Lotgenoten?
 

Ik ben dus een jongen van 16 jaar en ben opzoek naar mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Ik ken mij vader niet en ik heb hem nog nooit gezien. Er werd tegen me gezegt dat m'n vader een grote crimineel was eb dat ik ieder contat met hem moest vermijden. Dit heeft me moeder al me hele leven tegen me gezegt. Ik heb nog 2 broers en 1 zus. Tegen 1 zus en 1 broer werd gezegt dat ze seksueel misbruikt waren door me pa. Me zus is hiervoor ook in terapie geweest in groep 3.

Nou me zus is dus een stuk ouder dan mij en wou dus een naamsverandering doen (we staan nog steeds op m'n vaders achternaam). En dus ging ze naar de politie om in m'n vaders dosier te kijken. Wat bleek nou, er was geen dossier over mijn vader daar bekend! Dit heb ik dus twee weken geleden gehoord van me zus die me in vertrouwen heeft genomen.

Me moeder (zeer christelijk) heeft me dus me hele leven voor gelogen! De vriendinnen van haar hebben altijd me moeder gelooft omdat ze zeer goed kan toneel spelen. Dit zit me erg dwars. Me moeder is de afgelopen tijd zwaar psychiatisch geweest en is opgenomen geweeest in het ziekenhuis. Me moeder heeft nooit werk gehad en we laven altijd al van een uitkering.

Nu me moeder weer herstellende is, blijkt al dat ze haar 'toneelspel' niet meer kan volhouden, dit is soms duidelijk te merken. Het probleem van me moeder is dan ook dat ze haar hele leven gespeeld heeft, en goed ook! De doctors, rechters (scheidingsprocedure dat zij de kids mocht opvoeden) en al haar vriendinnen hebben haar altijd geloofd, en ik zelf natuurlijk ook. Twee weken geleden is dus m'n hele leven veranderd.

Thuis heb ik al drugsverslaafden, alcoholverslaafden en daklozen meegemaakt. Het was thuis altijd bij ons een zooitje en als ik vrienden wou uitnodigen dan moest ik eerst ons hele huis schoonmaken (uurtje werk). We hebben ruzie met de buren en werden altijd met de nek aangekeken door de buurt omdat we vroeger er als schooiers bijliepen (we wisten niet beter).

Vorige week heeft me zus voor het eerst ee brief terug ontvangen van onze vader. Daarin stond dat hij nooit m'n zus en broer had misbruikt en dat hij ons nooit heeft mishandeld, maar dat me moeder dat altijd heeft 'verzonnen'.

Me moeder is altijd al gek geweest en afgelopen jaar werd het 'te gek' en hebben we haar naar het ziekenhuis gebracht ter bhandeling. Ik ben toen samen met m'n broer de hele zomervakantie alleen thuis gebleven en af en toe kwam de buurvrouw de was doen.

Velen zullen denk ik niet weten wat ze hiermee moeten maar ik ben blij dat ik m'n hart heb gelucht.


[Dit bericht is aangepast door Jongen 16 (22-01-2002).]

Echt heel lullig voor je. Helaas herken ik er niet veel in dus ik ben geen lotgenoot. Ik wens je heel veel sterkte en zou graag weten hoe het afloopt.. dit kun je mailen als je wilt. Ik sta voor je klaar en wil altijd naar je luisteren als je dat nodig hebt.
Liefs Shania

soow, das beswel verrot als je er na zo'n tijd achterkomt...

weten jullie al wat er gaat gebeuren? of je moeder misschien meer hulp nodigheeft? en of jullie jullie vader gaan terugzien?

veel succes in ieder geval... grtz

pfff, geen pretje.

Kan je nu niet contact opnemen met je vader? Zal wel raar zijn, maar wie weet heeft hij een "normaal" leven. Als je daar in terecht komt zal alles waarschijnlijk een stuk prettiger zijn...

als dat allemaal zo gemakkelijk zou zijn. Ik heb me vader nooit gezien, gesproken. Hoe zou ik dan bij hem kunnen wonen? Uit mijn ervaring kan ik zelfs mijn eigen moeder niet vertrouwen, misschien is mijn vader ook wel zo'n mooie prater. Me zus heeft contact me hem via de post. Me andere twee broers (22,17) weten het nog niet. Ik en me zus zijn tot nu toe nog de enige die het weten.

Me moeder laat me nu eigenlijk koud.. Me vader wil ik wel meer over weten. Ik heb zoveel vragen waar ik geen antwoord op heb..

als je echt antwoorden wil hebben moet je ze zoeken.. en goeie antwoorden krijg je als je goeie vragen stelt...

als je dus meer over je vader wil weten, zouden jij en je zus m misschien vaker een brief sturen.. even bellen.. en misschien uiteindelijk elkaar eens op moeten zoeken..

dus de stappen tussen het leren kennen van je vader en het (misschien) gaan wonen bij je vader duren bestwel lang lijkt me.. temeer omdat je voorzichtig gaat zijn

ook al es hieraan gedacht: tegen de tijd dat je m goed genoeg kent zou je misschien sowiezo al het huis uitgaan om op jezelf te wonen.. tot die tijd moet je et anders oplossen..

veel succes!

Mijn zus is al 21 en woont al met een vriend samen. Mijn moeder heeft, als ik terug kijk, altijd al het contact met de buitewereld verbroken. Zo ken ik dus niemand van mijn vaders family en van mijn eigen family ken ik ook niemand (behalfe mijn oma, maar ik weet zeker dat zij ook een heleboel weet). Nu mijn zus op zich zelf woont heeft haar vriend het adres van me vader weten te achterhalen. Ik denk dat het nog lang gaat duren voor dat ik het lef heb om met m'n vader te praten over de telefoon.

Bij mijn vader wonen zie ik niet zo zitten. Ik zit op de HAVO en wil gaan studeren, over 2 jaar ben ik denk ik al uit huis (hoop ik). Maar omdat wij van en uitkering leven weet ik nog njiet of ik dat wel kan betalen, misschien nog een jaartje werken denk ik.

Me zus doet nu een thuis studie en doet dit jaar er examen in. Ze wil zich nu volop de studie concentreren om het te halen.

hmmz ja beginnen met antwoorden zoeken? tja wat kan je anders doen.

Sorry, ook ik ben geen lotgenoot. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik mijn bio-ouders niet ken en ook nooit zou kunnen opzoeken. Jij weet dat je vader in nederland is en leeft, dus alsjeblieft zoek goed.( ik wou dat ik dat kon) Niet om vrienden met hem te worden ofzo , maar ik denk dat je dan heel wat minder vragen zal hebben. En je moeder ik denk dat je niet te boos op haar moet zijn. Ik praat niks goed ofzo, maar ze zal haar redenen hebben en als ze niet helemaal in orde is op het moment dan is dat meer reden om haar niet te veel te verwijten. Toch? ik weet het verder ook niet ik hoop dat je iets aan mijn woorden hebt .En dat het goed komt . lief nisha