Kriebeltjes kriebeltjes, waar komen jullie toch vandaan?
 

Iets wat ik tegenkwam..

Op zich een interessant artikel waar ik mezelf aardig in kan vinden. Het veronderstelt dat 'kriebels in de buik' en dergelijke worden veroorzaakt door het feit dat iemand jou iets geeft wat je zelf voor je gevoel mist (compensatiedrang). Door diegene 'nodig te hebben' voel je dus die kriebels, je wilt diegene absoluut niet kwijt, omdat je die 'nodig hebt' etc.

Ben je echter iemand die grotendeels tevreden met zichzelf is en / of niet zo sterk aan anderen gebonden is (= minder afhankelijk), dan zoek je ook niet naar compensatie en zal je verliefdheid anders ervaren. De kriebels en dergelijke zijn niet zo sterk, je hebt niet het gevoel de ander per se nodig te hebben, maar je houdt gewoon van diegene. De verliefdheid uit zich dan in de vorm van de ander waarderen om zijn of haar eigenschappen, maar niet in afhankelijkheid.

Misschien een uitdagende stelling, maar zijn die 'kriebels in de buik' niet een symptoom van verslaving? De ander nodig hebben omdat je niet denkt zonder diegene te kunnen? En dat je dus niet zo snel verliefd* zal worden wanneer je sowieso minder afhankelijk bent van anderen?

Hoe denken jullie hierover?

* Hier bedoel ik dus verliefdheid op de bekende manier, met kriebels etc.

ik heb 'n vreemd gevoel van déjà-vu bij 't lezen van dit topic :|

En ben daardoor redelijk van de kaart, dus ff niets ontopic :o :p

Zou kunnen...ik ben niet tevreden met mezelf en altijd heel afhankelijk van anderen, en ja, ik heb dan het gevoel de jongen in kwestie niet kwijt te willen enzo.
Maarrrr er zijn ook jongens op wie ik niet verliefd ben en die ik ook niet kwijt zou willen. Ik heb alleen het verliefdheidsgevoel wanneer ik ook echt verliefd ben. Ik kan voor mezelf heel goed onderscheid maken wanneer ik echt verliefd ben en wanneer niet.
Sommige mensen willen het gewoon graag en zijn een bepaalde mate van intimiteit niet gewend, waardoor het dan, áls ze het dan een keer meemaken, voor hen lijkt alsof ze verliefd zijn.

Ik krijg altijd kriebels als ik topics van jou lees, ********. http://www.marcade.net/smileys/hmm.gif Maar ik weet zeker dat ik niet verliefd op je ben. :p

Hmz, het klinkt op zich heel logisch allemaal... en ik zou me er ook best in kunnen vinden.

Ik zie mezelf namelijk graag als onafhankelijk, en geloof ook wel daar redelijk naartoe te zijn gegroeid. Ik heb niet het gevoel iemand 'nodig' te hebben en bovendien geloof ik niet dat iemand anders mij compleet kan maken.

Ik ervaar verliefdheid dan ook idd niet op die manier..

Hmz..kga hier nog es verder over nadenken wanneer ik daar echt tijd voor heb :P

*kusje* :p

Ik denk dat het klopt. Ik heb allang geen kriebels meer. Maar dat maakt het heel moeilijk voor me. Rationeel vind ik iemand leuk, en ik weet dus nu niet wat ik voor haar voel!

Het klinkt allemaal heel logisch, maar ik ben het denk ik niet met je stelling eens. Gewoon omdat ik van mezelf weet dat ik het anders ervaar. Die link, ben ik het mee eens.

Ik ben meerdere keren verliefd geweest. Ik zal 1 voorbeeld naar voren halen. Elke keer als hij langsliep kriebels alles. Hij was alleen niets voor mij. Ik zou ook absoluut niets met hem kunnen hebben en hij zou mij niet kunnen aanvullen. Ook zou ik zo zonder die persoon kunnen. Ik zie die kriebels niet als vorm van verslaving. Ik was absoluut niet verslaafd aan die persoon. Hoefde niet bij hem te zijn. Toch hoefde hij maar naar me te kijken en was het zover...
Hoe past dit in je stelling?

