[stukje] Gevangen?
 

Gevangen?

Lief lief zonnetje verblijdt mij met uw licht, laat mij zingen van het goede leven dat mij is geschonken. Hah! Ik ben net een junkie snikkend naar mijn dagelijkse UV-dosis. Soms is het ook niet anders he? Als je het gevoel hebt dat alles onder je voeten vandaan wordt getrokken, liefde die onbeantwoord blijft of gewoon algehele besluiteloosheid die je plots overkomt? Ja ja, ik wil springen van vreugde, genieten van de zon en al mijn zorgen vergeten! Lief lief zonnetje help mij zoals alleen u dat kunt!

Soms lijken de muren van mijn kamer mij te omhelzen, maar dat is niet omdat ze zo warm en knuffelig zijn. Laat je niet misleiden door dat vriendelijke behang met al die vrolijke kleurtjes. Mij vermorzelen! Dat is wat ze werkelijk willen. Als er nou nog tenminste geile vrouwen opstonden, zou ik misschien gelukkig sterven. Hmm. Na ja, misschien tijd om mijn kamer opnieuw te behangen. Of niet?

Verwarring. Ik zit op mijn werk en kijk naar buiten. Een kleine blijheid van een jaar of 3 huppelt rondjes om een wakend oog, wat waarschijnlijk haar vader is. Oogjes die onbezorgd stralen, genietend en vol bewondering voor alles om zich heen. Hoe vindt zij toch het geluk? Is het hard werken? Leven volgens ethische principes? Nee, ze is simpelweg gelukkig. Don't worry be happy? Is het werkelijk zo simpel? Is de zoektocht naar iets beters, naar het geluk, op zichzelf de dooddoener voor geluk? Ai ai ai, lief zonnetje help mij nou eens!

Onzichtbaar lijken ze bij dit mooie weer, maar ze zijn er wel. Die donkere wolken, ja die donkere wolken die mij altijd begeleiden. Ze hangen altijd boven me, mij bekogelend met zure regendruppeltjes die zich langzaam door mijn tere zieltje vreten. Alles komt goed jongen, alles komt goed. Althans, dat vertel ik mezelf altijd. Niet dat ik het echt geloof, maar lief zonnetje, schijn voor mij! Dan lach ik misschien terug ;)

Leuk, filosoferend stuk! :)
Je houdt de dingen over het algemeen erg duidelijk, maar sommige dingen, zoals waarom je alles aan de zon vraagt is me niet duidelijk...

Het meisje is snoezig.

Je schrijft prettig, op een samenhangende manier. Goed zo.

Lief, lief zonnetje
"verblijdt mij"
Zonder t.
"Ik ben net een junkie, snikkend naar mijn"
"Soms is het ook niet anders, he?"
"Lief, lief zonnetje, help mij"
"Nou ja, misschien tijd"
Schrijf cijfers voluit.
Die smilie doet veel afbraak aan de hele tekst...

Moeilijk om te zeggen wat ik hiervan vind. Je beschrijvingen zijn best goed en je woordkeus bij vlagen echt leuk. Een kind alleen noemen als 'blijheid' en dergelijken zijn fijne vondsten.

De krakkemikkerige interpunctie, iets waar ik normaal wel overheen kan lezen, stoort me in dit korte stuk echt enorm. Ik weet niet waarom, maar waarschijnlijk omdat ik er niet veel van kan maken. Het kleine beetje houvast, de komma's, dat ik normaal heb, ontbreekt hier.

Ik heb sterk het idee dat dit slechts een aanzet is, een tip van de sluier. Het kan zijn dat je het zo laat, om een mysterie te scheppen, maar weet wel dat het mysterie dan te groot is. Het zijn dan vier korte momenten waarin wat gedachten doorklinken die op zijn minst vreemd te noemen zijn. Het is geen interessante eenheid die een ontwikkeling doormaakt of waar progressie in voorkomt. Iets wat toch best aardig zou zijn, in een verhaal.

Goed. De vorm is dus fijn, op de interpunctie na, maar de inhoud vind ik wat minder. Ik kan er werkelijk niets mee.

LUH-3417

Hehe :d

Ik heb het stuk ook op mijn gevoel geschreven. Ik zat op mijn werk en voelde me rot en zocht naar een stukje geluk, maar het is de vraag waar dat gebleven is.

Tevens kon ik het niet laten er vreemde accenten in te brengen. Wat, toegegeven, zo'n beetje alles is waar dit stukje op leeft.

Een dezer dagen zal ik eens proberen echt een verhaal te schrijven. Ik loop al langer met een idee in mijn hoofd rond, maar ook met een gebrek aan tijd.

Bedankt voor de nuttige replies iig (y)