ik kan niet meer...
 

ik ben een meisje van 17 jaar, op school gaat het goed en ik heb een lieve vriend... het probleem is dat ik het thuis niet ok heb... mijn ouder zijn alleen maar shagerijnig en alles wat ik doe is fout, ik doe onwijs veel in huis en heb het altijd druk met school en met mn werk. toch moeten ze altijd op me zeuren... en als ik me dan verdedig ben ik brutaal en krijg ik straf. Mijn ouders verwachten verschrikkelijk veel van me, ik moet alles maar kunnen en ik moet alles emorioneel aankunnen.

De laatste tijd ben ik alleen maar moe, mn spieren doen verschrikkelijk pijn, ik kan zomaar ineens heel depri worden en gaan huilen, ik heb uitslag, hoofdpijn en voel me constand verdoofd. Als ik mijn ouders met deze klachtend confronteer beginnen ze te lachen en zeggen ze dat ik niet moet zeuren, intereseert het ze dan niets dat het fout met me gaat.

Ik kan hier niet met mijn ouders over praten, ik kan er eigenlijk helemaal met niemand over praten, maar ik word gek, ik doe over 1.5 maand examen en ik ben uitgeput en ik kan niet meer... wie herkent dit of heeft er advies voor me...

één woord: STRESS!
zorg dat je je examen haalt en ga dan als de sodemieter het huis uit is mijn advies.

ze laten me niet gaan nog dit jaar... zij hebben het idee dat ik het onwijs goed heb thuis, aangezien ik nog geen 18 ben laten ze me niet gaan... en ik kan zelf ook niet weg

Als je je examen wil halen, kun je er misschien het beste over gaan praten met iemand op school? Een vertrouwenspersoon ofzow..of wie dan ook. Diegene kan je misschien verder helpen. Als je nu niet meer kan ben je misschien overspannen. Ik weet het niet.. praat er aub over met iemand.
Sterkte

tsja daz het probleem, ik probeer erover te praten, ik kan het niet, en als ik mijn ouders wil benaderen stel ik me aan en vinden ze het onzin

Ik herken het helemaal, ik heb (bijna ) precies hetzelfde. Dit klinkt heel lullig maar ik denk niet dat het zal ophouden voordat je het huis uit bent. Je kunt het wel beter maken voor jezelf.

Ik heb ook altijd stennis met m'n ouders, en als ik erover begin.......... Dat had ik beter niet kunnen doen. m'n moeder is veel met onaardse dingen bezig en verklaart ook alles zo. Dus geen normaal gesprek mee te voeren. Begin dit jaar heb ik na meer dan 7 jaar de stap gezet om met iemand te gaan praten. Een docent bij mij op school, en nu zelfs een van m'n beste vrienden. Ik ga zelfs met hem uit (we hebben absoluut geen relatie hoor, behalve een hele goede vriendschap). D.m.v. praten en de mening van de ander kom je dichter bij het probleem enz.

Ik denk dat je dit ook zou moeten proberen.
En laat niet over je lopen met o.a. tot gevolg dat je een soort minderwaardigheidscomplex krijgt (like me).
Als je wilt kan je ook met mij wel praten (Ik denk dat ik je misschien wel advies enz. zou geven omdat ik zelf ook in een vergelijkbare stuatie zit).
Je kunt me altijd bereiken op shark_attack20@hotmail.com

Verschrikkelijk veel succes en sterkte!
I'll keep my fingers crossed.

heb je ook msn?

Ehm, je bent 17 jaar, maar nog steeds laat je je straffen door je ouders? Zeg eens gewoon nee als ze iets aan je vragen en als je straf willen geven luister dan eens niet. Zij zullen ook wel beseffen dat je snel volwassen bent en ze kunnen ook niks meer tegen je maken. je moet die niet pikken.

dat hangt af in wat voor een gezin je bent opgegroeit
ik ken mensen van in de twintig jaar die nog altijd naar hun ouders luisteren en soms zelfs nog gestraft worden (dit blijft enkel bij 1 geval maar het bestaat toch)
dus misschien dat je je dat persoonlijk niet kunt inbeelden
maar het bestaat wel

Ja, ertegen in gaan gaat niet altijd, het is hier niet een kwestie van "jezelf vrijvechten van je ouders", als ze gewoon totaal niet luisteren kan je geen standpunt maken...

Ik zit in soortgelijke situatie, bij m'n vader zit men stiefmoeder de hele tijd idioot te doen, ze vit, houdt geen rekening met mij, weet ik veel... en als men vader dat te weten komt is het ruzie tussen hen. Elke keer opnieuw, elke week minstens 1x. Bij m'n moeder valt het nog mee, buiten dat m'n stiefvader werkt van 8u 's morgens tot 8u 's avonds, en dat hij dus 's avonds en in de weekends zen rust super nodig heeft... Ik kan dus bijna nooit met vrienden thuis zitten, en laat thuis komen vind ik lastig voor hem en voor broertje en zusje.
Wat misschien een oplossing is - hier in belgie hebben we een hoop sociale instanties, van informatieinwinningspunten tot OCMW (openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn), velen speciaal op jeugd gericht.
Minderjarig zijn betekent NIET geen rechten hebben; als je zo behandeld wordt staat dit gelijk aan kindermishandeling (psychische dus), dit is strafbaar... En hiertegen kunnen stappen ondernomen worden, van eerst allemaal tesamen praten met psychiater (al iedereen daarin toestemt - kan oplossing geven als je liefst nog met je ouders overeen komt) of juridische straffen, tot dat jij alleen kunt gaan wonen (hier kan je of in pleeggezin of begeleid alleen wonen).

Als die vraag voor aan mij gesteld is..... dan is het antwoord ja. Voeg me maar gewoon toe.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Je kan ook gaan informeren naar begeleid zelfstandig wonen. Dan kan je in ieder geval het huis uit. Maar ik weet niet of je ouders dat pikken.

ik heb precies hetzelfde!!! http://forum.scholieren.com/frown.gif
ook over 1,5 maand examen, en ik voel me ook compleet uitgeput. Ik vertel m'n ouders steeds van: "doe nou alsjeblieft niet zo, ik kan er op deze manier niet meer tegen.."
Maar t helpt niet, dat vinden ze een slap excuus http://forum.scholieren.com/frown.gif http://forum.scholieren.com/mad.gif

sterkte meis
liefs,

Alicia