angst voor veranderingen of veel mensen in een ruimte!
 

Hoi allemaal,
Hier ben ik weer. Gisteren heb ik met mijn psychologe besloten dat ik niet ga werken maar nog een maand of 2 naar school ga. Daarna ga ik naar een psychotherapeutisch centrum. Eerst dacht ik echt dat werken fijner zou zijn want op school staat er een gigantische druk op me omdat ik goede punten wil halen maar dat niet lukt en daarbij zijn er ook nog eens problemen met de klas (roddels over dat ik alles verzin enz.). Maar nu krabbel ik toch weer terug; dus ik denk dat ik bang ben voor grote veranderingen. Nou ja, ik schrijf dit nu al denkend dus sorry als het een beetje vaag is. Waar ik wel zeker bang voor ben is een ruimte met veel mensen maar dan alleen als ik me slecht voel. Dan ben ik zo bang dat ze zien wat ik denk of dat ik er niet goed uitzie. Nou ja, dit heeft gewoon met onzekerheid te maken. De vraag is nu: kom ik die periode van 2 maanden wel door???? Niemand kan daar antwoord op geven maar ik beloof nu plechtig mijn best te gaan doen. Ik ga zorgen dat ik eruit kom maar ik zie alles gewoon zwart. Mijn ogen gaan automatisch naar de verwelkte bloemen en niet naar knopjes die nog uit gaan komen. Ik wil wel naar de goede dingen kijken maar het lukt me gewoon niet. Alles is zwart en niemand lijkt tot me door te kunnen dringen. Was er maar iemand die me eens flink de waarheid zei en me in elkaar sloeg of het maakt niet uit wat maar iemand moet door die muur om me heen heenbreken. Mijn psychologe probeert het op de vriendelijke manier maar het komt niet uit mezelf. Ik moet gedwongen worden. Ik kijk al 3 jaar op deze manier tegen dingen aan en ik kan het nu eenmaal niet ineens veranderen al is mijn wil groot. Nou ja, ik ga nu maar weer eens stoppen. Bedankt voor het lezen en reacties zijn altijd welkom.
*knuffel* een zeer triest meisje

hey meis... Ik zou niet weten hoe ik je zou kunnen helpen, maar ik had bij een andere topic iets gehoord over een boek. Als je een mooi plakboek koopt en daar alle mooie dingen die je meemaakt inschrijft, en alle mooie plaatjes die je tegenkomt opplakt, kan dat misschien helpen om een beetje vrolijker te worden...

Suc6!!!

He dream,
Harstikke bedankt, ik denk dat ik je raad opvolg, het lijkt me wel iets.
Liefs Shania

Hoihoi,

ik heb school (ook) vroegtijdig verlaten, heb het tot de 4e in VWO gered. Ik ben eraf gegaan vanwege te slechte cijfers en gebrek aan motivatie.

Ik ben toen ook gaan werken, en het is inderdaad een andere wereld/sfeer dan school. Duurde een tijdje voordat ik eraan gewend was, en ik zag inderdaad ook op tegen grote veranderingen.

Maar ..

ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. De 'werk'-wereld bevalt me stukken beter dan school. Ik doe nu dingen die me interesseren. Ik krijg betaalt. De collega's zijn (bijna) allemaal (redelijk) volwassen. (*kuch*) Dus geen 'populariteits jongeren' zeg maar, die de rest verdrukken. Geen echte verschillende soorten 'groeperingen' zoals alto's, skaters, nerds. (eigenlijk zijn we allemaal nerds bij IBM.). Etc,etc.

Het werken heeft me ook geholpen een heel stuk zelfvertrouwen te krijgen, en heeft me algemeen een stuk vrolijker en gelukkiger gemaakt. Ik doe nu nuttige(re) dingen, ben nu echt een deel van de maatschappij/wereld, etc, etc.

