cognitieve gedragstherapie?
 

vroeg me af of meer mensen dit gehad hebben en hoe zij het vonden.....

adieu.. sublime

wat is het precies? http://forum.scholieren.com/smile.gif

Ik geloof dat ik daarmee werk. Ik heb hypochondrie, en de moeilijk-woord-therapie helpt mij mijn gedachten reeël te laten zijn.
Bij cognitieve therapie leer je je gedachten (de zogezegde 'foute-gedachten') om te zetten in positieve gedachten en gedachten die meer reeël zijn. Simpel gezegt leer je anders denken. En dan niet op een 'brain-wash' manier, maar op een manier die jou ZELF laat inzien wat je verkeerd doet met denken.

Ik wil er graag over praten, zeker graag met mensen die ook hypochondrie hebben. Iedereen mag me mailen: angelmanson15@hotmail.com

bedankt voor je reactie.
het zit zo dat ik zelf ook cog. therapie gehad heb en ik vraag me heel erg af hoe anderen ervaren. ik weet dus wel wat het inhoud, maar ik ken helemaal niemand die het ook kent enzo, en ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van anderen.... dus als je daar nog over zou willen vertellen?

wat hypochondrie betreft, ik weet eigenlijk niet eens wat het precies inhoud. bij mij was de reden dat ik cog. therapie kreeg dat ik nogal een minderwaardigheids complex had. ik begreep van mn psych dat ze deze therapie niet snel toepassen ofzo. ik weet het niet vond het allemaal een beetje vaag. bij mij heeft het in ieder geval wel een beetje geholpen. je leert wel beter omgaan met, nou ja, jezelf dus :)
het nadeel van de therapie vond ik wel dat het heel vermoeiend is. tenminste dat vind ik. ik was altijd echt even een paar uur doodop na een uurtje psych...
ik vraag me dus af of er meer zijn die daar last van hebben....

greetzzz sublime

Hypochondrie betekent dat iemand er hardnekkig van overtuigd is of bang is een ernstige ziekte te hebben. Mensen met hypochondrie worden hypochonders genoemd.
Hypochonders hebben wel eens last van darmsamentrekkingen of lichte hoofdpijn en beschouwen dat als een symptoom voor hun vermeende ziekte. Na gericht onderzoek zijn ze wel tijdelijk, maar nooit blijvend gerust gesteld. De hevigheid van de klachten die ze hebben is afhankelijk van de mate waarin psychosociale belasting optreedt. Soms beperken de klachten zich tot een enkel orgaan of systeem of soms verplaatsen ze zich door het hele lichaam. Psychotherapie of verwijzing naar een psychiater biedt meestal geen uitkomst. Beter is het om hypochonders door hun eigen huisarts te laten begeleiden, waarbij de huisarts begrip toont voor de hinderlijke aard van de klachten, maar ook aangeeft dat de aard ervan ongevaarlijk is. Als extra geruststelling wordt daarbij tevens regelmatig lichamelijk onderzoek aanbevolen.

Jeetje, wat moeilijk gezegd......het klopt wel ongeveer (geloof ik :confused: ) Ik leg het altijd uit als: als jij hoofdpijn heb, dan denk je er niet bij na, of je hebt zoiets van, het gaat wel weer over.....Als ik hoofdpijn heb, dan denk ik dat het een hersentumor/hersenvliesontsteking, of wat dan ook is....
Met dat laatste stukje van bovenstaande tekst ben ik het trouwens totaal niet eens. Een huisarts geeft mij helemaal geen gerust stelling.....en ik ben er van overtuigd dat een psych mij meer kan helpen als een huisarts. Regelmatig lichamelijk onderzoek zou bij mij ook niet helpen.....want ik geloof daar toch niet in, en dan zou ik elke dag onderzocht moeten worden. (onder het motto van: 'wat ik vandaag niet heb, kan ik morgen wel hebben')

Die cog. therapie heb ik pas een paar maanden. Ik werk vanuit een boek. Tot nu toe helpt het een klein beetje...Ik zie in dat het onnodig is me altijd ongerust te maken over ziektes. Ook geen dingen er zelf bij bedenken (dus: een hoofdpijntje is gewoon een hoofdpijntje, en niet direct een dodelijke ziekte).....de dingen zien zoals ze zijn. Ik moet de therapie nog even afwachten, ik heb geen idee hoe het verder gaat lopen.....

Ik ervaar het trouwens niet als vermoeiend....Ik denk juist wel helder na (nog geen eens) een uurtje bij de psych.
Is alles nu weer goed met jou?