Uhm.. Elena?
 

She knows me, alright. I feel her x-rate eyes burning the miles of my mind, while we stand there, together, holding hands. We're here, in this place, she's near me. I swear I almost ejaculated when I watched her smoking her cigarette.. Not here, not now, the disgusting sound of strife. I shiver and try to concentrate on the supercilious band, who are obviously trying to convince me they're having sex with their instruments. Their orgasm ends in a loud applause as I feel her sweaty hand slipping out of mine. I turn my head, but she's already gone, lost in the crowd.

I cross my arms and close my eyes for a minute, while two hands are enclosing my waist. It drives me out by frightening as I loose grip of my moves and quickly turn around. I find myself staring in a not quite hygenic area that, when my mind grabs hold of me, appears to be Hank's mouth. His breath is like the smell of a cunt that didn't have its occasional shower today. "Hi", the mouth says, though I could've sworn it was Thor taking a shit upthere. I step backwards and excuse myself, then run off to the toilet.

Staring at myself in the mirror, I hear a familiar sound of pleasure out of the little room behind me. I smile to myself, organize my boobs, and leave. Walking to the bar, I remember I left my wallet in the toilet. I go back, open up the door and stare into the eyes of Elena. She quickly fixes her shirt, and gives me a smile that scares the hell out of me. I've never seen her uncomfortable like this. Standing behind her, is a girl. A member of the platina blonde gang, decorated by golden jewelry from her ex-lovers. I open my mouth, but close it quickly when I realise I'll never be able to produce another word ever again. I slowly leave, get my coat and walk into the lang, dark night. Two kids smoking pot are staring at me, commenting my ass just when I walk by them. I don't know for how long I've walked, it must've been hours because I can still feel the blisters burning.

I remember taking off most of my clothes and sitting down at a lake, while the water is rushing over my bare feet. A dream, a philosphy, whatever it was, it's gone like the wind and I feel like a six year old who didn't get presents on his birthday. The cold, I don't feel it anymore. I rush my fingers through my hair while I mumble like an old man about the war in Vietnam.

They found me, two days later, crawled up near the lake, sleeping. I didn't know the couple, I don't even know their names until this very day. I now have what some might call a life, but it passes me by without tapping me on the shoulder or snapping its fingers in front of my eyes.

I work in a store nowadays, I go to college parttime but I don't know what is happening. I'm lost, my spirit is gone, I'm like this lost case who didn't need prozack to experience the same effects. I have been taught, I hold a secret no one knows. A secret I cannot explain to anyone. I'm still hoping to read the meaning in someone's eyes someday. But hope has become my most disgusted illusion. There's nothing left, nothing left to live for or to look forward to. I realise now that there never was.. because when the fundaments are rotten, it's useless to build a palace.

euhh.. jah :S:S :confused:

Wat?!

Uhm.. Ja?

Jezus het is ook niet echt nuttig hier iets te plaatsen ofzo, niemand leest het :confused:
Naja dan niet.

Ik heb het gelezen en ik weet niet wat ik erover kan zeggen. Ten eerste omdat het Engels is. Wanneer een Nederlander Engels gaat schrijven vind ik dat altijd een beetje vreemd en vooral jammer. Niet dat ik een chauvinistische lul ben, maar in je moedertaal kan je je altijd beter uitdrukken, lijkt me.

Ten tweede omdat ik geen einde aan het verhaal kan zien. Eerst heb je een situatie die op een feest lijkt plaats te vinden waarin het vaak om seks, drugs en rock 'n roll gaat, om zo te spreken, en daarna heeft de hoordpersoon opeens een 'burgerlijk leven' en is ze op 'het rechte pad'. Daar is ze ook weer niet gelukkig mee.

Wat ik dus mis is die enorme overgang tussen die twee en waarom het eerste leven wel bevredigend was en het tweede niet. Dit is geen verhaal, omdat er weinig vooruitgang of lijn in zit. Dit zijn twee beschrijvingen, misschien over dezelfde persoon, in een andere tijd, andere plaats en met een andere mentaliteit... niet meer.

LUH-3417

hoort dit op dit topic?
of in moderne vreemde talen? :D

Ik kon me in dit geval beter uitdrukken in het Engels, ik snap echt niet waarom mensen daar zou moeilijk over doen. Als mijn Engels nou zo slecht was dat het pijn doet aan je ogen.. dan zou ik het nog wel snappen. Engels is veel mooier dan Nederlands, Nederlands vind ik vaak lelijk.

De reden dat je geen einde aan het verhaal kunt zien, is omdat er nog geen einde is. Nou, eigenlijk is dit wel het einde maar dit is het stuk wat je eerst te lezen krijgt, daarna komt er een heel lang verhaal over hoe het meisje in deze situatie terecht is gekomen.

Er is geen sprake van het slechte pad en het rechte pad.. Drugs sex en rock en roll ik bedoel.. Wat weet je over het bandje, wat weet je over gebeurtenissen in het toilet en wie zegt dat er ook maar iemand drugs gebruikt? Dat weet je dus niet. Beetje rare interpretatie.

