alles voelt kut
 

ik word ff doodziek van deze hele wereld.. vooral van mezelf

ten 1e.. ik walg van mn uiterlijk.. terwijl ik het liefste en knapste vriendje van de wereld heb, en zeker niet impopulair ben, dat heel vaak mensen zeggen dat ik mooi ben, kan ik er toch niet tevreden mee zijn..

ik walg ervan, dat ik zo snel zo fokking jaloers ben, ook al slaat het echt totaal NERGENS op..

ik walg van mezelf dat ik minstens elke avond moet janken, mn ouders verrot scheld en/of me niet in kan houden en mn been opensnij..

ik walg ervan dat ik me zo verschrikkelijk aanstel en dat ik denk dat niemand van mij houdt, dat iedereen makkelijk zonder mij kan, terwijl ik best veel vrienden heb en nix te klagen..

ik voel me altijd alleen.. mn broer heft bijna 4 maanden geleden zelfmoord gepleegd. iedereen denkt dat het beter met me gaat. FUCK, het gaat alleen maar slechter. hij was mn beste vriend en in alles leken we op elkaar.. innerlijk/uiterlijk. hij heeft me godverdomme in de steek gelaten, en het voelt alsof ik nu niemand meer heb.

ik ben altijd bang dat iedereen me saai vindt, dat ik niks te vertellen heb, dat ik niets waard ben. wat beteken ik nou helemaal voor deze wereld? ik zit bij n psychologe en n vertrouwensarts, maar die krijgt niets uit me. ik lul gezellig over mijn slechte cijfers op school en "het gaat wel met me".

gatverdamme ik walg ervan dat het nooit meer goed gaat... elke dag gaat het wel even fout.. als ik met mensen ben gaat het allemaal wel en kan ik superlol hebben, maar als ik eenmaal alleen ben stort ik in.

(sorry kweet ff niet anders moet het even van me af schrijven)

Veel dingen herken ik... Mja... Daar heb je niks aan...
Misschien is het toch het beste om met psychologe of vertrouwensarts te gaan praten. Mja... Dat is makkelijker gezegd dan gedaan...
In ieder geval veel sterkte...
*knuf*

Whoops...*wordt geedit*

Zorg dat je er niet onder komt. Doe eens iets wat je altijd samen met je broer deed...probeer ervoor te zorgen dat je niet down raakt als je aan hem denkt, probeer dan juist díe herinneringen aan hem op te halen.

Schrale troost, ik weet 't...sorry :/

[Dit bericht is aangepast door SixOhFour (16-12-2001).]

[Dit bericht is aangepast door SixOhFour (16-12-2001).]

echt zwaar zwaar zwaaaaar kut van je broer http://forum.scholieren.com/frown.gif
als je wil kan je me mailen, als je niet wil mailen wens 'k je heel veel sterkte
(niet dat dat helpt, maarja)

maar weet je wat het is, als ik moet janken ofzo als er mensen bij zijn, vragen ze heel vaak "wat is er" en daar wordt ik echt niet goed van.. ook gewoon mensen die het weten van mn broer enzo.

en twas zo vaag.. iedreen dacht dat het hardstikke goed ging met m weetje, dat i gewoon gelukkig was. en dan hoor je ineens datti zelfmoord heeft gepleegd.. van n gebouw af gesprongen, en gewoon na n avondje stappen he.. daar snap ik ook geen aars van.. hij was onwijs vrolijk die avond, en hij had ook dezelfde dag nog amaal concertkaartjes gekocht enzo..

dus iedreen dacht dat weet ik veel, hij et in n opwelling ofzo gedaan had... en toen een halve week later vond ik samen met mn beste vriendin een afscheidsbrief.. blijkt dat i een maand ervoor een zelfmoordpoging had gedaan.. paar dagen voordat we op vakantie gingen..

ik snap er gewoon geen aars van en kga dr zo'n beetje kapot aan :s

Ik vind het moeilijk hier antwoord op te geven.. Het duurt ook vast wel een tijd voordat je het verwerkt hebt en ik vind dat mensen daar begrip voor moeten hebben..
Iemand verliezen is niet nix en zeker niet als het iemand is waar je zo veel om geeft..
misschien kun je naar zijn graf gaan en tegen hem praten, ik denk dat dit helpt met het verwerken ervan..
Praat tegen hem over wat je dwars zit en huil bij z'n graf..
Als je niet tegen een psychologe of wie dan ook praat probeer het dan op die manier.. misschien helpt het je.. meer zou ik op dit moment ook niet weten..
Veel sterkte ermee!!!

Sterkte

Ik vind het heel knap van je dat je het allemaal vertelt hebt. Het is natuurlijk heel moeilijk op dat stukje van je jezelf te laten zien. Wat je ook noemde in je verhaal is 'dat je het van je af wilde schrijven'. Ik denk dat dat al een stap in de goede richting is. Door het allemaal op papier te schrijven kun je alles kwijt en je kunt het voor jezelf houden (als je daat tenminste behoefte aan hebt) Niks psychologen en die shit. Ze willen je begrijpen maar ze kunnen het niet. Als je aan iemand je verhaal kwijt wil of gewoon wil praten (niet als een psocholoog) Dan kun je me gewoon mailen.
*knuf*

Ik denk dat je 'moet' leren om je open te stellen naar anderen. Dat hoeft helemaal niet in één keer, maar je kan eraan werken. Als je eenmaal leert om te praten over wat je bezighoudt ben je al een heel stuk verder.

Sterkte.