Ik zie soms het nut van vechten niet meer in.
 

Ik voel me soms zo ontmoedigd, dat ik geen kracht meer heb om te vechten. Om te vechten voor een leven waar ik gelukkig in kan zijn.
Ik heb nu zo'n zes jaar anorexia en ik probeer ertegen te vechten, maar het lukt me niet.
Ik wil zo graag aankomen, maar het gaat gewoon niet zoals ik wil.
En als ik m'n vader dan weer hoor dreigen met een tweede ziekenhuis opname, word ik nog somberder.

Wat is het nut van verder vechten, als ik niet verder kom?

zo, ik heb even flink gezeurd...dat lucht op.

Liefs Cathelijn

Ik heb er zelf geen ervaringen mee.. maar ik hoop dat het je lukt er vanaf te komen. Ik neem aan dat je hulp hebt (gehad), wegens dat 'tweede' ziekenhuis.. weet niemand daar, of een dieëtiste, hoe je langzaam aan gezonder kunt gaan eten?

als je het zelf wil, waarom zou je dan geen hulp zoeken?
er zijn genoeg mensne die je willen helpen, je hoeft niet eens zo ver te zoeken.
ik heb zelf anorexia gehad ook, ben er nu vanaf met hulp van een goeie vriendin en ben heel erg blij dattik wat aangekomen ben, hoewel ik nog steeds moeite heb met gewoon eten maarja dat slijt wel zeggen ze..
heel veel succes!!!

Waarom gaat het niet zoals je wilt??
Omdat je niet genoeg aankomt of wat??

ik heb het zelf ook pas sinds kort http://forum.scholieren.com/frown.gif...
Kun jij me eens vertellen wat je allemaal al hebt gedaan?..Ik weet ook geen raad

Sorry dat ik je hier mee lastig val..
Hoop dat je nog effe reageert http://forum.scholieren.com/frown.gif

Zo niet dan begrijp ik dat ook!!..

LIeve Cathelijn

ten eerste weet ik een beetje wat je mee moet maken. als je anorexia hebt denk je vaak, wat heeft het nog voor zin om te vechten? wat zijn de mooie kanten van het leven? ik weet wel dat een leven zonder anorexia ook het liefste is dat jij wilt! Dat je gewoon zelf kunt bepalen wat je eet, zonder die rottige stem in je hoofd. Dat je eindelijk VRIJ bent!
Voel je er wat voor om jezelf te laten opnemen in een kliniek? ik weet dat dit heel erg eng klinkt maar het heeft me ontzettend geholpen. Ik spreek uit ervaring, zit nu nog een maand in een kliniek en heb er met mijn ontslag 9 maanden gezeten. Ze kunnen je daar helpen om weer verder in gewicht te stijgen. Als je zo zwak bent zoals jij met je gewicht, dan is het ook heel erg moeilijk om tegen je anorexia te vechten. Als je meer wilt weten, dan kun je me altijd mailen.Het is ook moeilijk om te vechten omdat je aan de ene kant je veiligheid niet kwijt wilt raken die je anorexia je geeft, en het biedt je zogenaamde 'controle'maar die controle is niet reeel. Het maakt je eigenlijk alleen maar kapot. Dat weet je diep van binnen ook wel. maar het is lastig om jezelf er los van te maken.
hey meis, ik wens je kracht, mailen mag altijd

liefs Maaike

Ik kom inderdaad niet genoeg aan. Ik weeg nu namelijk zo'n 38 kilo (ben 1.78) en dat betekent dat ik in feite op het randje van de dood wankel. Ik WEET dit wel, en ik probeer serieus meer te eten, maar het is gewoon zo moeilijk.

En als ik dan eindelijk meer eet, blijkt de volgende dag dat ik toch weer ben afgevallen. Daarom vind ik het zo frustrerend. Volgens mij moet ik echt gigantische hoeveelheden gaan eten, wil ik een paar kilo aankomen.

