Faalangst als (neven)vorm van depressiviteit is
 

ook al zo'n vorm van onzin die een geldbeluste psychologen- en psychiaterskaste een aantal mensen probeert aan te praten. Faalangstcursussen, het woord alleen al! Maak jezelf volwassen. Studeer! Kennis verleent je macht! Geef niet langer geld uit aan mensen die het in feite niet om jou gaat, maar om geld! Houd het heft in eigen hand.
Faalangst is belachelijk en onnodig.

Hmmm, Abtje van me, ik ben bang dat je je hier niet gelieft aan het maken bent. Al heb je deze keer enigzins gelijk (ze gooien te snel met dergelijke termen) kan je niet maken dat op deze toon hier te posten: je suggereert nl. dat alle personen met faalangst gewoon aanstellers zijn. Je mag best wat genuanceerder zijn, helemaal op een psychologie forum.

Als je je niet geliefd maakt omdat je een vastgeroeste traditie probeert los te weken, nou, dan moet dat maar. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, waarvan we er op dit forum heel wat kunnen zien.
Blijkens je reactie vind ook jij dat er best eens iets kan worden gedaan aan die traditie.
Was het ongenuanceerd geformuleerd? Als je iets tot een stelling reduceert, kun je nu eenmaal niet op alle details ingaan. Daarvoor is de discussie.
Mij gaat het erom dat depressiviteit en de kwalijke gevolgen daarvan in onze gepsychologiseerde samenleving zo'n dikke voedingsbodem hebben gekregen, dat mensen, eenmaal in die molen aanbeland, geen uitweg meer weten.

ik moet zeggen dat ik persoonlijk dit soort "psychische" dingen ook afschrijf als aanstellerij. faalangst is niet iets wat je hebt als je weet dat je hetgeen dat je kon doen (bv. leren voor een examen) hebt gedaan het lijkt me eerder een schuld gevoel omdat je niet genoeg je best hebt gedaan, aan de andere kant (omdat ik het zelf nooit ervaren heb) kan ik me best voorstellen dat dit echt is en dus geen aanstellerij.

ik weet niet.

faalangst is makkelijk aan te wijzen.
Vaak heeft het echter meer te maken met het prestatie-motivatie van diegene.

*Zucht* moet ik hier nou nog op ingaan?
Hmm...geen zin in.
Abt tis goed met je,ga voortaan eerst ff goed nadenken voordat je een topic opent http://forum.scholieren.com/rolleyes.gif

idd. ik vind dat je alles wel snel afdoet als aanstellerij.

Heb je het nu tegen abt of tegen Celesta. http://forum.scholieren.com/tongue.gif

Die arme psychiaters moeten toch ergens van leven? http://forum.scholieren.com/frown.gif

Faalangst heeft met relativeren (impact) en differentieren (prioriteit) te maken. Als ik naar een examen ga, heb ik zoiets van: "okay, dit is wel belangrijk voor mijn toekomst, maar mijn leven hangt er niet vanaf .. en ik kan het altijd overdoen" .. en dus ben ik best rustig erbij.

Lijkt me tegen abt he http://forum.scholieren.com/rolleyes.gif
Of schilder ik alles af als aanstellerij?

Noooouuuu . .. http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

grapje

http://forum.scholieren.com/mad.gif Wacht maar!Jij,jij....... http://forum.scholieren.com/mad.gif

Het blijkt dat je nauwelijks weet wat faalangst inhoudt.

Faalangst heeft dan ook niets te maken met depressiviteit en faalangst is zeker geen aanstellerij (je hebt wel mensen die veel te snel zeggen dat ze faalangstig zijn, immer veel mensen ook een lichte vorm van faalangst hebben).

Als faalangstige ben je bang dingen snel fout te doen. Dit kan op school zijn maar ook op sociaal vlak. Vaak hoor je een faalangstige zeggen:"ik kan 't toch niet". Vaak blijkt dat als ze het hebben geprobeerd het wel kunnen, maar zo bang zijn te falen dat ze ook falen.

Nee, met deze stelling heb je je niet geliefd weten te maken bij mij. Je moet een beetje op je woorden letten.
(Met dank aan mijn vele faalangsttrainingen weet ik eindelijk van me af te bijten) http://forum.scholieren.com/smile.gif

Hmz, go Flowerz!! http://forum.scholieren.com/smile.gif Bijt maar raak!

Als je het zo beschrijft, heb ik misschien ook heel ligt faalangst... dwz, dat ik vaak denk van 'ik kan het toch niet'. Maar mijn leraren (respectievelijk paardrijlerares en pianolerares http://forum.scholieren.com/wink.gif) hebben me eruit geluld. 'Geen gezeur, kun je best'. Damn, ze hadden nog gelijk ook http://forum.scholieren.com/wink.gif http://forum.scholieren.com/smile.gif

Ik weet het wel, ken het uit eigen ervaring (ben zo bijv. door stress 3 gezakt voor mijn rij-examen, spreekbeurten waren onmogelijk, enz), maar kan ook argumenten voor de Abt z'n stelling vinden.

Bij faalangst ben je erg bang om dingen fout te doen, dit wijst wederom op een laag zelfvertrouwen. Je 'vertrouwt' er namelijk niet op dat jij de capaciteiten beschikt om aan het gevraagde te voldoen, wat het ook zij.

Een laag zelfvertrouwen leidt vaak weer tot een laag zelfbeeld en daarmee enige vorm van lichte neerslachtigheid (of depressie in de 'volksmond' .. is nl. geen echte depressie).

