Hoe gaan jullie om met (de gedachte aan) mensen die het (echt) moeilijk hebben?
 

Iedereen hoort altijd op het nieuws en in de krant dat het op veel plaatsen allemaal zo slecht en zo moeilijk gaat, en wie dit leest heeft waarschijnlijk ook hier op dit forum-onderdeel vaak verhalen gelezen van mensen die een vrij triest leven hebben.
Iemand zei een x tegen me dat ik daar niet goed tegen lijk te kunnen, en dat lijkt wel een beetje te kloppen... maar hoe goed kunnen jullie ermee overweg, wat doe je als je met zo iemand te maken krijgt, denk je er veel over na... vertel!

Tijmen

Ik denk er wel veel over na. Als ik vervelende dingen hoor over mensen of op het journaal zie, ga ik me gelijk in die mensen inleven. Soms laat ik me zelfs meeslepen en dat is natuurlijk niet echt handig, maar meestal weet ik het wel aardig los te laten op een gegeven moment. En dat moet ook wel als ik psycholgie wil studeren en daarna de kant van de klinische psychologie op ga...

Daarmee ga ik om met m'n verstand, niet met m'n gevoel. Daarom doet het misschien iets minder pijn omdat ik minder meeleef, maar eigelijk leef ik des te meer mee omdat ik diegene wil helpen met een oplossing. Van binnen leef ik wel mee.

Ook trek ik het me niet teveel aan en probeer ik afstandelijk te blijven zodat ik niet teveel betrokken raak.

Heb in het verleden nogal vaak wakker gelegen om iemand om wie ik gaf en de problemen van diegene. Niet een uurtje, complete nachten nagedacht over hoe ik diegene kon helpen. Ik zweer je: nooit, maar dan ook nooit meer.

Jah kheb het ook.. heel erg zelfs.. http://forum.scholieren.com/frown.gif

Daar ga ik niet mee om (met die gedachte), dat gaat spoken. Ik negeer mezelf volkomen en ga rationeel handelen. Overigens ben ik hier heel hypocriet in, want vaak (helemaal IRL) raak ik er wel emotioneel bij betrokken.

Ik probeer (en meer kan ik echt niet) ze te helpen en te steunen.

M.a.w. gevoel negeren en verstand laten regeren http://forum.scholieren.com/redface.gif

Ik zit daar ook altijd supererg mee... Ze noemen mij dan ook altijd gevoelig. Ik dacht altijd dat het wel meeviel, maar ik merk nu dat ik meer afstand moet bewaren. Teveel met iets van een ander zitten is ook niet goed.

verschillend,
bij bijvoorbeeld beelden op TV, voel ik nix. ik weet wel dat
die mensen het moeilijk hebben en zo, maar ik lig er zeg maarniet van wakker.
bij mensen in mijn omgeving is dat wel anders. maar je kan dan
ook niet altijd genoeg doen. Ik kan het gelukkig wel los laten,
maar ik doe mijn best om iedereen te helpen.