'echt' eetprobleem. Gelukkig heb je een vriend die je erbij kan helpen. Je moet gewoon niet meer eten dan je wil. Je vriend kan in de gaten houden of het niet te ver doorgaat. Of je niet helemaal niks meer eet. Natuurlijk kan je ook met iemand gaan praten op school bijvoorbeeld. Die weten wel hoe ze hier mee om moeten gaan (neem ik aan!)

Ik heb nu nogal over mijn eigen eten te praten, maar ik hoop dat je er tog iets aan hebt (?)

bedankt voor jullie raad allemaal,maar ik denk niet dat het NU beter gaat gaan. Mijn vriend heeft mij zonet gedumpt en u voel ik mezelf nog slechter eigelijk en wil ik al helemaal niet meer ete

sorry, das niet fijn. waarom heeft ie dat gedaan?

omdat we elkaar te weinig zagen. we wonen nogal ver van elkaar af enzo en daardoor zie ik hem alleen in de weekends, en dus heeft hij besloten dat hij het niet langer wilt verder proberen. Ook niet met al mijn 'mogelijke oplossingen' die ik voorstelde, alhoewel hij beweert mij nog altijd graag te zien. Maar ik vin et ontzettend gemeen om je vriendin de dag voor valentijn te dumpe (en zeker als je weet dat hijzelf het al van vorige week wist en alhoewel ik iets voelde, maar bleef ontkennen dat het zo was)
ik voel me gewoon verschrikkelijk, en voor het moment zie ik echt niks meer zitte.

wat ontzettend stom van hem. een weekendrelatie kan makkelijk. Dat doe ik ook en dat gaat prima. Je kan tog bellen en mailen en smsen!
ik snap dat je het even niet meer ziet zitten. Maar iemand die geen moeite voor je wilt doen is het ook niet waard. Dat wil je waarschijnlijk niet horen, maar het is zo. Als hij het er neit voor over heeft, dan gunt hij je niet genoeg.
En het is stom dat hij het neit een week eerder heeft uitgemaakt, idd zeker met valantijn in het vooruitzicht!
Je kan ook allemaal chocola gaan eten nu, hoewel je daar waarschijnlijk geen zin in hebt. Het is gewoon ontzettend rot. Huil lekker uit, ga douchen, pak een stapel tijdschriften, kruip onder de warme dekens en laat hem lekker gek worden!

ja dat is zeker lullig meis..

maar zijn er nog meer mensen in je omgeving die weten dat je zo slecht eet?

heej herken het verhaal wel, ik heb het ook gehad ik wist dat ik absoluut niet dik was eerder te mager maar toch als ik in de spiegel keer voelde het niet zo... ik ben toen heel fanatiek allerlei oefeningen gaan doen/ fitnessen en zeker minder eten soms at ik bijna niks... maar het viel natuurlijk wel op want ik at altijd veel toen begon ik met smoesjes heb buikpijn ben misselijk etc...
toen ik bij mijn neuroloog kwam zei hij dat ik anorextisch was niet dat ik het had (hij wist natuurlijk ook niks van het lijnen) maar dat ik kwa mijn gewicht net anorexia had...
mijn ma had dat gehoord en ging steeds beter op mijn eten letten (verschrikkelijk) waardoor ik mijn vinger in mijn keel ging steken om mijn eten uit te kotsen (maar een paar keer gedaan)...
op een gegeven ging ik op de weegschaal staan en schrok ik heel erg van mijn gewicht ik was flink wat afgevallen toen wist ik al wel dat dit moest stoppen dat lukte redelijk....
toen moesten we met gym fitnissen overal spiegels en iedereen zei god wat ben jij mager en door die opmerkingen ben ik goed gaan kijken en begon ik me steeds meer te realiseren dat het tussen mijn oren zat...
ik eet nou redelijk normaal ik schrijf wel nog steeds alles op wat ik eet en ik doe nog wel oefeningen maar niet meer met de drang om af te vallen en ik ga ook niet meer door tot ik neer val...
mijn zus heeft al jaren anorexia en ik weet daardoor hoe verschrikkelijk het is voor de omgeving ik heb ook vaak van haar gehoord wat haar therapeut altijd zei tegen haar, ik moet zeggen dat dat mijn ook heeft geholpen en ik wilde zeker niet zoals haar worden (klinkt hard maar toch)

het is denk ik toch wel goed dat je je realiseer dat je dun bent het helpt toch wel een beetje bij het proces... wat je verteld lijkt veel op anorexia...
probeer zo min mogelijk na te denken bij wat je eet en ga zeker niet naar de Calorieën kijken... probeer rustig weer op te bouwen en eet gewoon brood en fruit en groente... probeer echt 3 maaltijden per dag te eten je lichaam heeft het te hard nodig...
vraag aan je omgeving om je te helpen... zeg elke dag als je voor de spiegel staat ik ben niet dik (bij mij hielp het) ga zeker niet in de spiegel elk deel van je lichaam op vet controleren..