Het kan best zijn dat je dit geen verhaal vindt, dat zou heel goed kloppen want het is ook geen verhaal. Het is slechts het begin van iets en ik vind het erg jammer dat je juist op de dingen let die er niet toe doen, daar heb ik namelijk weinig aan.
Volgens mij heb je niet goed gelezen LUH 3471, omdat je zegt niet te snappen waarom het 'eerste' leven wel bevredigend was en het 'tweede' niet. Het leek mij dat in de eerste paar alinea's toch wel duidelijk werd hoeveel Elena voor deze persoon betekend. Wat ik probeerde weer te geven, is een meisje die ontzettend veel waarde hechtte aan een persoon waar ze eigenlijk niet zonder kan, maar ze is bedrogen uitgekomen.

Erg ehh structurele kritiek.. :rolleyes:

Omdat je zo graag een reactie wilde, heb ik geprobeert wat neer te zetten, zonder dat ik goed wist wat ik wilde zeggen. Daarom raakt het soms kant nog wal.

Zoals dat van de Engels en Nederlands. Het kan goed dat je je beter uit kan drukken in het Engels. Zelf heb ik er ook vaak moeite mee dat bepaalde constructies, vooral in de spreektaal, niet in het Nederlands voorkomen. Daarom gebruik ik mijn verhalen vaak van die kleine dingen als 'Wel,...' en '..., is het niet?' in dialogen. Nogal afgekeken van de Engelse taal.

Maar omdat het in het Engels is, kan ik er stilistisch weinig kritiek op geven. Zeker ook omdat ik niet weet waar het verhaal heen moet gaan.

Ik moet ook zeggen dat ik dit verhaal gisterochtend gelezen had en er vanavond een reactie op schreef, zonder te herlezen. Details heb ik daarom over het hoofd gezien en alleen bepaalde indrukken bleven hangen. Deze waren een wazige belevenis met veel mensen en herrie, een soort van feest dus en nogal wat referenties naar seks.
Waarschijnlijk is het in de tussenperiode steeds meer mijn invulling dan jouw verhaal geworden en vandaar.

Daarom nam ik ook aan dat het eerste leven wel bevredigend was, simpelweg omdat daarin niet de melancholie van de tweede alinea doorklonk. Die is namelijk doortrokken met een gevoel van zinloosheid.

Bovendien is het niet erg eerlijk om maar een klein stuk van een groot verhaal te plaatsen en dan te zeggen dat ik het niet goed gelezen heb, omdat ik het niet begreep. :)

En inderdaad, je Engels was zeker niet storend. Het las erg makkelijk.

LUH-3417 - Als je wat duidelijker zegt waar je naar toe wilt in dit stuk, kan ik ook meer commentaar geven.

Ik zou wel meer willen plaatsen, maar heb de rest van het verhaal nog niet afgemaakt..

Ik ben een purist.

Beetje jammer dat mensen denken dat ze zich beter kunnen uitdrukken in het engels. wat maakt engels beter dan nederlands?

Leuk dat je een engels verhaaltje schrijft, maar inderdaad bijna niemand leest het.

Beetje jammer dat sommige mensen denken dat ze zich in het engels beter uit kunnen drukken? Dat denk ik niet, dat weet ik van mezelf, in ieder geval was dat bij dit 'verhaal' wel zo. Als mensen het om die reden niet gaan lezen is dat hun probleem.

Ik denk dat veel mensen liever Engels schrijven omdat ze via tv en radio veel meer Engels naar hun hoofd gegooid krijgen. Door die zoetsappige liedjes op de radio leren mensen dan op die manier te praten en te denken. Engels is toch de voertaal van de wereld...

Als de middelbare school niet alle leerlingen af zou schrikken met boekenlijsten en meer van dat gespuis zouden mensen misschien uit zichzelf Nederlands gaan lezen en zo onze taal redden van de ondergang (gaap).

Het is dan ook vaak in wat ik noem 'puberpoezië' (Engelse gedichtjes zonder metrum, ritme, eenheid of wat dan ook wat er poezië van zou moeten maken, maar wel rijm!) terug te vinden. Veelal klaargebakken clichés. Nee, van dat soort poezië, daar houd ik niet zo van.

Het is trouwens nogal grappig om jezelf een purist te noemen, want die term stamt af uit het Latijn en is dus ook niet 'zuyver Neerlandsch'.

LUH-3417

Ik kan er wel een mooi neogolisme van maken, maar purist heet purist.

En cottonandy, ik vind het jammer dat mensen denken dat ze zich in het engels beter kunnen verwoorden. En dat is dan niet 'hun' probleem, maar jouw probleem, want jouw werk wordt niet gelezen.

Als mensen om die reden niet gaan lezen wat ik schrijf, dan boeit het me niet. Niet mijn probleem dus.
En ik weet zeker dat je iets relevanters kan vinden om over te zeuren. Dit slaat nergens op.