brieven
 

Zachtjes dwarrelend op de wind,
stukjes brieven, boos verscheurd.
Ongrijpbaar, als een dansend kind,
stilste getuigen van wat er is gebeurd.

Met natte ogen,
mijn hoofd tegen het koele glas,
van verdriet en schaamte gebogen,
niet om wat er is, maar hoe het was.

Je laatste brief hier in mijn hand,
de letters dansen in blauwe paren,
met de wrede woorden die ze vormen,
in mijn hoofd gebrand,
zit ik naar de wind te staren.

Mooi! Alleen 1 puntje van kritiek, regel vier vind ik te lang, alleen ik kan niet meteen een alternatief voor je bedenken. Verder vind ik het erg mooi.

'k vind het een goed gedicht. De eerste keer dat ik hem las vond ik de laatste regel niet helemaal lopen in combinatie met de andere regels, maar nu ik hem nog een keer lees valt dat wel mee.

Geen kritiek van mijn zijde, gewoon een complimentje, dat mag ook al eens ;) Ik vind je woordgebruik erg mooi in context gebracht; je geheel blijft iets mysterieus behouden maar je spreekt geen wartaal.. Mooi zo! :)

bedankt voor jullie reacties! Ik heb dit gedicht eigenlijk geschreven voor school, maar wist niet of ik hem wel goed genoeg vond.
Ik denk toch dat ik hem maar in ga leveren, ook al is hij best wel persoonlijk. :)