En daarmee ook gefrustreerd; ze ontlopen zaken die ze niet aandurven. Ik spreek wederom uit eigen ervaring http://forum.scholieren.com/frown.gif

En hier bevind ik me weer op neutraal gebied. Je kunt iemand wel degelijk helpen met z'n angsten. Een professioneel iemand is daar meestal beter geschikt voor dan een ieder.

Ik ben het eens met de Abt over zijn stelling dat faalangst onnodig is. Zoals je zelf al schrijft: vaak blijkt dat mensen hetgene waar ze bang voor zijn om te falen toch kunnen, maar falen omdat ze denken te falen. Compleet onnodig dus.

Juist dat intrigeert me, ik ben deels aan mijn eigen angsten voorbij op eigen kracht door te relativeren. "Wat is het ergste dat kan gebeuren?", die vraag stel ik me vaak. En als het antwoord daarop niet schokkend is, durf ik het gevraagde ook aan.

Ik wou dat ik 4 jaar geleden al zover was, had veel uitgemaakt in mijn ontwikkeling http://forum.scholieren.com/eek.gif maar goed, ik haal het nu wel in http://forum.scholieren.com/wink.gif


[Dit bericht is aangepast door ******** (25-03-2002).]

Reactie op ********:

Ik snap het vanuit deze kant ook wel, maar ik denk niet dat je faalangst moet zien alsof 'niets' is. Faalangst zit in je hoofd en dat moet je eruit krijgen, dit werkte bij mij vooral via trainingen en het vergroten van mijn zelfkennis, zo ben ik erachter gekomen dat ik veel meer kan dan dat ik altijd dacht. Wat mij ook vooral hielp was door de dingen gewoon te doen, dan sta je maar ff voor lul, de volgende keer gaat het vast beter http://forum.scholieren.com/tongue.gif

[Dit bericht is aangepast door flowerz (25-03-2002).]

Hmm zoals jullie faalangst beschrijven herken ik ook wat dingen.
Maar ik denk dat het bij mij geen faalangst is,meer onzekerheid.
Ik zeg/denk wel altijd "ik kan het niet" en daardoor doe ik het soms ook niet.
Maar faalangst kan ik het dan niet echt noemen hé

Het toverwoord is "relativeren." Iedereen is goed in iets en minder goed in iets anders. Dat is een gegeven. Volgens die gedachte kun je nooit "voor lul staan."
We leven veel te zeer in een maatschappij waarin we worden verondersteld alles optimaal te kunnen. En dat kan niet. Ligt één van de oorzaken van faalangst niet in de enorme druk van je leefomgeving? Ik denk van wel.

Bij mij wel .. bepaalde dingen worden bij mij thuis gewoon als gegeven verondersteld. Het is heel normaal dat ik een HBO opleiding volg en per se mijn rijbewijs halen moest, anders ben ik immers waardeloos (volgens mijn pa vooral)..

Dit kwam natuurlijk terug als ik examens moest doen. Mijn HAVO examens 4 jaar geleden moest ik ook per se halen, het zou immers een 'schande' zijn als ik zou falen .. tsja, dan krijg je stress :/

Het was al erg genoeg dat ik geen VWO gedaan heb.

@flowerz:
Het toverwoord is inderdaad 'relativeren' .. het is uiteindelijk jouw leven en daarmee hoeven jouw eigen doelen niet gesteld te worden door anderen.

Bij onzekerheid weet men zelf nog niet of men het kan of niet en neem je eerder een houding aan van "als dit maar goed gaat" ..

Als je iets niet doet, omdat je het volgens eigen zeggen / denken niet kunt, ga je dus voorbij aan die onzekerheid. Ik denk dat je dus wel van faalangst kunt spreken. In ieder geval een lichte vorm ervan..

Hmm weet niet,als ik het heb is het 'n lichte vorm ja,maar ik betwijfel het.
Ik heb 'n ander beeld van faalangst,maar goed

ik weet niet, het is niet zozeer mijn omgeving die te hoge eisen stelt, maar ik ben het zelf die te hoge eisen stelt. Ikzelf wil alles juist altijd goed doen, misschien kan je het ook wel perfectionisme noemen. Alleen zoals 'de abt van sion' al zei, tuurlijk zijn we in het 1 goed en in het ander weer wat minder, maar dat neemt niet weg dat ik streef naar zo veel mogelijk goed te doen en zo min mogelijk zwakke punten te hebben.
aan de andere kant ben ik de enige thuis (en in de familie) die veel moeite heeft om zijn Havo-diploma (3x blijven hangen) te halen, de rest van de familie heeft met gemak zijn VWO-diplomaatje binnen. Niet dat ik van mijn ouders dat diplomaatje binnen moet halen, ze hebben vaak genoeg gezegd dat ik er ook mee kan stoppen, maar dat wil ikzelf niet. Als mijn broer/zus VWO hebben gehaal, moet ik op zijn minst toch ook wel Havo kunnen halen? De hersenen zijn aanwezig http://forum.scholieren.com/wink.gif

[Dit bericht is aangepast door flowerz (26-03-2002).]

En daarmee komt de druk dus wel uit de omgeving. Hadden zij geen VWO gedaan, had jij die faalangst misschien niet..

Maar ja, dat is een lame excuse natuurlijk http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Het probleem ligt dus in het te hoge verwachtingspatroon dat vele ouders van hun kinderen hebben.
Het gesprek op een familiefeestje lijkt dus vele levens te verknoeien. Zie ik dat goed?