ik snij me zelf
 

sinds twee jaar snij ik in mijn polsen en onder armen. eerst was het 1 klein sneetje nu zijn het grote diepe sneeen die ik haast niet kan verbergen en na een paar dagen krijg ik toch weer spijt maar de littekens blijf je zien.
ik wil er mee stoppen, dat is dan ook een tijdje gelukt maar ben weer begonnen.
ik heb nu regelmatig een gesprekje met een docent maar toen hij heeft een afsprak eens vergeten en nu heb ik geen vertrouwen meer in hem.
mijn vriendinnen weten dit ook, ook de reden (ik heb hem eerst in vertrouwen verteld aan 2 mensen nu weten 2 docenten het ook)
ze praten er niet over en als ik er eens over begin draaien ze het verhaal naar hun toen.
een meisje wil steeds dat ik haar help maar hoe kan ik haar helpen als ik ook met een probleem zit??
ik heb het volgens mij wel goed verwerkt maar nu blijkt toch van niet, maar ik ga toch echt niet meer terug.
help wat moet ik nou doen?

tis wel goed dat je t aan andere mensjes heb verteld,mischien moet je het aan andere mensen vertellen die je wel vertrouwd en die kunnen je dan beter helpen, maar wat is de reden dat je weer begonnen bent?

Waarom snijd je jezelf eigenlijk? Is dat om je ergens op af te reageren of is er een andere reden?
Als de mensen aan wie je hebt verteld dat je je snijdt niet bereid zijn om er met je over te praten lijkt het me beter dat je iemand anders zoekt bij wie je je verhaal wel kwijt kunt. Misschien is het een goed idee om hierover met je huisarts contact op te nemen en samen met hem of haar te kijken hoe het komt dat je je snijdt en hoe je er het beste van af kunt komen.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

Ik weet niet hoe ik moet beginnen...
als ik jou verhaal lees, lijkt het wel alsof ik over mezelf lees. Ik heb ook een hele tijd gesneden, al die kut dingen in mijn leven heb ik zo ietsje beter kunnen verwerken. Ik doe het nu al heel lang niet meer elke avond, maar soms heb ik een terug val. Ik ben nu wel over mezelf aan het vertellen (wat een beetje stom is), maar ik zou je graag willen helpen om er mee te stoppen. Helemaal stoppen kan moeilijk zijn en dat kan alleen als je je gedachten op orde hebt, of dat je alles zover weg hebt gestopt (zoals in mijn geval), dat je er nu geen last van hebt.

Wat ik hiermee wil zeggen is dus dat je niet zomaar kan stoppen als emoties nog in de weg zitten en ga dat dan ook niet proberen, want dan zul waarschijnlijk valen en boos worden op je zelf dat je niet kunt stoppen en eht vervolgens nog erger wordt.

(als je msn hebt, lijkt het me -tja weet hier geen woord, uhm leuk ofzow- om met je verder te praten)

veel succes!!!