Winterbeeld
 

Winterbeeld

In het park zie ik twee verliefde mensen
Onder een kalende eik elkaar te wensen
Over geluk, ach, hij is toch zo lief!
Een zoete inval van een hartendief

Terwijl ze cliche liefdesliedjes zingen
Over verliefdheid, meer van zulke dingen
Streelt hij haar zacht, teder door haar haren
Zit zij hem vol passie aan te staren

Ook al vriest het en is het buiten sneeuwwit
Voor hen is het exotisch heet; zij delen dit

Want liefde maakt warm wat koud is
En wit wat zwart is

(noot: dit is allemaal verzonnen en heeft helaas geen betrekking op mij :( )

:) Als je beetje goed oplet bij het lezen bots je op enkele (bijna) cliché omschrijvingen, maar het leest lekker vlot door dus daar val je niet meteen over. Ik vind dat je op een speelse manier, een soms wel 'ik krijg een lachje op mijn gezicht'-manier (:p) omschrijft wat zo mooi is.

Dingen die zo kinds lijken die je doet als je verliefd bent, goed geschreven gedicht. Maar geen topwerk naar mijn persoonlijke mening. Dit omdat het wel leuk is ( zie bovenstaande) maar geen pakkende omschrijving is die me zal gaan bij blijven, geen special zinsspelingen en een gewone woordenschat...

Maar niettemin, niet slecht :o:)

In jouw commentaar kan ik me wel vinden, dit is niet echt een van mijn mooiste gedichten. Ik wel pareltjes van taalkunst geschreven, maar die zijn dus wel heel diepzinnig en filosofisch. Dit is voor mijn doen een heel lichtzinnig gedicht, vandaar ook dat ik er, mede door het onderwerp, voor gekozen heb om cliche dingen op te schrijven en me wat taalgebruik betreft in te houden. Echt veel stijlfiguren heb ik er bijvoorbeeld ook niet in gezet, omdat dit naar mijn mening afbreuk doet aan het gedicht.

In ieder geval bedankt dat je reageerde :D