als je wil lees 't maar, en anders niet ;)
 

Op zich gaat het beter dan een tijdjuh geleden, in de zin dat ik niet meer de hele dag aan zelfmoord denk. Alles is weer verandert. Op school praat ik soms met een aantal mensen, ik blijf nog wel de stilste van de groep, maar ik heb nu wel een vorm van contact iig.

Aan het begin van dit schooljaar ging alles fout. Een slechte zomervakantie gehad, geen zin in school, het enigste wat school mij leerde was om mijzelf en anderen meer te haten dan tevoren. Vaak zat ik alleen achterin de klas. Sprak de gehele les geen enkel woord. Ik fantaseerde over het neerslaan van mensen. Gewoon iemand doodslaan. School was niet meer interresant, ik leerde niet en haalde de slechtste resultaten van de klas.

Na 2 maanden begon het pas echt. Woorden werden omgezet in daden. Regelmatig sloeg ik mezelf, gewoon totdat de pijn bijna niet meer voelbaar waz. Ik duwde mezelf tegen muren aan, wankelde door mijn eigen huiz, voelde me slap. De drang voor zelfmoord werd steeds groter, ik zocht een flat op en bekeek de mogelijkheden om binnen te komen. Daarna keerde ik weer huiswaarts. Op een vrijdagavond zat ik weer zoals gewoonlijk te chatten. Maar deze keer was het anders. Ik praatte nog met een meisje op msn. Zij wist dat ik zelfmoord wou plegen en ik zei dat ik het vanavond wou doen. Ik vroeg of ze mij kon helpen. Een keer elkaar te meeten zodat ik nog iets had om naaruit te kijken. Ze zei dat ze het niet kon en ging slapen. In mijn teleurstelling pakte ik mijn jas en ging naar buiten. Ik klom naar de eerste verdieping van de flat via een container. Zette muziek van taproot op en ging naar de 13e verdieping. 45 minuten lang heb ik over de railing geleunt en kwam tot het besef dat ik niet kon springen. De zelfmoord poging was mislukt.

Hierna bleef ik gewoon naar school gaan. Hooguit 3 mensen wisten dat ik een zelfmoord poging had gedaan. Die 3 mensen heb ik ook nog nooit in mijn leven gezien, alleen vaak mee gesproken. Mijn ouders vonden het maar raar dat ik slechte cijfers bleef halen. Ze wouden dat ik harder ging werken aan school, maar ik ging op de zelfde manier door als tevoren. Maakte ook tekeningen en afbeeldingen die betrekking tot zelfmoord hebben. Op mijn skateboard heb ik groot het woord SUICIDE staan. Toen me vader dat zag, was het enigste wat ie zei:'hahaha lol Suicide kijk moeder http://forum.scholieren.com/biggrin.gif http://forum.scholieren.com/biggrin.gif' het bleek dus dat me vader nog dommer is dan dat ik hem inschatte.

Een paar weken later wou ik helemaal opnieuw beginnen. Alles veranderen, meer gaan praten, sociale contacten ophalen, weer moeite gaan doen voor school. Een paar weken lang lukte dit zelf, maar toch namen de sociale contacten niet genoeg toe. Op school praat ik weleens met een paar mensen, maar vrienden zou ik ze niet echt noemen, eerder kennissen.

nu ben ik weer aan het terugvallen in mijn oude patroon. Heb geen motivatie meer om school af te maken en geen zin om dingen te ondernemen. Het enigste wat ik eigenlijk nog doe is achter me pctjuh zitten, gitaar spelen, tv kijken en mezelf branden. Gisteravond ging ik rond half 4 's nachts eens slapen. Het leek of ik paranoide werd ofzow. Bleef een uur lang alleen trillen, was als het ware de controle over me lichaam kwijt. alles zag er zo wazig uit, de muren konden geen rustplaats meer vinden en mijn hoofd werd overspoeld met gedachten. Het waren negatieve gedachten. Een was om met geweren, granaten etc me school te gaan uitmoorden. Toch ervaar ik deze gedachte als positief en niet als negatief.

ik zal noch sterven noch leven, het enigste wat ik zal doen is bestaan

bedankt voor 't lezen, kan me niet voorstellen dat je 't allemaal heb gelezen, maarja laterz http://forum.scholieren.com/wink.gif

mooi verhaal... en ja je zal bestaan, hmz ja zo kan je het ook bekijken, thanks voor deze diepzinnigheid http://forum.scholieren.com/smile.gif

toch wel helemaal elezen ja

ik wil wel helpen, maar ik heb niet het gevoel dat ik nu goeie dingen weet te zeggen.

hm, .

Hej, ik las je verhaal volledig hoor...
HEt raakte me wel ergens, en het laatste herinner ik wel, dat je een hele tijd trilde. Dat heb ik ook gehad, ik begon te hyperventileren... Van schrik... Iets willen doen en dan het lef niet hebben.. Ik heb toen een week in de kliniek gelegen, omdat mn moeder me zo vond en toen deden ze onderzoeken enja, moest ik mijn verhaal uit de boeken doen...

Ik weet nu dat ik hulp heb en weet dat ik leef.. Maar ooit zal sterven en toch stiekem kijk ik elke dag nog uit naar die dag, wanneer hij eens komen zal...

Knuffel

Bitanem

Hmm klote situatie voor je.
Ik weet niet precies wat je moet doen,maar ik wil je tenminste heel veel sterkte wensen,en gelukkig heb je geen zelfmoord gepleegd!Kop op he!

dude dat et zo erg gesteld was met uw wistik echt ni :| ksnap het echt ni wrom hebt gij daar niks over gezegd ? :S mjah al goed dat u hier nog rondloopt http://forum.scholieren.com/smile.gif kherken de sjit btw wel http://forum.scholieren.com/frown.gif
*gaat msn is zoeken*




[Dit bericht is aangepast door Hybrid (03-03-2002).]

je heb al geholpen door het verhaal te lezen http://forum.scholieren.com/wink.gif

meer dan dat kan je eigenlijk ook niet doen, het is mijn leven ik moet er wat van maken en het gaat me lukken ook, alleen duurt even voordat alles helemaal goed iz http://forum.scholieren.com/smile.gif

er zijn nog wel ergere dingen gebeurt, maar vertel het liever niet aan toffe mensjus zoals u :\ en ik blijf hier nog wel rondlopen, the world needs me http://forum.scholieren.com/wink.gif

tsch ik kan der tege hoor ofzo ben geen kleuter ( http://forum.scholieren.com/wink.gif) http://forum.scholieren.com/tongue.gif http://forum.scholieren.com/tongue.gif

hey, ik vind t echt wel lullig voor je dat je in zo'n k*t situatie zit, ok ik ben ook weleens down maar zelfmoord heb ik nog nooit aan gedacht, ik weet niet hoe t voelt ik denk dat ik t wel kan proberen te begrijpen, maar toch nooit helemaal zal weten hoe t is. denk anders eens na wat je wil met je leven wat je nog wil gaan doen, ik snap wel dat t moeilijk is maar t wordt wel weer beter