herinner mij...
 

De blik van gouden engelen op een blauwe heuvelrug,
het zwijgen van de vogel waar de wind hem tegensprak
Het vallen op mijn knieën door het steken van een mug,
en het wandelen op het slijmpad van een vormeloze slak

De kogel door de versgevormde leugen

Een kinderversje over dode mensen op papier,
het lijden van de bomen onder zagend tirannie
Thans sluit ik reeds mijn ogen en verplaats mij nimmer hier,
maar bij het kruizen van gedachten in gepaarde fantasie

Herinner mij, vervaagd in het geheugen



Goed, ik heb dus geprobeerd te rijmen. vooral de laatste regel ben ik niet tevreden over. Misschien moet ik hem gewoon helemaal weglaten.

Het gaat over mijn fantasie die op hol slaat, omdat ik af en toe een beetje eenzaam ben. Ik zal het morgen allemaal precies uitleggen, ik heb nu geen tijd. Het eigenlijk ook wel logisch dat je het niet kan volgen, het is allemaal best vergezocht. Morgen komt de complete uitleg.
Welk gevoel kwam er bij jou over? Op verwarring na natuurlijk.

Ik ben blij dat je de rijm niet te geforceerd over vindt komen.

het komt niet geforceerd over...er zijn wel wat woordjes als thans, en je pad als een slak en nimmer die nogal storend zijn....

overigens is het niet kruisen?

ik vind het op zich wel aardig overkomen, erg bepalende woorden gebruikt maar eigenlijk zeg je niet al te veel....je einde maakt wel wat goed...

Klopt. Ik twijfelde al, maar het is nu te laat om te verbeteren.

Je hebt gelijk. Dat is mijn grootste probleem. Ik probeer van iets makkelijks iets ingewikkelds te maken. Ik probeer daar iets aan te doen, maar op de een of andere manier lukt dat me zelden.

Calista, ik heb je een privebericht gestuurd , omdat ik al gezegd heb over welk gevoel het gaat en ik voor anderen die dit misschien lezen niet alles wilde verraden.

Ik vind je taalgebruik Mooi!, vernieuwend.(ritme en rijm goed)
Het is alleen erg jammer, dat het geen goed geheel vormt.(naar mijn idee).>t maakt het ook onduidelijk.