Enige nadeel is natuurlijk dat ik nu geen diploma heb. (maar gelukkig voor mij zit(zat) de IT wereld te springen om mensen, en kijken ze meer naar wat je *echt* kan en wilt, naar je ervaringen, dan naar diploma's.)

Groetjes,

_Marcade

Gebrek aan motivatie had ik ook nogal... zo erg dat ik na de HAVO (die ik gehaald heb zonder iets uit te voeren http://forum.scholieren.com/redface.gif ) ben gaan werken bij mijn pa *grote fout*

Ik volg nu wel een opleiding tot Software Engineer (HBO) via de PBNA (schriftelijk), maar dat even terzijde http://forum.scholieren.com/smile.gif

Werken is inderdaad een nieuwe ervaring, waarmee ik het in het begin ook erg moeilijk had. Aan de ene kant leek het erg leuk: geen last meer van gozers die per se stoer moeten doen, behalve mijn vader en nog 1 collega niemand waarmee ik moest omgaan... heerlijk leek dat http://forum.scholieren.com/smile.gif

Maar aan de andere kant kreeg ik er ontieglijk veel stress bij... ineens allerlei deadlines die ik moest halen, weken waar ik meer dan 50 uur werkte, de angst dat je bepaalde dingen misschien 'toch' fout hebt gedaan (waardoor je dus zwaar in de shit kan komen), enz...

Ik voelde me lang niet op mijn gemak, maar was blij dat ik niet meer naar school moest. Maar ik moet zeggen dat het went, iedereen werkt op een gegeven moment, dus waarom niet jij? http://forum.scholieren.com/smile.gif

Niet relevant voor de topic, maar ik verheug me op deze zomer waar ik eindelijk in de ICT als beginnend programmeur ga werken http://forum.scholieren.com/smile.gif

*vindt zijn huidige werk na bijna 4 jaar wel erg irritant en saai*

[edit]
Maar vergeet niet dat diploma's belangrijk zijn!

Ik juist het omgekeerde. Door school kreeg ik juist stress. Al dat irritante saaie huiswerk. Die leraren die doen alsof jij een slaaf bent en hun de alwetende. Het 'lullige' van cijfers halen. ('IK MOET MINSTENS EEN 6.72 HALEN EN DAN STA IK *NET* WEER VOLDOENDE').

Nu is het gewoon, WE GAAN ERVOOR, WE DOEN ONS BEST, en als we het niet halen, pech, dan doen we het wel voor de volgende keer.

He die shania

ik las je bericht "angst voor veranderingen of veel mensen in een ruimte!"
Heeft je psycholoog al een diagnose gesteld???
Want ik vind de symptomen die je beschrijft erg veel lijken op een stoornis in het autistisch spectrum.
Kijk ook ben geen arts maar zover wat je hier schrijft lijkt mij het een mogelijkheid.
Nog een paar symptomen:
- geen of weinig contact zoeken met mensen.
- niet goed kunnen verplaatsen in gevoelens van anderen.
- Is bang voor veranderingen in zijn of haar omgeving.
- Is angstig of raakt in paniek in ruimte waar veel mens bij een zijn.
- Is geboeid door draaiende voorwerpen.
- Is meer dan normaal gehecht aan voorwerpen.

Dit zijn er een paar.
oh even voor de duidelijkheid ik ben GEEN arts, psycholoog of psychiater.
Dus vraag het aan je eigen arts.

Met vriendelijk groet,
The marshall

He Marschall, het heeft niets met autisme te maken. Daar ken de symptonen goed van maar het komt buiten die 2 dingen totaal niet overeen. Ik kan me juist wel goed inbeelden in gevoelens van anderen en als ik eenmaal contact heb gelegd met iemand kan ik ook erg spontaan zijn.. aan voorwerpen ben ik niet gehecht en draaiende dingen.. tja, eigenlijk ook niet. Nou ja, toch heel erg bedankt, het had immers zo kunnen zijn....
Liefs Shania