leegte
 

Ik denk dat er dingen erger zijn dan de dood of het leven. Iets dat tussen leven en dood in zit. Leegte!!! Je leeft als je hart, ziel en hersens het doen. Als een van die het niet doen leef je optimaal of soms als een "dode". Als je niet meer zou voelen (en dit kan) dan zou je dood leven. Met alleen maar leegte, leegte voor je, leegte achter je, leegte in je, leegte overal. Ik denk dat je dat geen leven meer kan noemen. En dat is waar ik bang voor ben, niet voor de dood. Wat denken jullie daarover.

Ik denk dat ik zelf in die leegte leef aangezien ik saltijd dezelfde stemming heb, geen emoties heb, me nooit levend voel en nooit een adrenaline kick ervaren heb.

Ik zit tegen het randje. Misschien zou je er over willen praten ofzo. Hoe het voor jou is. Ik hoop wel dat je eruit kan komen.

Hoe het is? rot, ik weet dat er meer is aangezien ik herrinering aan vorige levens heb als je dat zou willen geloven.
Iedereen op het LeoKannerhuis (waar ik zit,is centrum voor autisten) vind dat ik altijd zeur dat ik geen emoties heb.
Ik heb ze wel, maar ze zijn afgevlakt. Ik kan ook zo woedend worden dat ik een ruit in wil gooien maar verder voel ik de woede zelf eigenlijk niet. ook mededogen voel ik maar half, ik heb wel direct een reflex als ik een kind zie lijden , dat is vreselijk.maar echt voelen wat een kind voelt kan ik tegelijk nauwelijks. Ik kan makkelijk kijken naar mensen die bv. elkaars hand in een klap breken in een film. andere mensen grijpen dan meteen naar hun eigen hand, alsof ze zelf het slachtoffer zijn. ikheb dat niet. alsof het onderdrukt word. Ook mijn verbeelding is nix. kan me alleen soms vlak voor het in slaap vallen een zwak beeld vormen maar na 3 seconden flitst dat ineens weg en is mijn geest weer leeg.
Met wiet roken wil mijn geest soms nog wel eens helderder worden, vooral als ik buiten zit.
Ik ben verder niet slecht en medoogenloos of uncaring of egoistisch omdat ik moeite heb met inleving.
ik probeer zo sociaal mogelijk te zijn.
Grappig is dat ik een hoge score had bij de test die je inlevingsverogen meet. Ik heb allen mijn verstand gebruikt bij die test. :) (don't trust psychological tests)


Ik hoop ook dar ik eruit zal komen zo snel mogelijk.
Bedankt voor je steun. :)

Ik geloof zeker in vorige levens en herinner me zelf ook dingen daarvan. Ik weet hoe het is om niet te kunnen voelen. Voor mij is het alsof mijn ziel (als je daar in gelooft) uit mezelf is. Ik ren weg voor de pijn die ik heb en daarbij voor al mijn gevoel. Daardoor voel ik soms niks meer, en kan ik die leegte alleen een beetje vullen met gedachtes. Ik beredeneer alles omdat ik het niet meer kan voelen. Dan heb je ook geen intuitie meer (ik dan). Ik doe dus alles alleen maar met gedachtes. Op sommige momenten voel ik wel en dat is maar heel even want dat is heel veel pijn en verdriet en dan ren ik weer weg en voel ik niet meer en ga ik weer nadenken. Als ik gekwetst wordt, weet ik dat doordat ik erover nadenk en mezelf zo goed ken dat ik weet dat ik gekwetst zou zijn, maar dat zet ik meteen om in een niet gevoel maar een "zijn", woede. Je moet proberen jezelf terug te vinden (als dit voor jou ook zo geld) en dat moet ook zonder wiet kunnen. Want leven is veel beter dan er ergens tussen staan. Ik geloof dat het met mij wel goed komt ik hoop ook met jou. suc6

Het lijkt erop dat we best wel wat met elkaar gemeen hebben. :)
Het verschil iligt er dat ik niet probeer weg te rennen voor pijn, ik geloof dat ik wel veel pijn, of eigenlijk angst, in me heb maar die niet voel. automatisch. met wiet komen die gevoelns naar boven.
Ik heb liever een beetje pijn dan helemaal niks.
Wat herriner jij je aan vorige levens?

uhm, dit vind ik wel heel moeilijk om zo te zeggen er zijn nog mensen die mij hier kennen en ik wil niet dat wat ik nou heb door hen wordt verknald. Maar heb je msn of e-mail? mijn adres is
skatertje_1988@hot.. heel stom adres :o

msn niet. mijn e-mail is schans18@zonnet.nl
maar je kunt me ook private mailen tegenwoordig, zie knopje prive rechtsboven. :)

Ik denk dat ik nou heel stom ga overkomen als ik dit ga zeggen, dus wordt alsjeblieft niet boos op mij, het is niet lullig bedoeld.