verder als je de behoefte hebt om te praten je kan mij altijd mailen heel veel sterkte
*kuffel*

als ik je gewicht en je lengte zie denk ik dat er niet veel mis met je gewicht is hoor je ideale gewicht kun je uitrekenen is je lengte min 110
tuurlijk mag je dr iets boven en onder zitten dat is geen probleem


wat je ex zei was niet aardig das duidelijk maar weet wel dat et je ex is en dat een ex je graag de grond probeert te krijgen tuurlijk niet altijd maar vaak genoeg wel.

ik denk dat jejezelf wat meere moet gunnen ok een pak koekjes of een bak ijs per dag wordt te veel maar 1 tot 3 koekjes kan echt geen kwaad hoor!

bedenk dat je met het weindig eten ook vitaminen, mineralen en andere belangrijke voedingstoffen gaat missen....veel van die voedingsstofeen zorgen er voor dat je juist mooi bent(denk aan een mooie huid glanzend haaren als je gzond eet scheelt dat ook veel puistjes .)
denk verder ook aan je gezondheid van je organen te weinig vezels etc dat gaat fout na een tijdje....



als et niet lukt van je eetprobleem af te komen raad ik je hulp aan
en bedenk dat je zeker niet de enige bent....
je bent in ieder geval al zover dat je er met ons over praat wees daar trots op en vier dat meet bijv een boterham met een plakje kaas
en een glas melk.

veel liefs en succes xjessica

Lieve lieve Bella de Koe, je bent echt NIET dik. Ik zal je vast niet overtuigen, maar ik ben even lang als jij, weeg 53 kg en dat is volgens al die berekeningen al onder gemiddeld! Iedereen vindt mij al slank, en jij bent dat ook! Ik vind je dat z.s.m om hulp moet vragen bij andere mensen die je goed kent bv, want dit is echt niet goed.

echt waar allemaal bedankt hoor, maar nu gaat het gewon van kwaad naar erger. vanaf donderdagavond (toen men vriend me gedumpt heeft) heb ik zo goed als niks meer gegeten.

Maar toch bedankt. En YamYam ik WEET ook dat ik niet te dik ben als ik de weegschaal moet geloven, maar al ik in de spiegel kijk, dan zie ik mezelf ALTIJD superdik.

Echt waar allemaal bedankt, maar sinds donderdag wil ik ook al niet meer eten.

Meisje, eet toch alsjeblieft! Als je dat niet doet, word alles alleen maar erger! Dat je vriend t heeft uitgemaakt, is n klotestreek, tis moeilijk, maar laat je daardoor niet van de wijs brengen. Je MOET eten... Als k je lengte en gewicht daarbij zie, ben je echt niet dik hoor! Je zegt dat je je zo voelt als je in de spiegel staat, zo voel ik me dan ook, maar je bent t gewoon niet. Heb je geen vriend, vriendin, familielid met wie je kunt praten? Tis zo zwaar om dit zelf te doen, dat lukt gewoon niet. Zoek hulp, dit werkt echt niet zo... knuf Heleen.

Probeer idd met iemand er over te praten en zoek als het even kan professionele hulp, want zo gaat het echt niet goed. Je lichaam heeft brandstof (eten) nodig om te kunnen functioneren, krijgt het die brandstof niet, dan doet hij het op een gegeven moment ook niet neer, vergelijk het met een auto zonder benzine. En je bent idd niet dik.

hey,kwil jullie gewoon ff zegge dat ik net een pakje m&m's heb opgegeten :) (das wel ongeveer alles, buiten een appel vandaag,maar et is toch iets :) ) kben er wel blij mee

das al n stap in de goede richting... maar zorg ook voor brood enzo he! en dalijk t avondeten natuurlijk ;)

Probeer je niet schuldig te voelen als je eet. Denk positief! Concentreer je op het eten op een manier van: goh, dit is lekker. En het is gezond!
Als je voor de spiegel staat, denk bij jezelf: ik zie er goed uit! Want ik geloof dat je dat ook echt doet.

Verder zou ik toch hulp gaan zoeken, want het kan zijn dat je vriend niet de hoofdreden is dat je niet wilt eten...