Eenzaam en lastig... voor mn gevoel dan
 

Ik weet niet of iemand hier al over heeft geschreven, anders sluit deze topic maar. Ik wil eigenlijk alleen maar ff mn verhaal doen...
Het is misschien stom, maar hoewel ik zoveel mensen om me heen heb, voel ik me eenzaam. Ik weet niet of jullie eerder een verhaal van mij hebben gelezen, maar mijn moeder is in april overleden. Ze had eerst ongeveer 9 maanden kanker en in een keer was ze dood. Ik heb zoveel steun gekregen, nu nog steeds, maar toch voel ik me eenzaam. Ik mis mn moeder zo, en ik heb het gevoel dat niemand me begrijpt. Gelukkig niet aan de ene kant, aan de andere kant zou ik zo graag begrip willen. Dat iemand begrijpt hoe ik me voel.
Ik kan er evt. met vriendinnen enzo over praten maar ik heb het gevoel dat ik een last ben voor ze. Ze zeggen van niet, ze komen elke keer naar me toe en knuffelen me, maar ik krijg die gedachte niet weg. Hoe overtuigend ze ook proberen over te komen, het blijft. Het is niet zo dat ik aandacht nodig heb ofzo, dat ik wil dat ze het tegen me blijven zeggen. Soms zou ik juist willen dat ze me met rust lieten, dan zouden ze geen last van mij hebben... Ik weet het gewoon niet meer.......................

ik kan het heel goed begrijpen, het is heel rot natuurlijk. Je probeert het verlies te verwerken, maar het lukt gewoonweg nog niet...
Maar, het klinkt zo stom, maar je gaat het verdriet/verlies op een gegeven moment natuurlijk een plaatsje geven.
Dat andere je willen troosten is logisch en dat snap je zelf natuurlijk ook.!! :O
IK snap dat je af en toe juist geen troost wilt maar eigenlijk ook weer wel..

Nou succes ermee!!

groetjes,
Prissie!!

Wat je allemaal hebt meegemaakt is niet niks en heel ingrijpend. Dat heeft gewoon tijd nodig. Soms helpt het ook om met lotgenoten contact te hebben. Die begrijpen wel hoe je je voelt. Volgens mij is er wel een of andere organisatie die zulke dingen organiseert. Sterkte!

Groetjuzz Funky Punky

om er over te praten met lotgenoten kan idd helpen zoals hier boven staat, misschien een optie!?!
als je zoiets zelf niet hebt meegemaakt, weet je niet precies wat die gene meemaakt. maar ik denk dat de meeste mensen toch wel een beetje kunnen begrijpen hoe jij je voelt. je moeder verliezen is zo verschrikkelijk, en zal ook zo zwaar zijn geweest en zal het ook altijd zijn.
maar als je vriendinnen zeggen dat je echt geen last bent dan ben je dat natuurlijk ook niet! sowieso niet. het is ongelooflijk verdrietig wat jij hebt meegemaakt.
ik weet niet goed wat ik moet zeggen. ik wil je iig heel veel sterkte wensen, en ik hoop dat het langzamerhand beter met je zal gaan.

heel veel liefs en veel knuffels van miep

Heel erg bedankt voor jullie reacties...