Wat gebeurt er als je hulp zoekt?
 

Moet je voor hulp naar je huisarts of kun je ook direct ergens naar toe gaan? En is het nodig om het aan je ouders te vertellen?
Wat gebeurt er bij de eerste afspraak?

Ja, ik weet het ook niet, maar het is wel nodig... denk ik ...
Ik ben weleens bij een schooldinges geweest, maar dat was echt geen succes! Ik ben zo bang dat ik niet serieus genomen wordt... http://forum.scholieren.com/frown.gif

Wat zijn jullie ervaringen?

Het is inderdaad mogelijk om via een huisarts hulp aan te vragen, maar je zou eventueel zelf contact met een hulpverlenende instantie op kunnen nemen door ze te bellen en een afspraak te maken voor een intakegesprek. Of het nodig is om aan je ouders te vertellen weet ik niet. Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is.
Tijdens het intakegesprek zal meestal worden gevraagd om zelf iets over je probleem te vertellen. Als je dat moeilijk vindt zou je van tevoren het een en ander op papier kunnen zetten en dat de hulpverlener laten lezen om zo het gesprek op gang te brengen. Het is wel zo dat de hulpverlener in kwestie je altijd op je gemak zal stellen. Hij of zij schept zo een vertrouwenssfeer zodat je over je probleem kunt praten zonder je daar geremd over te hoeven voelen.
Tijdens het intakegesprek zal ook worden gekeken wat de meest effectieve manier van behandeling is.
Hopelijk kun je hier iets mee. Mocht je op termijn inderdaad hulp zoeken, dan ben ik zeer benieuwd naar je ervaringen.

Het zal wel op korte termijn gebeuren ja. En ik denk dat ik het ook wel aan mijn ouders vertel, ik hou niet van dat stiekeme gedoe, daar ga ik me alleen maar slechter door voelen (nóg slechter http://forum.scholieren.com/biggrin.gif). Ik ben alleen heel erg bang, zoals ik in mijn bericht ook al zei. Ik weet niet waarom, waarschijnlijk omdat ik gewoon zo onzeker ben dat ik me niet kan voorstellen dat iemand zich voor me interesseert...

Bij mij ging het zo:
Ik ging eerst naar de huisarts,die verwees me door naar een psycholoog.
Daar wat gesprekken gehad en die verwees me door naar groepstheraphy.
Ik ben 1 jaar en 2 maanden onder behandeling geweest en het heeft geholpen.

Ik zie vooral op tegen mijn huisarts, want hij geeft me altijd een soort minderwaardig gevoel... echt heel stom. En ik weet ook echt niet wat ik moet zeggen: 'Hallo, ik voel me al een jaar kut.' Zoiets? Geeeeen idee!

Nee,ik ging zitten en zei van mn klachetn zijn niet lichaamlijk,maar psychisch en ik zei absoluut niet alles,maar wel de meest belangrijkste punten van mn depressie.En zo ging het balletje rollen.

Voor mijn hulp ben ik naar de huisarts gegaan. Had eerst allemaal dingen gebelt (riagg) en dara werd ik steed sheen en weer gestuurt, dus dat hielp voor geen meter.
Bij de huisarts heb ik toen verteld dat ik me depressief voelde en daarom graag hulp wou.
Hij heeft muh doorgestuurt naar mun kinderarts (want daar heb ik meer contact mee) en die heeft muh naar een psycholoog gestuurt, waar ik nu bij zit.
Mijn ouders wisten het ook al.

Wees maar niet bang of je wel of niet serieus genomen word. Ga er gewoon voor, je verdient goeie hulp http://forum.scholieren.com/smile.gif

succes
Blackdolfin

Jah... ik zie ook meer op tegen het feit dat ik het mn ouders moet vertellen eigenlijk... http://forum.scholieren.com/frown.gif Ik heb nu zelf ook wel (redelijk) door dat ik blijkbaar echt hulp nodig heb. Bedankt voor je reactie!

Ze nemen je swerieus en ja ik denk dat je eerst bij een huisarts moet zijn.
tenminste moest ik wel igg

Groetjes,

Edwin

nog dieper in de put http://forum.scholieren.com/frown.gif

Why?

Ik heb het mijn moeder verteld, en die heeft jeugdzorg gebeld en zo is de hele zaak op gang gekomen. Je krijgt een intake gesprek en daar vragen ze globaal naar je problemen en gaan ze kijken naar een geschikte therapievorm. Maar ik denk dat je er zelf ook terecht kan, als je het je ouders niet wil vertellen. Het telefoonnummer kun je in het telefoonboek vinden en dan kun je het dichtsbijzijnde bureau opzoeken.

veel sterkte ,
mystery

over welke aard van problemen gaat het hier dan?