Dat komt omdat je zielloos bent. Je denkt dat je hem niet nodig hebt, maar de waarheid is anders.

:D:D

"Zielloos"??? Wat een woord...

Jij hier :o

Inzake mijn terminologie: Wat had je dan willen horen?

Nog veel erger is als meisjes verwachten dat je de kriebels hebt. Dan kan je zeggen wat je wilt, ze moeten je niet. Je weet zelf dat je iets voelt, wat meer dan alleen leuk vinden is (je denkt immers steeds aan haar, althans dat heb ik), maar die kriebels zijn je vreemd.

Verliefd op iemand zijn houdt voor mij dan ook in:
- iemand leuk vinden
- heel vaak aan diegene denken
- diegene missen en het liefst bij haar willen zijn

Meer zit er bij mij niet in. Is misschien ook wel een stuk zelfbescherming (hoe hoger je vliegt, des te harder de noodlanding).

....maar misschien komt er een dag dat je wél echte verliefdheid ervaart.

:) Ik zou niet weten waar die kriebels vandaan zouden komen. Verliefdheid zie ik meer als vaak aan iemand denken en het liefst de hele dag bij hem zijn. Maar om nou helemaal afhankelijk van iemand te zijn? Neej zou ik toch niet zo snel zijn! Als je langer bij elkaar bent verdwijnen die kriebels toch ook wel voor het grootste deel, hopelijk is het dan in waardering en houden van overgegaan (als het goed is dan hè :D) Of beantwoord ik nu je vraag niet.. haha ik praat er overheen geloof ik!! :D)

Ik ben nu 22.

Het kwam vaak genoeg voor dat ik iemand leuk vond, maar dan in de zin van "ze ziet er leuk uit en ze is aardig .. hmm ja, lijkt me wel wat". Alleen dan was ik nog lang niet gehecht aan haar en als ik afgewezen werd, was ik er vaak na een dag of 2 alweer helemaal overheen. Dat was dus duidelijk geen verliefdheid.

Als ik nou ineens maandenlang steeds aan hetzelfde meisje denk, haar mis en bij haar wil zijn. Dan is er duidelijk meer aan de hand.

Maar goed..

Ik heb al zovaak erover nagedacht. Eigenlijk zou ik dan iemand helemaal geweldig moeten vinden (dat kan al niet, wantrouwende misantroop dat ik ben) en er elke keer weer een enorm leuke tijd mee moeten hebben (ben ik vaak te neurotisch voor) dat ik na langere tijd steeds meer ga voelen (maar dan wen ik er ook alweer aan).

Maar van iemand houden kan ik natuurlijk wel.

Wat ik er zo van lees, ben je niet verliefd en probeer je dmv dit soort berichtjes er een "excuus" voor te zoeken ofzoiets.
Of je probeert er een goede reden voor te vinden. Je probeert zelfs jezelf wijs te maken dat dit alles is wat je voor iemand kan voelen, zodat je toch met haar verder kan.
Hier zeg je dus in feite dat je dat alles niet voor dit meisje voelt.
Dat je niet keer op keer een leuke tijd met haar hebt (op zich niet zo'n goed teken) en dat je ook niet na langere tijd steeds meer bent gaan voelen voor haar.
Maar ik weet ook niet hoelang jullie al iets hebben.

Ik kan me voorstellen dat je dit denkt. Maar misschien helpt het om in je achterhoofd te houden dat ik volslagen onervaren op dit gebied ben en dingen voor mezelf aan het uitzoeken ben. Door zoveel mogelijk verschillende opvattingen erover te verzamelen en te bekijken, kan ik uitzoeken waar ik mij het beste in kan vinden.

