Stelling: Iemand zonder eigenwaarde kan niet gelukkig zijn.
 

Eens/oneens?

Ik denk dat het niet echt mogelijk is, aangezien je dan om de zoveel tijd wederom met jezelf geconfronteerd wordt en daardoor nooit echt gelukkig bent (= eigen ervaring van vroeger)...

En hou deze topic 'algemeen', zonder persoonlijke aanvallen aub. Of is dat te veel gevraagd? http://forum.scholieren.com/tongue.gif http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Oneens.

(Algemeen genoeg?)

Begint weer goed...

Dat was half een geintje...jij maakt het probleem er van.
Enjoy life. http://forum.scholieren.com/wink.gif

voor een deel eens voor een deel oneens.

Ik denk dat het moeilijk is om zonder eigenwaarde echt gelukkig te zijn, omdat je heel onzeker bent. Ik denk wel dat het mogelijk is, zolang je er zelf weet hoe je er mee om moet gaan. Misschien een beetje kromme vergelijking, maar iemand die blind is kan ook gelukkig zijn. Iemand zonder eigenwaarde heeft dan dat als handicap en kan er toch heel goed gelukkig mee zijn.

Je hebt geen idee van de flamewar die ik bijna veroorzaakt had...

Ach ja, ik kan het altijd proberen http://forum.scholieren.com/wink.gif

Mijn ervaring 'zonder eigenwaarde': ik ben niets, een loser, zie er lelijk uit, de meiden willen me niet, ik verziek alles waar ik aan begin, enz...

Zo dacht ik vroeger vaak. Hoe wil je dan gelukkig kunnen zijn?

Ik denk:

Iemand zonder eigenwaarde kan gelukkig zijn op het moment dat hij even het gevoel van eigenwaarde heeft, bv door iets te doen wat hij niet durft.

Door het te proberen te accepteren. Maar ik denk sowieso dat het heel erg verschilt per persoon.

Mjah, van korte duur misschien...

Die momenten ken ik nog wel. Ook wanneer je iets lukt waarvan je (of anderen) dacht(en) dat je het eigenlijk niet kunt.

Dus door te accepteren dat je bij wijze niet meer waard bent dan een hoop stront word je gelukkig? http://marc.cad-engineering.nl/smilies/confused.gif

Maar okay, het zal inderdaad verschillen per persoon. Ook het idee / de belevenis van 'geen eigenwaarde' zal extreem afwijken, denk ik zo...

(jullie replies beschouwende)

eens. als je geen eigenwaarde hebt, gun je jezelf volgens mij geen geluk, anders dacht je wel beter over jezelf.

Goed punt.

[edit]
"Het geluk is niet voor mij weggelegd -> het geluk is daar waar ik niet ben" ... dingen die vroeger vaak door mijn hoofd gingen. Soms denk ik 't nog steeds, maar ja...

Kunnen punten waar jij het niet mee eens bent wel goed zijn? Dit is niet persoonlijk bedoeld, het is gewoon een vraag, ik vraag het me serieus af.

Zie mijn toevoeging aan de post (over waarom die goed is).

En punten die goed zijn waar ik het aanvankelijk niet eens mee ben, behoren van dien aard te zijn mij van mening te veranderen, anders zijn ze niet goed (genoeg) http://forum.scholieren.com/tongue.gif

'Vroeger', als ik mijn buurmeisje zag, klein hummeltje, stralend gezichtje, en ze lachte naar me of ze zei iets, dan werd (en word) ik warm van binnen, dan voel ik me gelukkig.

Als er blaadjes aan de bomen komen, dan voelde ik me gelukkig.

Als het buiten een bepaalde geur had, dan voelde ik me gelukkig.

Als iemand iets liefs zei of deed, me een knuffel gaf ofzo, dan gaf me dat een goed gevoel, dan was ik gelukkig.

Als ik een goed cijfer haalde, of m'n diploma, of iets anders haalde, dan was ik gelukkig.

Als ik iets vond waar ik niet allergisch voor was, dan was ik gelukkig.