Ik heb eens in de week een uurtje individuele therapie, maar of het helpt...niet echt.

Bedankt voor je reactie. Ik herken veel in wat je zegt, en weet ook dat het in feite zo in elkaar zit. Ik moet zeggen dat ik er ook al een tijdje serieus over na zit te denken me toch op te laten nemen. Ik heb in het verleden wel in het ziekenhuis gelegen, maar daarna viel ik weer keihard terug. Is zo'n kliniek erg streng, ik bedoel, qua veel eten en weinig mensen mogen zien enzovoorts?
In het ziekenhuis moest ik namelijk , tegen mijn zin uiteraard, toen ik van m'n sonde af was, gigantische hoeveelheden eten. Geen anorexia-hoeveelheden, maar echt veel.

Het helpt wel wat je zegt. Ik realiseer me nu nog meer dat ik wel zonder m'n anorexia wil leven, zonder al m'n energie daarin te stoppen.
Maar het lijkt zo simpel om gewoon te zeggen, ja daaaag ik val nog een paar kilo af en dan ben ik dood en overal vanaf.
Klinkt stom, ik weet het, maar soms denk ik dat echt.
Ik mail je denk ik nog.

Liefs Cathelijn

Zie ook mijn reactie op Lichaam en Gezondheid.
Wat trouwens ook belangrijk is, is jezelf afvragen waar jouw anorexia voor staat?

Ik had een naam voor mijn doel, slank zijn, maar in feite is het jezelf doodhongeren.
Mijn anorexia staat voor onvrede, misschien ook een rot-op naar mijn ouders. Het heeft met zoveel dingen te maken, dingen uit m'n verleden ook.

Vraag jezelf dat eens af, dat kun je er ook beter tegen vechten. Hoe komt het dat je zo graag wilt afvallen? Niet omdat je te dik bent, want objectief kun je zien dat je een lopende zeis bent, toch?

Liefs en sterkte Cathelijn

http://forum.scholieren.com/eek.gif wow, 38 kilo... ik ben ongeveer zo lang als jou en weeg 30 kilo meer...

Volgens mij moet je juist niet in een keer heel veel meer gaan eten. Omdat je lichaam nu gewend is aan vrijwel niks, kan het grote hoeveelheden niet aan. Daarom lijkt 't mij het verstandigst iemand hulp te vragen die weet hoe je op een veilige manier langzaamaan aan kunt komen, zoals een dieëtiste.

Ik zou jou sowieso aanraden écht hulp te gaan zoeken(opname?), maar over dat aankomen/afvallen.. Tuurlijk is het logisch als je 1 dagje wat meer eet en de rest van de week nix, dat je afvalt! Kilo's zitten er niet gelijk de volgende dag al aan en om 1 kilo aan te komen, moet je best behoorlijk wat eten hoor, gedurende een langere tijd.
t Klinkt heel hard, maar t is heel simpel: wil je dood, dan moet je vooral zo doorgaan, wil je beter en gelukkig worden, dan zal je moeten eten. En hoe ontzettend moeilijk dat ook is, probeer je echt (in ieder geval éven)over dat 'help-ik-heb-het-gevoel-dat-ik-van-1-boterham-al-aankom'heen te zetten, zet je verstand op 0, in ieder geval totdat je niet meer zo in die gevarenzone zit qua gewicht, dan kan je daarna altijd nog echt aan 'jezelf' gaan werken. Misschien hoop je nu dat het zomaar ooit vanzelf wel ineens beter zal gaan, maar de enige die er echt wat aan kan doen ben jijzelf. Al heb je een huisarts, ouders en een heel leger aan psychologen naast je staan JIJ bent degene die het zal moeten DOEN. Met alleen DENKEN kom je er niet....Maar t is in ieder geval al wel positief dat jij zelf al aangeeft beter te wíllen worden!!! Heel veel sterkte ermee..!
xxx Sanne