mijn ouders willen dat ik met een psycholoog ga praten
 

Maar mijn vraag is, wat doet zo'n iemand en hoe zou hij mij kunnen helpen?

weet ik veel is maar net wat je probleem is.

Hij praat met je, stelt vragen, zodat jij dingen misschien een beetje op een rijtje kunt zetten ed, dat soort dingen, verschilt ook een beetje per psycholoog (praten doet ie iig). Waar kan ie je bij helpen? Dingen een beetje op een rijtje te zetten, dingen te verwerken, of iig te accepteren. Dat soort dingen. Tis iig de moeite waar om te proberen, lijkt me.

Hoe kom je met een psycholoog in aanraking?

Door verwezen door je huisarts of een andere arts.
Of soms door er zelf heen te gaan.

Hij/zij praat.. praten praten en praten. Vooral houden ze van moeilijke vragen stellen zodat jij kritisch gaat denken wat er fout is, en ze proberen je intezien wat er goed is, en ze proberen je te helpen...

via de huisarts, of via de schooldocter kan het daggik ook.... of er 1 bellen ofzo.. helpt mischien ook. weet ik niet

hij/zij praat in de meeste gevallen eerst met je. dan kan hij een beeld van je schetsen over je situatie en de beste manier om t aan te gaan pakken. ook kijkt ie hoe jij er zelf tegen over staat.

daarna ga je meestal met ene bepaalde therapie bezig. in mijn geval was dat cognitieve gedrags therapie, het leren uitdagen van je eigen negatieve gedachten en ze tegen spreken.

een psycholoog leert je op een andere manier te kijken naar je problemen, er mee om te gaan en uiteindelijk helpt hij je met de oplossing zoeken.....

als ik naar mijn eigen ervaringen kijk is t echt een aanrader, ik heb er echt veel aan gehad...

Tjah,je word idd doorverwezen via de huisarts.

Ik weet zelf niet wat mijn probleem is, en dat is mijn probleem.
Ik ga niet verder in details treden, ik vraag me alleen af hoe een psycholoog mij beter kan ontleden dan ikzelf kan.

Tja die mensen zullen ervoor gestudeerd hebben, en ik wil het best een kans geven.

Zijn er mensen die mij hun positieve en negatieve ervaringen met een psycholoog/psychiater kunnen vertellen?

Zijn staan er verder vanaf dan jijzelf, zien alles van een afstandje en hebben dus meer overzicht (vergelijk het met de keeper of met de coach in een voetbalwedstrijd, die zien altijd veel meer dan de spelers in het veld die met het spelletje bezig zijn). Plus dat ze er, zoals je zelf al zegt, voor gestudeerd hebben, en dus soms weten wat het een beetje kan zijn ed, en wat ze kunnen vragen om daar achter te komen.

[Dit bericht is aangepast door Leonoor (31-01-2002).]

ja, maar als ik zelf zou weten wat mijn probleem was zou ik het ook zelf op proberen te lossen. Het probleem is dus dat ik mijn probleem niet ken (Sjeesh dit wordt ingewikkeld).

Hoe kan ik die mensne mijn probleem dan voor gaan schotelen?

Die mensen helpen je om je probleem te vinden http://forum.scholieren.com/smile.gif

Die mensen zijn er om je problemen voor te schotelen http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

t is maar net wat je probleem is enzow en als je er niet in gelooft dat het zou kunnen gaan helpen moet je niet gaan want dan heeft het toch geen zin...

Kuszz, Marchje

Ik heb even terug een reatie geplaatst bij WinterQueen met de vraag; helpt et om naar een psych te gaan? Ik raad je heel erg aan om dat te gaan lezen!! Want het is net zo goed voor jou bedoeld!! Ik hoop dat je er iets aan hebt!!!
Liefs Shania

een psyscholoog stelt vragen waardoor hij/zij er achterkomt wat voor een persoon jij bent en wat het probleem is soms zonder dat je het merkt en dan kijkt hij/zij wat er aan te doen is

ik denk dat de bedoeling van therapie is dat je therapeut je over jezelf laat nadenken en samen met jou kijkt naar wat je zou kunnen veranderen om dingen voor jou beter te laten verlopen.

En of het wat voor jou is...
Je hebt er alleen iets aan als je bereid bent ook daadwerkelijk iets aan je eigen gedrag en gewoontes te veranderen, en eerlijk naar jezelf wilt kijken, anders kun je beter thuisblijven..
Ga er dan ook niet heen omdat je ouders dat willen, maar alleen als je het gevoel hebt dat je er zelf behoefte aan hebt/er klaar voor bent

Dat willen mijn ouders ook. Nou mooi niet. Ik vind mijn ouders al zo erg als ze proberen om uit te vinden wat me dwars zit http://forum.scholieren.com/eek.gif

Er wordt gezegt dat iedereen zelf zijn eigen antwoorden heeft. Als je eigenlijk niet echt wil weten wat er aan de hand is, zal je er ook niet achter komen. Dan denk je misschien wel na wat het kan zijn, maar niet echt nadenken en een psycholoog kan je wel misschien beter na laten denken. Kijk een psycholoog helpt uiteindelijk natuurlijk alleen als jij het zelf wilt, en ook alles verteld, laat je iets weg, belet je die persoon je optimaal te kunnen helpen. Die persoon zit er voor jou alleen. Je moet het dus zelf willen, maar dat snap je zelf ook wel...

Ik wilde dit topic ook openen.. maar ik antwoord wel in dit topic.

Ik ben vandaag naar de huisarts geweest, eigenlijk voor m'n problemen met m'n rug, maar het kwam erop uit dat ik daar 20 minuten gezeten heb, heb zitten janken, omdat ik al jarenlang depressies heb. Echt depressieve buien.

De huisarts wil me geen antidepressiva voorschrijven, omdat hij niet gelooft dat mij dat zal helpen. Hij wil eigenlijk dat ik met een psycholoog ga praten over van alles. Mijn eerste reactie was eigenlijk 'nee'. Ik zie het niet zo zitten om met een vreemde over mijn problemen te praten. De huisarts heeft me even bedenktijd gegeven, hij laat alle keuzes aan mij.

Op zich sta ik best open voor zo'n psycholoog. Logisch beredeneerd (en zoals de huisarts het vertelde) is er misschien wel een kans op verbetering. En anderen zou ik ook aansporen om het te doen.

Maaaaaaaar dit is mijn leven, het gaat nu om mijn problemen, en ik vind het echt een hele grote stap om daarover met iemand te praten. Met iemand buiten mijn vriend dan, want die weet nu ook overal vanaf. Maar aan de andere kant, ik zit nu in dit cirkeltje, en zo zit ik al jaren in dit cirkeltje, en ik wil er onderhand wel eens uit. Ik heb al zolang niet gepraat over mijn problemen.. nu heb ik de wilskracht om er vanaf te komen, en dan twijfel ik. http://forum.scholieren.com/confused.gif

Ik snap mezelf gewoon even niet meer.. ik vraag me inderdaad ook af waar hij/zij het dan over zal hebben. Tuurlijk maak ik me daar voorstellingen bij, van een norse man die het niks interesseert tot iemand die me uit gaat lachen. Tuurlijk weet ik dat dit onzin is, en misschien valt het wel mee..? Misschien moet het er allemaal maar eens uit? Ik denk dat ik gewoon niet zo goed durf... de stap is gewoon heel erg groot..

Zijn er eigenlijk mensen die om soortgelijke problemen met een psycholoog zijn gaan praten? Heeft dat jullie geholpen?