Als er een paar gram/kilo af was, dan was ik gelukkig.

Maar was ik gelukkig met mezelf? Had ik een gevoel voor eigenwaarde? Daar kan ik maar één antwoord op verzinnen: nee. Was ik ongelukkig? Met mezelf over het algemeen wel, maar met de wereld om me heen minder.

Dat kan ik me moeilijk voorstellen, maar goed. Als het zo is/was, dan heb je het in ieder geval een stuk beter dan mij gehad.

Als ik me rot voel, helpt gewoon niets meer. Echt niets geeft me dan een goed gevoel, 't is allemaal irrelevant op zo'n moment. De zon kan schijnen, het kan een mooie zondagmiddag zijn en ik wandel met mijn hond in de natuur... en toch kan ik me helemaal verragt voelen en boeit het me allemaal geen ene ruk meer...

Zo was het vroeger vaak.

Zo bedoel ik het niet, ik denk als je zover bent dat je het accepteert. Dus dat je accepteert dat het bij je zelf hoort, dat het minder wordt. Ik weet het niet zeker, maar dit denk ik.

[Dit bericht is aangepast door tisje (02-01-2002).]

heeft je aan het denken gezet?

Nee, bracht meer iets naar boven wat ik al wist.

Je kunt jezelf zielig vinden, of zieliger dan anderen, maar schiet je zo weinig mee op. Ik heb zeker ook momenten (gehad) dat niet wat uit maakte, maar er waren ook best momenten dat het dat wel deed. Of ik nu gevoel voor eigenwaarde heb, weet ik niet, 'k denk dat het begint te komen. Maar echt ongelukkig ben ik niet, 'k heb een aantal geweldige vrienden, die er altijd voor me zijn, die MAKEN me gelukkig.

Mwah, dat weet ik zo nog niet. Dan doof je het innerlijke vuur als het ware... zo van: het maakt toch niet meer uit...

Is ook niet gezond, helpt je misschien er tijdelijk mee om te gaan. Ik verdween achter mijn pc toendertijd...

ah, toch nuttig geweest dan
http://forum.scholieren.com/smile.gif

Ik zeg niet dat het nu nog steeds zo is?

Soms heb ik nog steeds rotmomenten, maar over het algemeen gaat het een stuk beter met me hoor... gevoelsmatig dan...

Ik weet dat ik gevoel voor eigenwaarde heb. Ik weet nu dat ik niet waardeloos ben, ik weet dat ik best veel dingen zou kunnen bereiken...

't is alleen alsof ik me in een onbekende wereld begeef daarbuiten <-> onzekerheid.

Je gelukkig voelen, en gelukkig zijn, zijn twee verschillende dingen, imho.

Kan, hoeft niet, imho.

Waarschijnlijk de oorsprong van (de) miscommunicatie.

Ik denk dat herman brood een heel goed voorbeeld is van niet echt gelukkig zijn.
Oftewel verstoppertje spelen
door drugs en drank durfde hij dus blijkbaar veel meer en hij had veel talent maar, wat gebeurde er als dat niet zo was als hij dus nuchter was ?
daar wou hij het antwoord blijkbaar niet op vinden.
laat een ding duidelijk zien gelukkig kan je zijn maar niet spelen athans het o nooit echt zo zijn.

Geoeten

Edwin

de stelling is niet echt compleet

als je geen eigenwaarde hebt is het moeilijk om gelukkig met jezelf te zijn, maar je kan wel gelukkig zijn met je omgeving

duz antwoord op de vraag is ja en nee

als je stelling hervormuleerd zou het makkelijker zijn om 1 antwoord te geven

oneens

mee eens

Ik zou het echt niet weten, maar ik denk dat ik het wel eens ben met je stelling...

ik ben het eens met de stelling..

als je geen eigen waarde hebt ben je niet gelukkig met jezelf.. dus dan kan je niet gelukkig zijn..

behalve dan op die momenten dat je ff vegeet dat je eigenlijk geen eigenwaarde hebt..