Ik denk dat het erop neer komt dat ik gewoon van haar hou :) En dat die 'kriebels' eigenlijk alleen aanwezig zijn als je iemand nog niet goed kent. Je bent dan nieuwsgierig, bang af te gaan, zenuwachtig, etc. Ken je iemand al een langere tijd, zal het vanzelf overgaan in 'houden van'.

Waarschijnlijk ben ik te nuchter en te relativerend om in beginsel zoveel te voelen. Toen ik haar leerde kennen, vroeg ik me constant af of het wel werkelijk gebeurde. "Ze zegt dat ze mij leuk vindt, maar is dat wel zo?" .. "Ze zegt dat ze mij graag wil zien, waarom heeft ze dan zo weinig tijd voor me?" enzovoorts enzovoorts.

Als je bij voorbaat wantrouwend tegenover iemand staat, zal dat met die 'kriebels' ook ff op zich laten wachten. Misschien zou dan gewoon alles goed moeten zitten en mag er voor mij geen reden zijn om wantrouwend te zijn..

Ik vind haar erg leuk en accepteer haar mindere punten. Het is voor mij onmogelijk om naar iemand te kijken en alleen het goede te zien, ik zie juist altijd de negatieve dingen eerst en dan kijk ik naar de positieve om vervolgens een balans te trekken.

Zo ben ik gewoon :o

Ik heb op zich altijd een leuke tijd met haar, ware het niet dat we veel discussies enzo hadden. Zonder die mindere momenten zou het altijd erg leuk zijn geweest.

Na langere tijd voelde ik mij steeds gehechter en vertrouwder bij haar. Ik weet nu zeker dat ik haar niet meer kwijt wil. In dat opzicht voel ik steeds meer voor haar.

Dat zie je verkeerd. wanneer je een langere relatie hebt gehad en je was écht verliefd, dan kun je vertellen dat die kriebels er zelfs na een jaar nog waren! Of zelfs langer!
Ik weet niet of je veel mensen kent die langere relaties hebben, of hebben gehad. Anders kan je het misschien eens aan die mensen vragen.
Ook dit is niet waar! Je ziet diegene weer en dan voel je het meteen weer. Of je nou wantrouwend bent of niet, dat maakt echt niets uit! Je probeert echt redenen te vinden om te rechtvaardigen dat je niet verliefd bent! Ik denk dat je het beter gewoon tegen dat meisje kan zeggen, dan weet zij waar ze aan toe is. En kunnen jullie, net als bij mijn situatie, vrienden blijven.

En de rest van je verhaal: je klinkt heel zakelijk en nuchter. Je klinkt ook niet verliefd. Je moet het haar echt zeggen, anders doe je haar alleen maar pijn!

Ik ken meerdere mensen die langere relaties hadden. Vaak zijn die na een tijdje gebaseerd op wat aan je elkaar hebt. Je leest het ook overal op het forum dat relaties in een sleur raken. Dat komt juist omdat het gevoel niet meer zo sterk is. Je went eraan.

Het hangt ook ervan af hoe emotioneel je zelf bent natuurlijk. Als jij zelf een idealistisch persoon bent, zul je langer verliefd blijven dan iemand die heel nuchter is.

De absolute waarheid bestaat dus ook niet. Het is een persoonlijke waarheid waarvoor geldt: your mileage may vary.

Zie uitleg hierboven :)

Oh jawel. Ik begrijp best dat het voor jou onbegrijpelijk lijkt, maar je hebt ook geen idee ervan hoe ik werkelijk tegen mensen aankijk en eerlijk gezegd, hoeft dat ook niemand te weten :)

Ik weet alleen dat er 'iets' is. Ik voel meer dan alleen leuk vinden en of het nou verliefdheid is of niet, dat kan ik niet met zekerheid bepalen.

Dit weet zij ook. Als ik maandenlang aan niks anders denk dan haar, vind ik het een beetje raar om nu ineens te zeggen van "ik ben niet verliefd". Er is sowieso iets, maar misschien is het niet genoeg.

