welke verhalen moet je geloven
 

bv dat verhaaltje van dat kind in engeland die s'nachts een soort dialect indisch begon te spreken en da nachten daarna weer dan gaan ze op een moment met een talk en psygoloog
naar het dorpje vanwaar het dialect komt en wat blijkt dat het kind zo kon aanwijzen waar de bakker en smid enzo was zelfs waar hij vroeger leefde
( in dat indish gezin is dan zo een kindje gestorven in een brand ofzo)

valt dit eigelijk te geloven?

Moet je helemaal zelf weten.

Offtopic:

Citaat:

Dark Girl! schreef: :D lol

:confused:



Ligt eraan of je in reïncarnatie gelooft of in zielen die met elkaar verbonden kunnen zijn. Zo ja, dan kun je het geloven.

Ja, het valt te geloven. Veel mensen geloven het, omdat het onmogelijk lijkt dat het kind een Indisch dialect spreekt zonder er zelf te zijn geweest.
Maar anderen geloven het niet, omdat er ook geen bewijzen voor reïncarnatie zijn.

ik vond dat verhaaltje van net best wel een bewijs.

Het verhaal zou waar gebeurd kunnen zijn, maar het kan net zo goed verzonnen zijn. Ik zou zeggen, leg het maar gewoon naast je neer. Je hoeft niet altijd overal een mening over te hebben.

Nee, dat is het niet. Eén geval vormt geen bewijs voor een theorie.

Ja okay, ik moet je gelijk geven, maar je moet toegeven dat er meer van dit soort gevallen bekend zijn.

*geeft toe* :p

Dan nog is het geen bewijs maar een aanname :P

eigenlijk zou je iemand persoonlijk moeten kennen die zoiets heeft meegemaakt.

Iemand, hier?

En dan nog...:P

Als je dom en onnozel bent wel, denk je af en toe na dan niet

Zelfs voor mensen die heel vaak nadenken, valt het te geloven. Maar ik zou het niet zeker weten, vooral niet omdat je geen persoonlijk contact hebt.

Jup dat is ook weer waar. Ik zelf heb één keer een bewijsbaar (nou ja, voor mijzelf dan) paranormaal iets meegemaakt. In Groningen, vlak bij Drenthe, is er een klein dorpje, Yde, het ligt vlakbij Eelde. Daar is een gebied, met een vismeer en een ijsbaan, daar kwam ik vroeger af en toe met mijn ouders als we naar de rommelmarkt in Eelde waren geweest, dan maakten we daar nog een wandelingetje. Ik voelde me daar nooit op mijn gemak, bij het vismeer gaat het nog wel, maar bij die ijsbaan wordt ik gewoon angstig. Later hoorde ik van een man, die in het huis vlakbij woonde dat er daar een dubbele moord gepleegd was.

Dit verhaal is voor een deel na te gaan, je kunt het gebied op zoeken en misschien op de één of ander manier uitvissen of daar werkelijk een dubbele moord is gepleegd. Die man is trouwens wat moeilijker te vinden, want hij woont daar niet meer, het huis staat er volgens mij nog wel. Maar je kunt natuurlijk nooit bewijzen dat ik me daar niet op mijn gemak voelde. tsja...

owkee, kijk eerst eens of je met beide voeten op de grond staat en je hoofd er nog op zit :rolleyes:
dit is toch net iets té erg (en nee, ik ben niet de zoveelste niet-gelover die je komt afzeiken o.i.d.).
Je voelde je een keertje bang bij een ijsbaan als klein kindje, en daarna hoorde je via via dat er een dubbele moord gepleegd was.
Ach ja, dáár kwam dat angstige gevoel natuurlijk vandaan!

sorry hoor, maar dan zou je je constant wel angstig moeten voelen, want overal is wel ooit iemand vermoord onderhand.

Waarschijnlijk had je gewoon iets te veel op.

Ik was toen géén klein kindje, ik was toen 15 jaar en geloofde niet in geesten. Het was ook niet één keer, ik ben daar wel een keer of twintig geweest. Ik had geen flauw idee waarom ik daar bang was, want het is daar erg mooi en vredig, de laatste plaats waar je zou verwachten dat er iemand vermoord zou zijn. Die moord was ongevoor tien jaar daarvoor gepleegd geloof ik. Ik weet niet of ik die geesten heb gevoeld, of dat ik een overgebleven energie heb opgepikt.

Ik neem je trouwens niks kwalijk, want ik weet dat je niet alles kunt geloven. Dit verhaal zou net zo goed verzonnen kunnen zijn, maar dan had ik het echt wel wat spectaculairder gemaakt.

ik dacht dat je toen een klein kindje was omdat er iets stond van: "Vroeger maakte ik er met m'n ouders af en toe een wandeling". Maar dat heb ik dus fout opgevat.
Verder blijf ik het een sterk verhaal vinden, ondanks dat je het niet spectaculairder hebt gemaakt :)
Maar dit hangt weer samen hoe 'open' (of liever gezegd bijgelovig m.i.) je bent in dat soort zaken

Het is ook eigenlijk niet zo belangrijk of het geloofd wordt of niet. Het is vooral bedoeld om te laten zien hoe moeilijk "paranormale" verhalen te bewijzen zijn.

Dat is goed gelukt ;)

Toch geloof ik je meer wel dan niet. Al blijft het vreemd, en vind ik het niet een prettig idee.