Onbekend
 

Hier zit ik dan
in de leegte des tijds
helemaal in de ban
maar eeuwige angst voor spijt

Waarom ben ik bang
waarom heb ik pijn
al die grote waaroms
en zo'n klein antwoord

Ik herriner mij niets
voel niets meer
de nood om het uit te schreeuwen
verbannen door de angst voor herkenning

Wat is tijd,
wat zijn herrineringen
beelden uit een lang vervlogen tijd
zelfs maar seconden weg
onbereikbaar voor de rest van ons bestaan

ons bestaat niet
ik ben ik
en jij bent jij, iedereen
aparte levens, aparte emoties
aparte waarde, maar eenzelfde doel
geluk
een illusie, een marteling van het ongeluk
gemaakt om naar te smachten
gemaakt om te doen verlangen,
verlangen naar een illusie, een droom
dromen zijn bedrog....

Beetje moeilijke opmaak, nouja opmaak.; ook een moeilijke verwoording van het geheel. Een geheel weergegeven op een manier waarop ik persoonlijk snel de draad ik kwijt ben. Toch een goed beeld gegeven, als ik het met veel aandacht las :)

Dank je voor de opmerking :)

Ja, ik schrijf hoe ik me voel, en als ik wat verward ben, schrijf ik ook wat verward... :)

Ik schrijf ook niet om mooi te schrijven, maar om als uitlaatklep te dienen :)

het klinkt als een sonnet...dat het ritme niet klopt lijkt niet eens te storen...

alleen een klein dingetje...Waaroms?

laten we dat dichterlijke vrijheid noemen :D Meerde waarom-'vragen' => Waaroms dus :)