Laat mij zwijgen
 

Hoor mijn schreeuwen in de nacht
waar de stilte overheerst en al mijn kracht
me weerhoud van spreken over verdriet
-en ik hoop zo dat je niet hoort of ziet-

Vertel me niet over liefde voor mij
als mijn hart verrot is en ik niet vrij
ben om mijn adem te halen
-laat me nooit meer mijn verdriet vertalen-


Laat me los in mijn zijn omdat ik niet ben
en mijn eigen spiegelbeeld niet meer herken
zelfs niet in het eenzaam avondrood
-nee, de ander in mij is nog lang niet dood-


En spreek nu niet je woorden en mijn fouten lief
want zij beide zijn de eeuwige hartendief
waar ik me niet langer wil verschuilen
-laat mij overgaan in eenzaam huilen-

tis een mooi gedicht...wat kleine opmerkingen:

2e strofe laat je zin 2 ineene sophouden om in zin drie over te gaan...dat staat niet zo mooi en je ritme in die strofe is ook slechter dan bij de rest.

Bij de derde strofe derde zin moet het Zelfs zijn denk ik..

Klopt, is aangepast, dank je wel voor je commentaar waar ik tenminste wat mee kan :)