Als ik jullie goed begrijp, hebben jullie het over leegte. Die leegte ervaren jullie als vervelend (erg vervelend) Jullie voelen op de een of andere manier toch dat je iets mist, en dat vinden jullie vervelend. Maar...dan voelen jullie toch wat? Of is het meer zo, dat jullie verstand uit reacties van jullie omgeving heeft opgemaakt, dat jullie anders zijn dan de meeste mensen?
Ik kan me het niet voorstellen hoe het is om niet te voelen...dat moet heel raar zijn....het lijkt me een zwaar leven.
suc6 allebei!

Ik heb wel emoties, maar ze zijn ontzettend afgevlakt. alsof je kop vol zit met heroine ofzo.
zwaar? misscihen, gelukkig voel je zelfs dat niet zo en leef je gewoon in het hier en nu als een zombie.

Ik voel ook nog wel soms. Maar ik voelde een tijd terug wel gewoon, en daardoor weet ik hoe ik me op bepaalde momenten zou voelen. Zo weet ik dat iets me eigenlijk zou kwetsten ofzo, maar dat voel ik niet dat beredeneer ik. Zwaar? Weet ik niet je kan het zo heel lang volhouden. Het is zwaar als je al je gevoel plots terug krijgt, maar dit niet, niet nu. Als ik bijv. er aan denk dat ik dood wil door zelfmoord dan denk ik dat doordat ik voel anders denk je zoiets niet echt serieus, maar op die momenten bezef ik ook dat er nog een klein beetje is waarvoor ik leef en dan laat ik het zo en zet ik mijn gevoel weer opzij. Daarom is het niet zwaar want je kan het niet zo ervaren. Ik heb nog wel soms gevoel maar ik denk dat ik met wel voor kan stellen hoe het is om helemaal niet meer te voelen. Het is alsof je je leegte met gedachtes vult.

Ik ken het veschijnsel van je 'leeg' voelen ook heel erg goed. Het voelt heel angstig en je gaat je er erg slecht van voelen. Maar het rare is dat je zelf denkt dat je niets voelt maar ook niet goed kan nadenken, en vaak heb ik dan ook het gevoel dat ik mezelf op zo'n moment niet goed ken. Het vreemde is dat je als je goed nadenkt weet dat je voelt en denkt, maar dat je zelf 'het gevoel' hebt dat je niet denkt en voelt. Dat is mijn ervaring althans, maar ik weet niet of iedereen dat zo ervaart.

Jeetje, ik vind het wel indrukwekkend wat jullie beschrijven. Ik kan het me eigenlijk alleen niet zo goed voorstellen, omdat ik wel gevoel heb, dat ik bij het voorstellen niet kan uitschakelen.
Het moet ontzettend vreemd zijn om in een situatie te belanden waarvan je denkt: nu moet ik me zus en zo voelen en je voelt niks...ik vind het erg lastig om te begrijpen.

Denken jullie dat het ooit nog anders zal worden? (Behalve dan misschien als je autistisch bent). Dat je door steeds maar te blijven oefenen toch een beetje gevoel kan krijgen en dat het in een volgend leven over zal zijn. Ik bedoel: als je herinneringen hebt aan vorige levens, waar ik overigens wel in geloof, zullen er wellicht ook volgende levens zijn.
Herinner je je dan dat je in je vorige leven wel (sorry) "normaal" was?

Ik vraag het puur uit interesse. Ik doe mijn best om het te begrijpen, maar het blijft moeilijk.

Ik snap dat het voor mensen die die leegte niet kennen, iets heel vreemds moet zijn, het is ook niet iets wat heel goed uit te leggen is.

Ik weet zelf niet waar 'het gevoel'( eigenlijk geen gevoel) vandaan komt, dus ik weet ook niet of ik er weer vanaf kom, ik probeer zelf maar te geloven dat het een tijdelijke periode is en dat het iets met de puberteit te maken heeft ofzo.

Ik heb zelf geen herinneringen aan vorige levens, dus ik kan daar zelf ook weinig over zeggen. Heb jij wel herinneringen aan vorige levens?(dat vind ik nou weer interresant om te weten)

Ik heb geen herinneringen aan vorige levens nee, maar mijn vader is hypnostherapeut en ik zou het leuk vinden als hij mij een keer onder hypnose mee "terug in de tijd" zou kunnen nemen. Dat heet regressie. Hij vind mij daar nu alleen nog te jong voor... :) Dan kan het gevaarlijk zijn, omdat je je sneller laat meeslepen ofzo...het isb wel een intrigerend onderwerp.