Liefde niet kunnen accepteren...
 

Ik heb lang getwijfeld of ik een topic zou openen. Ik hou niet van aandacht trekken, of vestigen om medelijden of wat te krijgen. Maar ja, ik heb nu zoiets: het kan geen kwaad. Mijn situatie. Ok ik moet eerst zeggen dat ik niet zielig ben enzo, ik hoef geen medelijden ofzo, ik ga wel gewoon beginnen...

Ieder mens heeft liefde nodig. Ook ik. Ik kom uit een gezin met gescheiden ouders. Dat het niet goed ging begon ik in groep 5 te merken (zit nu in de 4e). M'n ouders zijn sinds dien met zichzelf bezig en ik gleed er een beetje tussendoor. Dat deed ik ook zelf. Alleen merk ik nu dat dat niet zonder schade is. Ik heb een tijdje in een dal gezeten, maar daar klim ik nu uit. Maar er is 1 ding dat ik nu steeds terugzie. Ik kan geen liefde accepteren, en sommige mensen zeggen dat ik het ook niet kan geven of laten merken. Ik heb 1 echt goede vriend op school, daar gaat alles goed mee, ik vertrouw hem helemaal, en durf hem ook alles te vertellen. Maar dat heeft ook ruim 3 jaar geduurd. Ik heb nu ook voor het eerst een echt vriendje. Dat gaat minder. Ik hou hem op afstand. Ik kan hem niet toelaten, en saboteer ook de relatie. Ik kijk toe, maar kan het niet veranderen. Op een of andere manier heb ik liever geen liefde dan teveel, dan wordt het benauwd of weet ik het. Bij mijn moeder nog erger. Ik zie haar niet meer als moeder (gevolg van scheiding). Ik heb haar helemaal uit mijzelf gesloten zeg maar. M'n vader valt mee, maar ook daar is er een afstand. Zo zeiden 2 mensen tijdje terug nog dat ik mijn liefde voor hun niet liet merken enz.

Tja vraag is wie dit kent ofzo, of wat je eraan doet, of gewoon iets nuttigs, of niet nuttigs erover zeggen...

Het lijkt me heel lastig! Tsjah.. Weet niet echt iets zinnigs te zeggen verder. Ik herken het een heel klein beetje. Ik sluit me bij vrienden ook heel erg af. Ik wil niet te veel om ze gaan geven en ik wil ook niet dat zij te veel om mij gaan geven. Najah, get my point?!

Ik ben ook erg emotioneel gesloten. Het lukt me nog niet eens ergens mijn dankbaarheid voor te tonen en nog erger: mijn verdriet.

Tuurlijk kan ik tonen dat ik me rot voel, maar echt toegeven waarom het nu precies zo is, lukt me vaak niet.

Tja, en liefde. Ik ben onmogelijk lijkt het wel, afgesloten uit angst dat ik toch maar alles verziek. Dat ik niet gewaardeerd word zoals ik ben ofzo :/

sinds ik een vriend heb kom ik er achter dat ik heel wat liefde eigenlijk ben misgelopen... in het begin hield ik hem ook een beetje op afstand. maar na 2 weken KON ik het niet meer, ik hield zoveel van hem.. ik heb de laatste tijd heeel veel behoefte aan een arm om mee heen of om te knuffel... gewooon voelen dat iemanad van je houd.. maar ik denk dat dat bij jou ook wel gaat groeien hoor! turlijk zit je er in het begin mee maar ik denk dat je er ff aan moet wennen inderdaad..

misschien kan je er wel met je vrienden over praten, dat je zegt dat je echt veel om ze geeft maar je het misschien niet zo laat merken. of dit laat lezen misschien!!

sorry onnutig antwoord, ik snap zelf niet echt wat ik wil zzeggen, maar ik voelde gewoon herkenning..

Dat weten ze wel. http://forum.scholieren.com/wink.gif Maar als die vrienden zelf mensen zijn die erg veel behoefte aan bevestiging hebben is het niet altijd even makkelijk er mee om te gaan als die bevestiging er niet vaak (en/of niet van uit iemand zelf) komt.

Karen, mijn mening weet je...daarom reageerde ik in eerste instantie niet...leek me overbodig...nog steeds. Mocht je het wel willen, dan hoor ik het wel, en dan doe ik het als nog.

Ik ben, denk ik, ook wel iemand die nogal benauwend werkt als je liever geen dan teveel liefde hebt. Sorry.

Je wilt wel liefde, dat heb je al zo vaak gezegd. Je weet enkel niet hoe je er mee om moet gaan, zoals je zelf al zegt het benauwd je, je bent bang mensen kwijt te raken als je teveel om ze geeft, bang dat mensen je kwetsen als je teveel om ze geeft, bang dat... Alles wat je kunt verzinnen.

(l)

[Dit bericht is aangepast door Leonoor (14-02-2002).]

Het eerste stuk herken ik, alleen kan ik die vriend nog steeds op afstand houden...

dat 2e, ja dat herken ik ook best wel. Ik hoop dan maar dat het wennen is...

Jij bent niet echt benauwend. Ik weet het niet, kan er niet altijd mee omgaan, maar dat merk je zelf ook wel :s...

En ja ik weet dat ik liefde wil, maar de angst is vaak groter...

Ieder mens heeft liefde op een andere manier nodig. Niemand is gelijk.

Wat is jouw idee van liefde? Vervelend dat mensen door de maatschappij een verdraaide kijk op liefde krijgen en dat het belangerijk is. Wat is liefde?

[Dit bericht is aangepast door legatus (14-02-2002).]

Liefde, waardering, een gevoel dat je iemand mag en aardig/lief vind. Als iemand je liefde geeft voel je dat. Liefde maakt het mogelijk dingen van elkaar te accepteren en soms te vergeven. Het gevoel samen sterk te kunnen zijn? Het gevoel dat er iemand aan je denkt, en dat je niet alleen bent? Voor mij kan een arm om me heen zoveel betekenen als ik verdriet heb, zelfs iemand die me doordringend aankijkt, en laat zien dat ze me snapt. Zoiets...