Als ik over situaties en problemen praat, ben ik analyserend bezig. Ik laat mijn gevoelens niet meespelen wanneer ik iets probeer te doorgronden lieverd :p

Zoals gezegd: ik kan niet met zekerheid bepalen of ik nou wel of niet verliefd ben. En dat weet zij.

Voor mij is het ook simpel. Ik vind haar leuk en al die tijd keek ik niet naar andere meisjes, en ik wil meer. Dat is voor mij genoeg, ik hoef niet per se verliefd te zijn. Zij ziet dit echter anders. Wat ik natuurlijk jammer vind.

Ik geef echter veel om haar en wil haar niet kwijt. Als zij onder deze omstandigheden niks wil, dan kunnen we idd beter gewoon als vrienden verder.

- transparent -

Nou nu schrijf je eigenlijk dat je wat met haar zou willen, zonder verliefd te zijn. Ik kan me voorstellen dat zij dat niet zo leuk vind. Net als dat ik het uit ga maken met mn vriend omdat hij niet verliefd is. En omdat er geen pit meer in de hele relatie zit.
Ik denk dat jou vriendin ook zoiets zal hebben.

Zie mijn laatste reply

Ik heb er mijn mening over gevormd.

Omdat ze een ander beeld van relaties heeft dan ik. Een veel idealistischer beeld. Ik ben meer down to earth en hoe meer ik over het onderwerp weet, des te meer ik dat ook word.

Raar is dat eigenlijk. Juist dat idealistische, wat mij steeds in problemen brengt bij haar, is iets dat me aantrekt :o

Ze zit vol leven, terwijl ik haast in een grijsgetinte wereld zit. Kleurtjes trekken mij aan :o

Blegh ik hoop dat ik 'r niet kwijtraak. Ze kan echt zo grappig zijn :o

*zwijmol* *zwijmol*

"waar de fuck is mijn zakdoekje??" :o

nou, dit klinkt wel heel erg. Waarom zou je haar kwijtraken, vrienden blijven is vast ook goed mogelijk. :) Maak haar duidelijk hoor jij je eronder voelt, dat je haar niet kwijt wil maar dat je gewoon niet genoeg voelt. En dat je vrienden wil zijn, maar meer niet.

Kortom eigenlijk zit ******** hier niet om een excuus te zoeken; maar jij meer, omdat je het uit gaat maken met je vriend omdat die geen kriebels in z'n buik meer heeft als die jou ziet?

Ze negeert me de laatste tijd :o

En tsja, ik kan moeilijk zeggen dat ik niet meer wil als ik dat eigenlijk wel wil :/ In principe moet zij die knoop doorhakken, net zoals jij dat ook gaat doen.

Alleen jammer dat ze dit doet door mij te negeren. Dat geeft me niet bepaald veel hoop qua vriendschap (vandaar dat ik het idee heb haar echt kwijt te raken).

Ze gelooft ook niet dat ik maar ueberhaupt iets voor haar voel, omdat ik zo nuchter en zakelijk met dingen omga. Maar misschien moet ze zich eens afvragen waarom ik al die tijd in haar gestopt heb. Ik had ook zat andere dingen kunnen doen.

Momenteel hoop ik erop dat zij het contact weer opneemt. Ik heb gesmst en geprobeerd te bellen, maar geen reactie. Nu is het aan haar of ze nog vrienden wil zijn. Ik wil haar niet kwijt, maar ik ben ook geen hondje dat achter iemand aanloopt :)

Dus..

(ik ga maar weer eens wat werk verrichten) :p

Nee, je begrijpt het verkeerd. Lees mijn topic anders even door en de reacties. Ik zoek geen excuus, dat het ik ook niet nodig. Onze relatie is gewoon meer naar de vriendschap toegegroeid, zoiets kan gebeuren.
Wat ik met excuus zoeken bedoel had ik al uitgelegd. Hij komt met een heel bericht aanzetten over kriebels, zodat hij voor zichzelf een goede reden kan vinden waarom hij ze niet heeft.