Afzonderen van alles en iedereen.. bekend?
 

Laatste tijd ga ik steeds meer mn eigen leventje leiden, en verwaarloos ik mn 'vrienden' die ik voorheen had. Loop bijna de gehele dag met een disc-man op rond, en praat alleen als het echt moet. Verlies zo veel mensen bij mij uit de omgeving.. http://forum.scholieren.com/confused.gif

kent iemand dat?

Same here, don't ask me why. I have no idea.

Groetjes
Ben(die daar ook al een tijdje mee zit, maar nog niet weet waarom http://forum.scholieren.com/smile.gif

De titel van je topic is voor mij heel herkenbaar. Ik heb er soms behoefte aan om even alleen te zijn, vooral als ik emotioneel met mezelf in de knoop zit. Ik stel me dan voor dat ik weer een gesprek heb met de studentenpsychologe waar ik van december 1987 tot augustus 1988 contact mee heb gehad. Het idee dat ik net haar kan praten over wat me dwars zit helpt me om dan weer tot mezelf te komen.
Heb je misschien enig idee waarom jij jezelf afzondert van je omgeving?

ik ken het maar al te goed
heb geen zin meer om echt buiten te komen
en als ik buiten ben zit ik met men gedachten bezig
majah
ben er veel mensen aan kwijtgeraakt
daar niet van

Ik ken het helaas maar al al al al al te goed!
Ik doe het al bijna 18 jaar.
Al die tijd al alleen op mn kamer, afgezonderd van alles en iedereen, van de buitenwereld.
Ik kom mijn kamer niet meer af, zeker nu ik een tijdje geleden met school gekapt ben.
Het is vreselijk maar weet eerlijk gezegd niet beter... http://forum.scholieren.com/frown.gif

ja ook ik ken dat
vraag me ook sterk af hoe in godsnaam ik er af kom, want het is gewoon een leefpatroon ofzow geworden http://forum.scholieren.com/frown.gif

Ik heb ook geen idee waar het van komt, wist ik dat maar, dan kon ik t zo oplossen. Maar nie dat ik er mee zit, meestal heb ik er vrede mee, maar soms doet het zeer..

Ik heb eigenlijk tot aan mijn coming-out (vertellen dat je homo bent dus) een vrij 1,5 jaar geleden solitair bestaan (waar ik niet per definitie ongelukkig mee was)gehad.
Het afgelopen 1,5 jaar heb ik enorme vooruitgangen gemaakt in mijn sociale vaardigheden.

Tot aan mijn coming-out bestond mijn vriendenkring uit 1 persoon.
Sinds die tijd is dat gegroeid tot meer dan 10 ongeveer.

Maar sinds enkele maanden begin ik weer in mijn normale patroon te vervallen. Zonder me af, heb niet zoveel plezier meer met uitgaan...en ik weet niet waarom...terwijl ik toch behoorlijk gelukkig was met zoals het voorheen was.

Had altijd enorm veel plezier met mensen, mensen gingen graag met mij om, ik met hun.
Kon me ook enorm vermaken met uitgaan...

Maar dat alles is nu verdwenen...en het is vervelend dat ik niet weet waar het aan ligt...

Ik heb wel enkele ideeen, maar moet er nog maar eens goed over nadenken...

Groetjes
Ben(die zichzelf niet als depressief of neerslachtig zou bestempelen, maar het juiste woord er nog voor moet vinden http://forum.scholieren.com/frown.gif http://forum.scholieren.com/smile.gif

ik heb dat ook
maar ik heb dat alleen hier in dit nieuwe land
in nederland heb ik dat niet.....
maargoed hier heb ik dat dus wel dus ik weet hoe het voelt. fucking kut dus.

Ja, ik weet het, wordt er nie vrolijk van. http://forum.scholieren.com/frown.gif

Yup.. zeer herkenbaar.. mijn afzondering is al een tijdje compleet.. 't is nu aan mij om er weer iets aan te doen..

Ik ken het ja,ik heb het ook gedaan een tijd geleden,ik kwam amper nog buiten,het kon me niks meer schelen,met het gevolg dat ik nu al m'n vrienden kwijt ben,en er heel hard aan moet werken om alles weer een beetje "normaal" te krijgen in m'n leven,want af en toe zonder ik me nog weleens af,al is dat niet vaak.
Maar pas op dat je je vrienden niet helemaal kwijtraakt,want dat is echt niet fijn

Ik heb daar oook wel eens last van. Dan zitte we buite gezellig met een hele groep en dan toch voel ik me alleen en dan ga ik een beetje afgezonderd van de groep zitte. en dat is nie echt leuk. http://forum.scholieren.com/frown.gif

Ik zonder me weleens af. Vooral als ik me klote voel. Dan praat ik met bijna niemand en ben ik gewoon heel erg stil.

Mijn broer komt ook weleens mijn kamer in en dan wilt hij met me praten terwijl ik daar gewoon geen zin in heb. Dan zegt hij dat ik chagrijnig ben. Dat kan mij zo erg irriteren

Zeker herken ik dit! Ik loop alleen niet met een discman op mn kop rond, maar verder exactly the same. Maarjah, ik erger me zóveel aan mn vriendinnen, 't zijn echt kutwijven aan 't worden. Zo zie ik het. Zij zien het waarschijnlijk net andersom. Ik denk altijd dat ík het recht ertoe heb, omdat ik het moeilijk heb, maar zij hebben dat ook, althans, een beetje. Dus je moet je proberen in te leven in de ander, dat doe ik ten minste. T wil nog weleens werken, but today.. sucked! INLEVEN is het medicijn!

ik doe het de laatste tijd ook, ik zink te ver weg in me depressie http://forum.scholieren.com/frown.gif