Kom er soms niet uit..
 

Dag iedereen die de moeite zou willen nemen dit even te lezen,

ik hoop dat dit stuk een beetje duidelijk overkomt, want voor mij is het heel vaag en kom er slecht uit, in mijn gedachte in ieder geval. Ik zou graag van jullie horen wat jullie er van denken en misschien iets herkennen. En sorry als er al zoiets eerder is geplaatst..

Ik ben 15 en heb eigenlijk wat ik nodig heb, nee laat ik anders beginnen.
Er zit iets in me.
Nog geen twee maanden geleden heb ik echt een enorme ... periode afgesloten en gelukkig is dat nu achter de rug. Het was toen zo dat ik niks kon hebben, van niemand niet. Elke avond heel erge huilbuien maar waarom? Ik wist het niet, nog steeds niet. Misschien om alle gebeurtenissen,mijn opa is ernstig ziek en die zie ik elke keer iets aftakelen, mijn moeder was erg gevoelig, mijn vader kreeg een andere baan. Echt allemaal gezeik. Een vrienin van mij zat in de shit, liep weg van huis en ik was de einge die er iets aan kon doen. Veel te veel voor mij aangezien ik altijd alles wil en moet oplossen van mezelf.
Een leraar heeft me naar maatschappelijkwerk gestuurd en dat heeft geholpen.
Het ging meteen 100x beter, en het gaat nog steeds goed.
Alleen er zit nog iets in me, 's avonds als ik alleen ben en ik zit een beetje te praten aan de telefoon of via msn en iemand zegt iets en dat komt bij mij gewoon verkeerd over, kleine dingetjes die helemaal niet verkeerd bedoeld zijn, dan klap ik dicht en ga heel negatief denken. Het komt heel erg aanstellerig over ofzo en daar baal ik ook zo van maar ik kan er niks aan doen.
Ik krijg dan van die rare huilbuien en ga denken dat ik geen reden heb om te blijven leven. Ik heb 1 allerbeste vriendin in mijn buurt, 1 hele goeie vriendin die iets verder weg woont en een hele lieve vriend maar toch, toch denk ik dat ze me niet moeten. Ik weet echt
heel goed dat het niet zo is maar ik ga dan zo erg twijfelen. En ik snap het niet. Zoals ik al zei, ik heb lieve ouders, mag best veel, school is geen probleem maar dat ene in me. Mijn humeur dat in eens om kan slaan, en het ergste is dan ook nog dat ik het ga afreageren op andere mensen, en meestal mijn vriend. Als ik er dan wat van zeg, dat ik er niks aan kan doen, of als ik gewoon soms iets meer aandacht nodig heb dan voel ik me zo'n verwend kreng.
Bah bah, ik word gek van mezelf, terwijl ik toch een heel leuk leven.
Ik snap er niks van, misschien herkent iemand dit of heeft iemand hetzelfde gehad of ervaringen what ever.

In ieder geval bedankt voor de moeite die je hebt genomen om dit te lezen.

Groet, Rosie.

p.s. sorry voor hett onsamenhangende en de slechte spelling van mijn verhaal maar ik heb het geschreven door een waas van tranen. Oh, shit heb nu ook al zelf medelijden, lijkt het wel op!

Help mij, want ik kom er even niet uit.

Bedankt in ieder geval, het is al een opluchting om alles even op te schrijven.

ik snap je verhaal heel goed. Dat je zo snel stemmingswisselingen hebt, dat heb ik ook altijd, terwijl er toch weinig vervelends gebeurd. Is heel vreemd, en ik weet ook niet wat ik er tegen moet doen, ik hou het altijd maar gewoon in, en wil er geen mensen mee lastig vallen, gelukkig heb k een dagboek (dit klinkt heel kinderachtig, maar een dagboek is echt goed voor me, je kan alles kwijt, en inderdaad, als je alles opschrijft lucht dat heel erg op)waar ik alles op kan schrijven.

ik hoop dat je niet te negatief gaat denken, omdat je je daar opzich niet veel verder mee helpt, dat is erg makkelijk gezegd eigenlijk, maar moeilijk gedaan..

k weet niet of k je geholpen heb, ik hoop het wel...

sterkte

Ja, je hebt me al een beetje geholpen. Heel erg bedankt. En ik schrijf al zo'n 4 jaar in mijn dagboek maar dan reageert er niemand.
En zoals mijn vriend altijd zegt, probeer alles van de positieve kant te bekijken.
Dat probeer ik dan maar.

Bedankt voor je reactie.

Groetjes Rosie

*Herkenning van sommige dingen*
Heel veel sterkte!

PS:Schrijven kan inderdaad heel goed helpen ja,maar soms is het toch wel ff fijn als iemand reageerd

[Dit bericht is aangepast door Celesta (04-03-2002).]

k herken veel van je verhaal. Ik zit ook een beetje moeilijk in elkaar, en zit dan ook vaak met mezelf in de knoop. Het komt misschien wel doordat je alles heel negatief ziet. Je trekt je sommige dingen heel erg aan, en dat beïnvloedt je gevoel dan ook enorm.

Een tip die ik van iemand kreeg was:

Je gevoel kun je beïnvloeden door je gedachten. Door positief te denken, zal je je ook positiever voelen. Dus probeer dingen zo veel mogelijk van de positieve kant te benaderen (en dat is zooooo moeilijk), dan zullen je gevoelens vanzelf meegaan.

Het is het proberen waard, maar je hebt er wel doorzettingsvermogen voor nodig. Ik ben nu ook erg aan het proberen, maar er komt heeeeel weinig resultaat. Gelukkig wijzen mn vriend, en mn beste vrienden me wel op mn vooruitgang, en dat heb ik wel erg nodig.

Dag iedereen,
bedankt voor jullie reacties, en ja alles van de positieve kant bekijken.. Ik zal het proberen. Ik weet in ieder geval dat ik niet de enige ben.
Bedankt, en uehm...bekijk alles goed.
Ik denk dat overal een reden voor is, misschien voel ik me soms zo k.. om meer van de goeie dingen te genieten..

Groetjes,
Rosie