ik ben het zoooooo beu!!!!!!!!!!
 

ik ben alles beu, en iedereen..
denk je dat alles weer wel ff goed zal gaan. ow neej, echt niet...mijn levensverhaal, wat een ramp. ik kan er wel een boek overschrijven.
4 jaar geleden, daar begon het mee, mijn moeder kreeg borstkanker. als je daar niet depresief van wordt... dat was ik dan ook, maar niemand die het wist. op school deed ik alsof alles nog nooit zo goed was gegaan, en als ik dan alleen op mijn kamer zat, thuis, brak de hel los. chemokuur na chemokuur, nix hielp. docters begonnen het op te geven. de laatste kans. nog 1 chemokuur te gaan. en ja, die deed het. goh, zo slecht is mijn leven dan toch nog niet? maar depressie over? nee, absoluut niet.
vriendin haar verjaardag. ik had een vriendje, waar ik van hield, echt waar. maar hij was het niet voor me. ik was anders dan hij. ik maakte het uit. op die avond. en had dezelfde avond nog een ander. HOER! ging het in mijn hoofd, en in dat van de andere mensen op het feestje. ik sloot me op in de wc, en krabte, krabte zonder te zien waar. zonder te beseffen wat ik nou aan het doen was. ik wilde pijn. ik verdiende de pijn. dezelfde pijn als die ik het exvriendje had aangedaan. toen kwam ik uit de wc, met mijn polsen open. mensen gilde en probeerde weg te rennen. ik ook. maar ze hielden me tegen. ik wou weg, ik ontsnapte ook, en rende. met de hele zooi mensen achter me aan. ik was niet snel genoeg. het meisje belde haar moeder, en die kwam, en belde mijn moeder. de volgende dag zat ik bij een psychiater. toen is de ellende begonnen. ik bleef snijden, en branden, en ik haatte mezelf voor alles wat ik ooit in mijn leven had gedaan, en zou doen.
vader ging aan de alcohol. en had ieder weekend een orgy.
tot 1 avond, zijn we met zn allen uit huis gegooid. zomaar, op straat. zonder geld, zonder huis, nix. dan maar bij mijn oma wonen. hebben we een jaar gezeten. tsjah, als we een nieuw huisje hebben, dan wordt alles anders. we gaan ervoor, met zn drietjes. samen sterk. 2 maanden later, mijn vader weer over de vloer. iedereen lijkt wel te zijn vergeten wat er is gebeurt. maar ik niet. we hadden toch wat afgesproken? wij met zn drietjes? wij alleen toch? toch?
owneej, echt niet.
willeke? wat heb je aan je arm? wat? ik ben toch gewoon van de trap gevallen? weet je dat niet meer dan? haha, ja, toen ik zo dronken was. ja, niemand die erachter komt dat ik dat zelf met mn nagels heb gedaan.
17, en nu al genoeg van het leven. 17 en nu al verminkt door mijn eigen daden. 17.....
misschien nooit meer 18. school? ach, willeke, dat haal je toch niet!
nee, dat is waar ma... sorry. zat weer te dromen.
willeke, dat kan je toch nooit aan! ben je veel te dik voor!
weet ik mam, zat even te fantaseren over hoe het zou staan als ik het wel aan zou kunnen..
ma, waarom koop je godverdomme de stop gewoon neit voor me? kan ik me meteen ophangen! of vind je dit leuker? zo'n pijnlijke dood? en jij pa. leuk he, dat alles weer goed is tussen ma en jij. ja, we zouden met zn drietjes doorgaan. toch mam? mensen kunnen veranderen? jah, das waar.. netzoals ik. misschien wordt ik ooit nog wel eens beter. toch mam? ooit misschien.. of nooit.....

schrijven helpt ik hoop dat dit ook hielp verder: ik heb jou leven niet geleefd alleen maar dit stukje gelezen dus alles wat ik zeg komt verder op pure speculaties neer.

probeer eens wat nieuws te vinden waar je je in verdiept iets van jezelf, want blijkbaar zijn die 2 anderen ook alleen niet meer met zn 3en verder gegaan. Je hebt geen anderen nodig,die komen als je er zelf sterk voorstaat wel.

schrijven helpt inderdaad .. kijk t klinkt stom maar t komt door 2 dingen je lucht je hart voorledig en draagt t probleem nu samen met iets buiten je eigen persoon .. kortom t is iets minder zwaar , daarbij komt nog dat als je dingen opschrijft je ze van buitenaf kan relativeren en analyseren en kan je er beter over nadenken en zelfs oplossingen zien/t volledig van je afzetten.

godbless relativeren! http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

ik weet niet goed wat ik moet antwoorden op dit verhaal.. ben het r mee eens wat de rest zei./.. schrijven helpt...
geef de moet niet op! en zodra je dat welwil gaan doen ga je schrijven!
heel veel sterkte!!!!!!!!!1

jezelf bevrijden...

wat erg allemaal!!! Probeer alsjeblieft de hoop niet op te geven! Boor jezelf niet zo de grond in... Laat niemand jou zo beledigen... Je bent sterk, dat is iedereen wel. alleen niet iedereen weet t.

Schrijf, lucht je hart... Maar geef niet op!

*knuffiej*

Als ik het goed begrijp ben je nu dus 18 of ouder ?
dan kan je dus gewoon op jezelf gaan wonen als ik je verhaal lees denk ik niet dat het erg gezond is om thuis te blijven wonen.
Verder praat je heel veel in het verleden wat ik begrijp natuurlijk maar daar heb je niks aan.
Je moet in het nu kijken wat vroeger is gebeurt hoeft je niet op dit moment te veranderen, dat heb je min of meer zelf in de hand.
Opgeven(zelfmoord) zal je misschien aan gedacht hebben of nog denken, maar dat is geen oplossing maar een gok en een keuze die je niet kan veranderen.
als je wil praten via meel of msn edwin@edjuh.nl

Groetjes

Edwin