psychiater die niet helpt?
 

eej mensen...
ik dacht: ik ga mn problemen eens grondig aanpakken, ik ga niet zomaar naar een psycholoog, ik doe gelijk een psychiater! serieus, ik loop nu zo'n 9 maanden bij die gast en ik heb niet het idee dat ik verder kom door elke week weer daarnaartoe te gaan.

dat heb ik ook wel tegen hem gezegd, maar toen hebben we afgesproken het nog een tijdje te proberen - dat was afgelopen september.

what am i to do? ik kan de dingen zelf behoorlijk op een rijtje zetten - daar heb ik geen psych à ƒ120,- per uur voor nodig. en dingen van me af praten of schrijven is niet mijn ding, bovendien kan ik dat dus wel alleen (hierzo bijvoorbeeld :-)....)

wat vinden jullie?

Wat zijn je problemen? Of beter: hoe kritisch zijn ze en heb je er per se een psych voor nodig?

Nou... da's dus een beetje mn punt he. Het is niet zo dat ik een trauma heb van het een of het ander. Er is eerder sprake van depressiviteit enzo, eenzaamheid... maar ik heb vroeger al bij een speeltherapeut gelopen (kindertherapie) omdat ik ontzettend gepest werd. Dat pesten is juist de laatste jaren niet meer voorgekomen.
Soms denk ik ook dat ik me aanstel en gewoon puberteitsproblemen heb - misschien wat zwaarder dan anderen.

Ach ja...

Ik werd vroeger ook vaak gepest, trok me helemaal terug... ik heb geen vrienden meer en leef bijna uitsluitend achter de pc...

Bij wie zal het erger zijn? http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Je hebt geen zelfmoordneigingen enzo, of wel?

hele vreemd, ik bedacht me laatst juist dat ik ook die de laatste 2 jaar niet heb gehad.
[ik begin het idee te krijgen dat ik een soort levende puzzel ben ofzow]
nee, gelukkig heb ik de laatste tij dniet gedacht aan zelfmoord. maar dat komt ook omdat 1 1/2 jaar geleden mijn oudere broer een zmpoging heeft gedaan - dan bedenk je je wel 3 keer voordat je zoiets in je hoofd haalt.

jaah ik ben ook bij een psych geweest maar dat werkte niet omdat ik die kerel helemaaaaal niet serieus nam enz. moest ik vertellen ovre mijn gevoelens ofzo en waren we daar mee klaar zei ik :"en hoe zijn jouw gevoelens" en weigerde verder te gaan voor hij dat verteld had...
maar als ik jou verhaal zo hoor heeft die kerel niet veel nut inderdaad en zou ik er maar mee stoppen. tja als het toch niet werkt...

Ik kwam er pas April 2001 achter... sinds de zomer van 1998 werk ik bij mijn pa op kantoor en was helemaal ingenomen door mijn werk, mijn studie en computers...

Vorig jaar op vakantie geweest en BOEM! Geen computer in de buurt, geen werk en geen studie om aan te denken... leegte...

Sindsdien voel ik me best vaag... 't is dat ik dingen nu weer begrijp en mezelf ook weer in de hand heb, maar ben nog steeds alleen... elke keer zeg ik weer tegen mezelf dat ik er iets aan moet doen, maar het komt er niet van... na ja, je kan zoiets ook niet forceren...

Maar goed ook. Ik heb in mijn hele leven misschien 2 of 3 korte momenten gehad waar het fout ging... voor de rest denk ik er niet aan, zou het ook zonde en laf vinden van mezelf http://forum.scholieren.com/smile.gif

kee mensen,

bedankt voor jullie adviezen en verhalen.
ik ga deze week weer naar hem toe, dus jullie horen nog wel hoe het is afgelopen!...

Als eerste zou ik graag weten waarom je naar die psy gaat. En als tweede blijkt het vrij normaal zijn dat je even het gevoel hebt dat het niet opschiet maar zulke dingen gaan ook niet zomaar maar over lange termijn. Dus geef het nog niet op. Je kunt me altijd mailen. Liefs Shania

Die van mij is wel handig... hij is degene die mij mijn medicijnen geeft, en dat is ook eigenlijk het enige waar ik over hoef te praten (hoe het bevalt enzo)

wat voor medicijnen zijn dat dan, dat je ze niet via de huisarts kunt krijgen?

dingen van je afschrijven helpt, gedichten schrijven ook en praten ook, maar bij mij hielp het op een gegeven moment niet meer. mijn moeder wilde me ook naar een psycholoog sturen, maar dat wilde ik niet, vinnik ook verspilling, kheb voor een vriendin gekozen die reikibehandelingen geeft, misschien voor jou ook een optie?

ik heb hetzelfde wel es gehad: toen ik nog heel erg gepest werd. maar at heeft me toen ook bar weinig geholpen: ik heb het allemaal zelf angepakt. Ik kan daardoor soms heel erg hard uit de hoek komen en dat is jammer want ik had eerst altijd een hele zachte persoonlijkheid. Nu zit ik een beetje het beroep psycholoog af te kraken terwijl mijn ouders t beide zijn..naja..

whahaha die mensen zijn handig om aan je pillen te komen http://forum.scholieren.com/smile.gif

ja hiero ook (vandaar de reactie hierboven van me)

[Dit bericht is aangepast door MrOizo (09-01-2002).]

Mischien heb je net de verkeerde te pakken?
Ik heb ook een tijdje bij dat soort mensjes rondgelopen maar voor mij werkte het ook niet. Ik had echt niet het gevoel dat ze begrepen wat ik bedoelde. Ze stelden altijd dingen voor die ik moest doen maar dan wist ik gewoon dat dat nergens op sloeg, dan had ik juist het gevoel dat alles alleen maar erger werd. Ze begrepen gewoon niet wat me nou echt dwars zit, daar ben ik net iets te raar voor ofzow. Mischien helpt deze man/vrouw wel niet bij je maar een ander wel. Maar als dit echt niet helpt zou ik er mee stoppen (en toch even verder zoeken naar een ander, eentje waarvan je vanaf het begin al van weet: ja hier wil ik wel mee praten, deze dude mag ik wel http://forum.scholieren.com/smile.gif)

kweenie - het probleem is juist dat ik daar de hele tijd in mn eentje zit te praten, het is niet echt een gesprek. toen ik dus voorstelde om te stoppen en naar een psycholoog te gaan ipv psychiater, hebben we afgesproken het nog een tijdje te proberen. dat was afgelopen herfst.

ik heb er eigenlijk helemaal geen zin meer in, en laat staan om dan weer opnieuw te beginnen bij iemand anders. nou ja, ik heb nog niet gebeld voor een afspraak, misschien volgende week.

als je het gevoel hebt dat t toch niet uitmaakt of je er wle heen gaat of niet, moet je ermee kappen. doe ik ook. ga dinsdag voor de laatste x naar mn psych. had eerst een andere en aan haar had ik echt wat maar deze is niet echt prettig in de samenwerking zeg maar. dus zeg ik tabee... je moet gewoon kijken of je iemand hebt bij wie je terecht kunt als het even wat minder lijkt te gaan, zo iemand heb ik ook en dan heb je toch nog een soort back up zeg maar...

adieu parapleu!

Het heet: Seroxat, en ik denk dat ik die ook wel van m'n huisarts had kunnen krijgen, maar die galbak doet nooit wat voor me, dus vandaar dat ik ze van de psych heb gekregen. (mijn huisarts geloofd me n.l. nooit)

je ken ook Cipramil gebruiken/proberen, dat is een modern anti depresief middel