xtreem wisselende stemmingen
 

misschien kan dit worden afgedaan als een puberprobleem, maar mijn stemmingen wisselen razendsnel. voel ik me het ene moment fantastisch, alsof de hele wereld bestaat uit zonlicht, zodra ik even niet oplet voel ik me geneigd om niets anders te doen dan huilen en schreeuwen (om het maar even eufemistisch te zeggen)
ik ben nu 18, deze stemmigswisselingen zijn geen product van teveel hormoonactiviteit lijkt me.
over langere periode zijn er bergen en dalen te zien in hoeveel tijd ik me gelukkig of ongelukkig voel.
het lijkt wel dat hoe gelukkiger ik me voel (en ik kan ontzettend gelukkig zijn om weinig) hoe ongelukkiger ik me soms daarna voel. gelukkig heb ik veel vrienden op wie ik kan rekenen, maar heeft iemand ervaring en hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn stemmingen niet zo uit de hand lopen? anders sta ik niet voor mezelf in...

ik denk dat je je ongelukkiger na een intens gevoel van geluk gaat voelen omdatje dan beseft dat dat intensse geluk achter de rug is en er nu niet meer is... en hoe intenser het geluk was hoe intenser de 'terugval'....

Mischien kan je proberen zoveel mogelijk aaan de toekomst en heden te denken.. en niet aan het verleden....

Enzoals elk goedbedoeld advies:
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik helaas maar al te goed http://forum.scholieren.com/frown.gif

Sterkte

ik heb hetzelfde.....maar ik ben nog 15 dus misschien is het bij mij wel de "puberteit," leuk zeg!

succes ermee

liefs miep

Ik heb ook wel wisselende buien, ik denk dat veel mensen dat wel hebben...
Om er iets aan te doen, moet je het bij de oorzaak aanpakken, en het is aan jou om die oorzaak te vinden...

Bedenk wel dat als je die sombere buien niet had, had je ook geen gelukkige buien, zoek een middenweg...

Heb ik oowk gehad, ik was manisch depressief, later zwaar depressief en nu is het bijna over na 4 jaar en nu krijg ik een onwijs minderwaardigheidscomplex...

Kus, Marchje

Tja, kan idd aan de pubertijd liggen, op 18 jaar, misschien nog aan een late vorm ofzo. Enne, voor de rest zal het wel verschillende verklaringen kunnen hebben, manisch depressief enz...
'k Zou zeggen, op het moment dat je es bij je huisarts bent, er maar es naar vragen!

ik ben niet manisch depressief (dat was toch dat je constant depressief was?) en naar de huisarts lijkt me een nogal heftige stap voor iets dat niet zo erg is. ik ben niet vaak langer dan een halve dag vreselijk depressief.
het heden bestaat voor mij vaak uit de gelukkige momenten, en de ongelukkige, ik leef in het heden. soms is een gebeurtenis uit het verleden de oorzaak van een 'dip', soms de situatie zoals die nu is. en soms zelf over hoe het zal worden. er zijn meerdere oorzaken. ach ik zit ook maar wat te gissen, ik weet het allemaal niet. soms lijkt het alsof ik een shot heb gehad van 't een of ander, dan lijkt eht alsof ik gedwongen afkick... *zucht* that sucks.