zelfvertrouwen
 

Ik weet niet hoe t komt maar ik heb vaak t gevoel dat ik (te) weinig zelfvertrouwen heb...wat kan ik daaraan doen? ik vind mezelf namelijk ook lelijk en ben bang afgewezen te worden
please help me!

Dat heb ik ook wel eens.
En dat hebben veel meiden vooral in hun puberteit enzo. (Ook jongens!).
Met der tijd zal dat allemaal oke komen.
Als je je toch niet goed in je vel voelt, kan je vb. een nieuw kapsel nemen. Of een totale andere kledingsstijl nemen. (Wel eentje die je bevalt natuurlijk!). Ik heb ook weinig zelfvertrouwen...

Als je een vriendje hebt, moet je hem laten weten dat je weinig zelfvertrouwen hebt, zo gaat hij je (verdiende) complimentjes geven, waardoor jij je een stuk zelfzekerder gaat voelen.

Ik hoop dat je er snel over heen geraakt,

Bitanem

vor mij idem

Als je bang bent om op je uiterlijk te worden afgewezen moet je maar bedenken dat smaken verschillen. Misschien zijn er ook wel jongens die jou leuk vinden door de manier waarop je bent als persoon zonder dat jouw uiterlijk daarbij een rol speelt. Uiterlijk is niet altijd alles. Ook iemands innerlijk is heel belangrijk, en voor sommigen is dat zelfs nog veel belangrijker dan het uiterlijk.

Ik heb ook niet veel zelfvertrouwen. Ik had ook tot niet zo kort geleden nooit een vriendje gehad en daardoor kreeg ik alleen nog maar minder zelfvertrouwen. Ik durfde ook helemaal niet goed met jongens te praten maar de laatste tijd ging het steeds beter omdat ik het ook goed kon vinden met een paar jongens uit mijn klas enzo. Nu heb ik al ruim een week een vriend en nu gaat het alleen nog maar beter en ik weet zeker dat dat bij jou ook nog wel komt.

Maak je geen zorgen, ik heb dat ook (gehad) maar het gaat nu al stukken beter. Ik ben nu bijna 18, maar vanaf mn 13e ben ik echt superverlegen geweest, zeer weinig zelfvertrouwen, vond mezelf ook lelijk en nog nooit een vriendje gehad (nog steeds niet trouwen, maarja http://forum.scholieren.com/wink.gif) enz. Maar sinds 2 jaar merk ik gewoon dat ik onverschilliger tegenover de wereld ben gaan staan. Ik heb nu zoiets van ik doe lekker wat ik wil, het boeit me niks wat anderen van me denken, kortom je gaat je gewoon zoals je zelf gedragen en je niet anders voordoen dat je bent, alleen om er bij te horen. Je kan inderdaad ook je uiterlijk een beetje veranderen, make-up gaan dragen en lenzen ipv bril heb ik gedaan en t heeft me een stuk zekerder gemaakt. Maar het belangrijkste is: ben gewoon jezelf en stel je open op.

xx

*Herkenning*

ik heb lenzen en ik draag make-up , maar ik vind gewoon dak een butkop heb met een domme beugel en veel te grote tanden en een lelijke neus, en ik ben veel te wit en ...enz

denk gewoon in jezelf "ik ben ik en dat is nou eenmaal zo PUNT"
accepteer jezelf.. http://forum.scholieren.com/smile.gif succes

Het sleutelwoord in dit geval is zelfacceptatie. Kijk om je heen en besef je hoeveel mensen om je geven. Alleen al om dat feit zou je meer zelfvertrouwen kunnen kweken want ik weet zeker dat er best wel mensen zijn waarmee je graag optrekt en die je tot je vrienden rekent. En natuurlijk familie, kennissen, mensen van wie je af en toe iets liefs te horen krijgt. Die houden allemaal van jou! Dat zouden ze niet doen als je niet de moeite waard was. je kunt zelfvertrouwen kweken door leuke dingen te doen, een hobbie te zoeken, een sport te gaan doen. Dan zul je merken dat je in heel veel dingen goed bent, en dat je vrienden maakt, waar je ook gaat. Hoe verlegen je in het begin ook bent, er zijn altijd mensen die toenadering zoeken en waarmee je je kunt vinden. Door uit te gaan, hoe lastig het ook is, merk je dat je gewoon heel erg de moeite waard bent. Het is niet erg om onzeker te zijn, dat gevoel veranderd nog wel. Ik heb zelf 3 jaar anorexia gehad en nog ben ik onzeker. Maar ik probeer mezelf nu te accepteren zoals ik ben, ik moet toch met mezelf door het leven. meisje, kijk goed om je heen. ben jezelf, er zijn al zoveel anderen!

liefs Snow

pff... sorry maar aan dit soort raad heeft ze volgens mij niet echt iets... ja natuurlijk het gaat allemaal om zelfacceptatie, maar dat is nu net het moeilijke. soms ben ik ook sterk, en denk ik ook: ik ben wie ik ben, en fuck you als je daar problemen mee hebt. maar meestal doet het gewoon pijn om te zien dat alle anderen knapper, toffer, socialer en grappiger zijn. en dan wordt je bang om nog meer dingen fout te doen. ik zou ook niet weten hoe je aan zelfvertrouwen komt, maar het is in elk geval niks dat je zo ff in één-twee-drie krijgt

ja het is vaak ook het gevoel dat ANDEREN WEL! knap zijn, WEL grappig, socialer of weet ik veel wat zijn. Of soms wordt je heel stil omdat je denk dat wat je zegt toch een foute opmerking is.

