weglopen
 

Ik kan totaal niet opschieten met mama en thuis is er alleen maar ruzie.. ik zit er zelfs aan te denken om weg te lopen.. maar de risico's vind ik te groot. Daarna kan het zelfs erger worden...

iemand ook zoiets meegemaakt, of hoe denk je over weglopen?

Vindt het iets voor vervelende puberige onvolwassen personen.

Weglopen zuigt. Ga dan op jezelf wonen.

op je 15e?

Mijn broer is 6 jaar geleden weggelopen (was 15), nog een paar keer terug gezien, nu: foetsie, niemand weet waar ie uithangt..

niet echt aan te raden..(niet echt leuk voor je familie e.d.)

Er staat dat ze 17 is.

En besides, als je het ECHT zo slecht hebt thuis dan doe je dat heus wel op je 15e.

op jezelf.. hoe dan? mijn ouders houden me wel heel erg tegen en zijn superbezorgt.. denken dat ik tot mijn 27e thuis blijf wonen...

Weglopen lost niks op... praat liever dingen uit ipv van er voor weg te lopen. http://forum.scholieren.com/smile.gif

we zijn al bij Psychiator en al geweest.. maar dat hielp echt geen ene fuck..
kweet niet meer wat ik moet doen.. (wanhopig ja..)

Ben het met M@rco eens... heb je niet iemand om mee te praten ofzow? in je naaste omgeving.. owjee ik praat als een probleemrubriek :s

Ik vind dit beter op Psychologie passen dus hij is bij deze verplaatst. Sterkte ermee http://forum.scholieren.com/smile.gif

De wanhopige actie van een Über-Püber: Weglopen.

De weg van de minste weerstand.

Face your problems instead of trying to run away from them

ik ga wel met je mee weglopen hoor zijn we met ze 2en. Maar dan ga ik ook nooit meer terug!!!!1

Wat dan? ik zie dit nog als m,isschien een enige uitweg, en zeker niet als puberale actie..
Misschien is het makkelijker btw als ik 18 ben.. naja

hoe wil je als 15jarige op jezelf gaan wonen als ik mag vragen... http://forum.scholieren.com/confused.gif

hell, mijn beste vriendin (toendertijd) is een keer weggelopen. Dat was echt een heel groot drama, zowel voor mij (ik wist waar ze was maar ik mocht het nie zeggen) als voor dr moeder en de vriend van dr moeder. Doe het alsjeblieft niet, het lost toch niets op. Praat er gewoon over met je moeder, en das heel moeilijk dat weet ik, ik zit een beetje in de zelfde situatie geloof ik

ok
uit eigen ervaring
het vraagt zeer veel planning om weg te lopen
je mag het aan niemand laten weten
ze gaan zoeken achter je
ga je bij iemand meerderjarig kan die opgepakt worden
en nu komt het
in het einde maakt het niets uit
bij mij toch niet
is hier nog steeds hetzelfde
ik heb me er gewoon bij moeten neerleggen

nou ja hangt er vanaf, soms wil het wel eens helpen. Maar ja soms ook niet is beetje moeilijk te zeggen, maar kom op je bent 17. dus dan moet dat toch wel kunnen? even weg van dat gezeik thuis is misschien wel eens even lekker.

veel succes

Een goede vriend van me is op zijn 16de ook weg gelopen. hij is nu bijna 19 en hij heeft overal gewoont kon bij vrienden slapen tot dat dat ook niet meer kon. Hij sliep buiten
en daarna onderhuurder. Hij was 17 en het kon wel was gewoon niet aangegeven. Maar hijs is heel erg aan de drugs verslaaft. Als je wegloopt wordt je veel makkelijker te beïnvloeden omdat je dan bij alles steun zoekt. Ook bij de drugs en slechte vrienden. Misschien ben jij heel erg sterk dat weet ik niet. Probeer in ieder geval een andere oplossing te bedenken. Misschien tijdelijk bij een vriendin of familie wonen. Sterkte.

weglopen help nix!!!
ken je beter naar een organisatie gaan die ervoor dat soort problemen is zoals pleegzorg ofzow!!!
maar ik zou als ik jou was maar nie weglopen omdat je je dan zelf veel meer pijn doet en je er nix meer oplost!!!
suc6

Het is gewoon zo jammer dat ik er met niemand ove rkan praten.. Deze thuissituatie is gewoon zo raar en neimand kent het. En dan word praten heel erg moeilijk. Ze doet bijv. net alsof we arm zijn, koop t alles in de halverdehalver uitverkoop, bewaart alles waardoor de hele sere en huis en garage BOMvol staat, moet alles zelf betalen en ze zeurt als ik weer eens iets koop. Als ze hoort dat ik rook en blow, gaat ze helemaal flippen. Naja.. neerleggen kan ik ook niet hoor.. En het is allemaal nog veel erger.. ik wil weg, vrijheid! maar ik heb en kan het niet.. http://forum.scholieren.com/frown.gif

ik ben een meid van 16, en heb ben erg veel weg gelopen van Huis...ook dankzij ruzies..
Maar omdat ik mijn problemen verzweeg..

Weglopen lost niets op..zeggen ze altijd..
Voor mij hielp dat wel..ik kwam tot rust en kon weer terug naar Huis..

Heb het ten sprake gelegt..en hoef nu niet meer weg te lopen..Want de problemen zijn bekent..Weglopen is voor iedereen verschillend..Voor mij was het een uitvlucht..die enorm hielp voor mij!!

dat is toch meestal de reden dat je wegloopt.

Tis onzin om de weglopers daar de schuld van te geven, mensen lopen niet voor niets weg.

En als ik ooit weg zou lopen denk ik niet dat het me ook maar iets zou kunnen schelen dat mn ouders daar niet blij mee zouden zijn (al verwacht ik niet echt dat ze er problemen mee zouden hebben als ik weg zou lopen)

*pakt de Fancy erbij en typt over*
Dit gaat dus over een meisje die het huis uit wil en vraagt advies en ik typ het advies even over (wie weet heb je er wat aan):

"Lieve Ikke. In die speciale huizen waar je over gelezen hebt kun je terecht als je 16 bent. Begeleid wonen heet zo'n project. Met 14 jaar ben je er nog te jong voor. Je kunt dan wel in een leefgroep wonen. Je woont dan in een groep van tien jongeren van 12 tot 16 jaar, die om verschillende redenen niet meer thuis kunnen of willen wonen. Er zijn altijd twee begeleiders bij en je hebt een eigen mentor met wie je alles kunt bespreken. Je leert er veel, zoals koken en schoonmaken, maar ook hoe je met elkaar omgaat als er problemen zijn. Er bestaan gemengde groepen en groepen van alleen jongens of meiden. Vanaf je zestiende kun je door naar het begeleid wonen, waarbij je nog zelfstandiger bent dan in een groep. Als dit je wat lijkt, kun je bellen met Bureau Jeugdzorg (020-6993399) en vragen naar 'groepswonen', dan kunnen ze je precies vertellen waar je moet zijn. Soms krijg je meteeen een plek, maar het kan ook zijn dat je een paar maanden moet wachten. Het kan zijn dat je ver van huis terechtkomt, maar misschien vind je dat niet erg. En als je je ouders laat weten dat je serieus het huis uit wilt, kan er ook nog iets tussen jullie veranderen."