(als je geen eigenwaarde hebt moet je zorgen dat je die krijgt en dan kan je wel gelukkig zijn)

neej als je zo denkt kan je idd niet gelukkig zijn...

tsjah je ken je eigen 'problemen' zo groot maken als je zelf wil...

je kan het leven ook wat luchtiger opvatten..

Mjah, maar het blijft terugkomen. Het komt er altijd op neer hoe ik mezelf voel, dus als het voor mij erg genoeg is (= subjectief), kan dit genoeg reden zijn voor depressiviteit.

helemaal mee eens

Het leven moet je nemen met een vleugje humor.

( http://forum.scholieren.com/biggrin.gif)

*diepe zucht* http://forum.scholieren.com/wink.gif

Ben het ermee eens wanneer je zegt: diegene kan moeilijker gelukkig zijn. Net zoiets als 'van een ander houden maar niet van jezelf'.

Jij zegt dat iemand die geen eigenwaarde is met zichzelf constant met zichzelfbezig is. Dat hoeft niet persee. Waarom zou dat zo zijn?

Met eigenwaarde ben je gelukkiger, dat weet ik iig zeker. Eigenwaarde is ook iets dat je moet opbouwen indien je het niet hebt en een waarde die constant in beweging is.

Erg zwart-wit gedacht Marc:
zonder eigenwaarde -> denk dat iedereen wel een bepaalde vorm van eigenwaarde heeft, ook iem. die zoiets ernstigs in z'n hoofd haalt als zelfmoord dan zit daar toch nog een bepaalde gedachtegang in verwerkt. Ik ben ervan overtuigd dat dat hetgeen is hoe ieand dan gelukkiger denkt te zijn. Denk dus dat je het eerder moet zoeken van: wanneer de behoeftes van eigenwaarde niet genoeg vervuld worden, oid. in die richting en dus minder zwart-wit
niet gelukkig -> ook erg zwart-wit. Wat is geluk? Dat is toch een subjectief begrip? Iem. in Ghana met een inkomen van 1000 piek per maand kan ontzettend gelukkig zijn maar juist iem. hier in nl. met een uitkering kan dan weer ongelukkig zijn, let wel, relatief gezien. Het is maar net waar je zelf genoegen mee neemt. Neem een stapje lager, je kunt niet altijd en overal het beste van het beste hebben.

Arghhh http://forum.scholieren.com/mad.gif
is ongelukkig met de serverload http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

ik denk dat dat waar is..want dan doe je nooit iets om jezelf gelukkig(er) te maken..

http://forum.scholieren.com/confused.gif

Ik zeg dat hij/zij 'om de zoveel tijd' met zichzelf geconfronteerd wordt. Niet continu met zichzelf bezig is, maar regelmatig aan zijn/haar ongeluk herinnerd wordt...

OK http://forum.scholieren.com/smile.gif

Okay, wel een beetje http://forum.scholieren.com/redface.gif

Niet goed over nagedacht in ieder geval http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

LOL http://forum.scholieren.com/biggrin.gif heb ik het te zwart-wit opgevat http://forum.scholieren.com/tongue.gif
Vraag is echter of die confrontatie zo erg is dat diegene totaal niet gelukkig kan zijn.

Wellicht komt diegene erachter dat wanneer diegene meer eigenwaarde heeft, diegene gelukkig is en is diegene gelukkiger. Maar om nou te zeggen dat diegene helemaal niet gelukkig was?

mee eens

alloo zeg ik heb geen eigenwaarde maar ik gun mezelf wel geluk! ik ben op het moment zeer ongelukkig maar dat heeft weinig met mijn zelfbeeld te maken!

iemand zonder (of met heel weinig) eigenwaarde kan
wel gelukkig zijn.
Mijn vriendin heeft hier last van, maar die heeft toch
zeker momenten dat ze gelukkig is,
alleen kan dat het volgende half uur volledig omslaan.
Ik denk dus dat het een tijdelijk gevoel is.
maar ja, wie is er sowieso altijd gelukkig.
Ik denk dat het altijd tijdelijk is.