Kwestie van een grote bek krijgen! Je moet maar eens schijt aan andere mensen gaan krijgen! Gewoon over dat negatieve gevoel heenstappen.

Dat vinik juist moeilijk, hebben jullie misschien tips om een grote bek te krijgen, ja t linkt misschien een btje raar maar toch..

Als je van jezelf geen grote bek hebt is dat geen oplossing. Dan loop je jezelf voorbij en ga je je anders voordoen dan je in werkelijkheid ben. En zodra ze dat door krijgen. Wees gewoon jezelf, als je jezelf accepteerd komt dat zelfvertrouwen vanzelf, je staat dan immers achter de dingen die je doet en dat maakt je zekerder. Als je je anders voordoet sta je er waarschijnlijk niet achter, dan lijkt je misschien voor de buitenwereld wel zekerder, maar ben je dat van binnen misschien juist nog wel minder dan eerst.

Onzekerheid is btw ook een kenmerk van de puberteit. Over het algemeen groei je er overheen. Probeer er met mensen (vriend(inn)en?) over te praten. Waarschijnlijk weten ze heel goed wat je bedoeld en kunnen jullie mekaar helpen en steunen.

[Dit bericht is aangepast door Leonoor (09-03-2002).]

ik durf ook bv geen leuke jongen aan te spreken omdat ik bang ben dat ie me toch niet leu kvind

Dit is iets wat voor mij heel herkenbaar is. Ik vind het zelf heel moeilijk om contact te maken met een vrouw die ik leuk vind en die ik graag beter zou willen leren kennen. Ik ben al eens door vrouwen afgewezen, zodat het voor mij moeilijk is om over die drempel heen te komen.
Blijkbaar ben jij ook erg bang om te worden afgewezen. Dat is begrijpelijk, want niemand vindt het prettig om afgewezen te worden. Het is echter belangrijk dat je er in slaagt om over die drempel (de vrees voor een afwijzing) heen te komen, en ik hoop dan ook dat het je zal lukken om je over je angst heen te zetten en je gevoelens voor een jongen die jij leuk vindt kenbaar te maken.
Ik hoop dat ik er in zal slagen om een vrouw te vinden die bereid is om mij te helpen om over die drempel heen te komen, en ik hoop van harte dat jij een jongen zult vinden die bereid is om hetzelfde bij jou te doen.

ik WIL heel graag, maar HOE kom ik over zo'n drempel heen?

Als je toevallig bij jou op school een leuke jongen ziet die je graag beter zou willen leren kennen zou je in de pauze met hem een babbeltje kunnen maken over hoe de les voor de pauze is geweest of wat er verder maar in je opkomt waar je het met hem over zou willen hebben. Als hij toevallig goed is in een vak waar jij problemen mee hebt zou je hem kunnen vragen of hij jou daarbij zou kunnen helpen door bijvoorbeeld samen de opgaven erover door te nemen. Waar het om gaat is dat je een gelegenheid moet zien te vinden om nader met hem in contact te komen. Bij mij op het werk heb ik inmiddels een vrouwelijke collega die als bedrijfsjuriste in dienst is gekomen. Als ik toevallig in de buurt van haar kantoor ben en als ze daar aanwezig is loop ik bij haar binnen om even een babbeltje met haar te maken. Op die manier is er voor mij een gelegenheid om met haar in contact te komen en daar maak ik dan ook gebruik van. Ik vind het weliswaar moeilijk om over de drempel (angst voor een afwijzing) heen te komen, maar door haar kantoor binnen te lopen en een babbeltje met haar te maken kan ik toch proberen of me dat lukt. Mocht het niet lukken, dan heb ik in ieder geval de zekerheid dat ik het heb geprobeerd.

Wat je zou moeten doen?

Simpel. Gewoon ervoor zorgen dat niks je kan schelen. Dan maar voor lul staan. Dan maar pijn, dan maar gekwetst worden...

Uiteindelijk heb je genoeg pijn gehad en denk je.. what the heck.. niemand kan mij iets maken, ik ben sterk.

Ze kunnen je nog pesten.. maar dan doet het je niks. Pest ze terug.. heel sadistisch.. schelden ze je uit? Lok ze dan uit om het te doen met een leraar of zo erbij.